علی جهانگیرپور

زمینه و هدف: استفاده از سامانهاطلاعات جغرافیایی گوشی تلفن همراهیکی از ابعاد پیشرفته استفاده از قابلیت های گوشی تلفن همراه است که با توجه به انعطاف پذیی و سادگی نسبت به سایر سامانه های سنتی اطلاعات جغرافیایی کاربردهای گوناگونی داشته که یکی از مهم ترین این کاربرد ها استفاده از آن در پیشگیری از جرم است. این تحقیق به منظور بررسی نحوه بهره مندی پلیس از سامانه اطلاعات جغرافیایی گوشی تلفن در جمع آوری اطلاعات جرایم انجام شده است. روش: تحقیق حاضر از نظر گرد آوری اطلاعات کمّی و از نوع توصیفی پیمایشی است. جامعه آماری آن 30 نفر از اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم انتظامی امین و نخبگان صاحب نظرِ حوزه ستاد فرماندهی ناجا و سایر نهادهای در ارتباط با فن آوری نوین جغرافیا هستند که به صورت تمام شمار انتخاب شده اند. ابزار گرد آوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته است که برای تأیید روایی محتوایی آن، نظر کارشناسان و متخصصان مبنا قرار گرفته و پایایی نیز بر اساس مقدار آلفای خروجی از نرم افزار اس پی اس اس 923/0 محاسبه شد و داده های به دست آمده با نرم افزار spss23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد، استفاده از قابلیت سامانه اطلاعات جغرافیایی گوشی تلفن همراه با مأموریت های پلیس برای پیشگیری از جرایم سازگاری دارد؛ یعنی در سطح معنی داری 05/0 فرضیه اول تحقیق تأیید شد (001/0>p). هم چنین نتایج آزمون t تک نمونه ای در سطح معنی داری 05/0 فرضیه چهارم پژوهش که استفاده از قابلیت سامانه اطلاعات جغرافیایی گوشی تلفن همراه منجربه کاهش زمان گزارش جرم می شود را تأیید کرد (023/0=P). نتیجه گیری: نتایج حاصل از یافته های پژوهش نشان داد؛ استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی گوشی تلفن همراه ضمن ساده کردن دسترسی به اطلاعات مکانی و زمانی مجرمان، باعث کاهش زمان گزارش دهی و پیشگیری از جرم خواهد شد و از سویی می تواند در مأموریت های با کاهش هزینه و کاهش زمان سرعت کشف جرم سبب ایجاد احساس امنیت و اعتماد مردم نسبت به پلیس شود.

زمینه و هدف: آدم رباییاز جمله مهم ترین جرایم جنایی است که علاوه بر احتمال بروز خطر جانی برای فرد ربوده شده و ایراد صدمه جدی به امنیت، آرامش ذهنی و سلامت روحی خانواده فرد ربوده شده، یکی از چالش های پلیس آگاهی نیز است. بر همین اساس هدف اصلی این تحقیق شناسایی و تبیین عوامل مؤثر بر افزایش اثربخشی اقدامات کارآگاهان در جرم یابی آدم ربایی در کلان شهر تهران از سال 1397 الی 1398 بوده است. روش : تحقیق حاضر یک پژوهش کیفی از نوع تحلیل محتوای جهت دار بوده که از نظر هدف کاربردی است. جامعه آماری آن 35 نفر از کارآگاهان و کمک کارآگاهان شاغل در معاونت مبارزه با جرایم جنایی پلیس آگاهی تهران بزرگ هستند که به روش هدفمند انتخاب شده اند. روش گردآوری داده ها به صورت میدانی و ابزار آن مصاحبه های عمیق نیمه ساختاریافته است و برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار مکس کیو دا استفاده شده است. یافته ها : با توجه به یافته های تحقیق می توان با 95 درصد اطمینان بیان کرد که متغیرهای یکپارچگی بانک های اطلاعاتی، تربیت حرفه ای کارآگاهان، وحدت فرماندهی، مقاوم سازی مردم به میزان بالا بر اثر بخشی اقدامات کارآگاهان در جرم یابی آدم ربایی مؤثر است. نتیجه گیری: با توجه نتایج به دست آمده از تحقیق، طراحی الگوی جامع جرم یابی آدم ربایی، بررسی الزامات و چالش های پلیسی در جرم یابی آدم ربایی، مطالعه تطبیقی برخی کشورها در خصوص فرایند جرم یابی آدم ربایی ضروری به نظر می رسد.