محمدجعفر شکوهی

هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش واسطه ای خودکارآمدی و خودتنظیمی تحصیلی در رابطه عزت نفس با شادکامی در قالب یک مدل علّی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه ی دانشجویان مقطع کارشناسی پردیس های دانشگاه فرهنگیان فارس بود (4803 نفر) که در نیمسال اول سال تحصیلی 98-97 مشغول به تحصیل بودند و از بین آن ها تعداد 358 دانشجو به روش نمونه گیری خوشه ای تک مرحله ای انتخاب شدند و چهار مقیاس معتبر شامل: مقیاس عزت نفس کوپر اسمیت، مقیاس خودکارآمدی شرر، مقیاس خودتنظیمی تحصیلی ماگنو و مقیاس شادکامی آکسفورد، جهت سنجش متغیرهای مدل مورد استفاده قرار گرفت. روایی و پایایی همه ابزارهای مورد استفاده در پژوهش توسط پژوهشگر، بررسی و تایید گردید. تجزیه و تحلیل داده ها در این پژوهش با روش تحلیل مسیر از نوع مدل یابی معادلات ساختاری انجام شد. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که مدل با داده های این پژوهش، برازش مناسبی دارد و عزت نفس (03/0p < )، خودکارآمدی (01/0p < ) و خودتنظیمی تحصیلی (001/0p < ) به صورت مستقیم شادکامی را پیش بینی نمودند؛ همچنین عزت نفس با واسطه ی خودکارآمدی و خودتنظیمی تحصیلی، شادکامی را به صورت غیرمستقیم و قوی تر از مسیر مستقیم، پیش بینی نمود (03/0P=). در این میان مسیر مستقیم عزت نفس به خودکارآمدی (001/0p < ) و عزت نفس به خودتنظیمی تحصیلی (001/0p < ) نیز معنادار بود. این نتایج نشان دهنده آن است که نه تنها عزت نفس پیش بینی کننده شادکامی است، بلکه می تواند از طریق خودکارآمدی و خودتنظیمی تحصیلی به میزان بیشتری شادکامی را پیش بینی نماید؛ بنابراین رابطه عزت نفس به واسطه گری خودکارآمدی و خودتنظیمی تحصیلی با شادکامی معنادار است.

اقدام پژوهی به منظور گسترش مهارت ها و به عنوان رویکردی جدید جهت حل مسئله در محیط های آموزشی و شغلی صورت می گیرد. این شیوه، تابع موقعیت است و با تشخیص مسئله در یک حوزه معین، آغاز و با تلاش برای حل آن مسئله ادامه پیدا می کند. در واقع، روشی مناسب برای شناسایی و حل مشکلات مدارس به شمار می رود. در سال های اخیر، معلمان با شناخت این روش، استقبال بیش تری از آن به عمل آورده اند. هدف این پژوهش، بررسی موانع اقدام پژوهی از دیدگاه معلمان مرد و زن مقطع ابتدایی شهرستان مرودشت می باشد. پژوهش حاضر از نوع پژوهش های توصیفی و همبستگی می باشد. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه معلمان مرد و زن مقطع ابتدایی شهرستان مرودشت می باشد. نمونه گیری به روش خوشه ای انجام شده است. تعداد 132 معلم مرد و 50 معلم زن به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. از ابزار پرسشنامه برای گرد آوری داده ها و از روش آمار توصیفی و استنباطی برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که بین موانع روش شناسی، ویژگی های فردی، موانع سازمانی، موانع قانونی و اجرایی و اقدام پژوهی معلمان رابطه معنادار وجود دارد.

هدف از انجام این پژوهش، مطالعه و واکاوی جنبه های تاثیرگذار برعملکرد سازمانی معلمان در سال اول خدمت در شهرستان شیراز بود. پژوهش حاضر از نظر روش، توصیفی پیمایشی بود. جامعه آماری پژوهش شامل مدارس ابتدایی شهر شیراز بود که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای، 59 مدرسه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها، از مقیاس ترک زاده و دهقان هراتی (2016) استفاده شد که پس از بررسی روایی و پایایی آن، توزیع و630 نسخه گردآوری شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که بعد غالب عملکرد سازمانی معلمان بعد فردی است. از سوی دیگر اگرچه عامل غالبی در عملکرد سازمانی معلمان یافت نشد اما نتایج آزمون فریدمن نشان داد که از دیدگاه معلمان، عامل توانایی دارای بیش ترین رتبه اولویت و عامل سیاست دارای کم ترین رتبه اولویت بود. به علاوه عوامل عملکرد سازمانی تنها با ویژگی های جمعیت شناختی جنسیت و وضعیت استخدامی تفاوت معناداری را نشان دادند؛ این در حالی بود که بین ابعاد عملکرد سازمانی و عوامل آن با سایر ویژگی های جمعیت شناختی مورد مطالعه تفاوت معناداری یافت نشد.

هدف: هدف پژوهش حاضر، تعیین تأثیر اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی بر زورگویی و تکانشگری دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهرستان شیراز بود. روش: در پژوهش حاضر، از روش آزمایشی با طرح نیمه آزمایشی پیش آزمون-پس آزمون و گروه گواه استفاده شد. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پسر در حال تحصیل در هنرستان های ناحیه دو شهر شیراز در سال تحصیلی 98-1397 بودند که 30 نفر از آن ها با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس به عنوان نمونه انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. ابتدا اعضای هر دو گروه با به کارگیری مقیاس تکانشگری (باس و پری، 1992) و مقیاس زورگویی (اولوئوس، 1996) مورد آزمون قرار گرفتند (پیش آزمون). سپس، گروه آزمایشی به مدت 8 جلسه تحت آموزش مهارت های اجتماعی قرار گرفتند درحالی که گروه گواه آموزشی دریافت نکرند. پس از اتمام جلسات گروهی، از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس با استفاده از نرم افزار spss21 استفاده شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که پس از انجام مداخله، متغیر تکانشگری کلی و مؤلفه های آن (تکانشگری بدنی، تکانشگری کلامی، خشم و خصومت) و همچنین زورگویی و مؤلفه های آن (به خصوص شیوع زورگویی) در آزمودنی های گروه آزمایشی به نسبت گروه گواه کاهش معناداری داشت (01/0> P ). نتیجه گیری: آموزش مهارت های اجتماعی بر کاهش تکانشگری و زورگویی نوجوانان مؤثر و منجر به مدیریت هیجاناتی مانند خشم و پرخاشگری و... می شود.

هدف این پژوهش، بررسی نقش واسطه ای خودپنداشت تحصیلی در رابطه بین ذهن آگاهی و رفتار غیرمولد تحصیلی بود. شرکت کنندگان 209 دانش آموز (113 پسر و 96 دختر) دوره متوسطه اول بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند و مقیاس رفتار غیرمولد تحصیلی ریمکوس (2012)، مقیاس ذهن آگاهی دروتمن و همکاران (2018) و سیاهه خودپنداشت تحصیلی چن و تامپسون (2004) را تکمیل کردند. به منظور پاسخ گویی به فرضیه های پژوهش از مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها نشان دادند که اثر مستقیم ذهن آگاهی بر رفتار غیرمولد تحصیلی معنادار نبود؛ اما اثر مستقیم ذهن آگاهی بر خودپنداشت تحصیلی و اثر مستقیم خودپنداشت تحصیلی بر رفتار غیرمولد تحصیلی معنادار بود؛ همچنین، اثر ذهن آگاهی بر رفتار غیرمولد تحصیلی با واسطه گری خودپنداشت تحصیلی معنادار بود. به طور کلی یافته های این پژوهش، نقش ذهن آگاهی و خودپنداشت تحصیلی را در تبیین رفتار غیرمولد تحصیلی نشان می دهند. بر اساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که به منظور کاهش رفتار غیرمولد تحصیلی دانش آموزان، باید به ذهن آگاهی و خودپنداشت تحصیلی آنها توجه شود.

هدف پژوهش حاضر، واکاوی نقش آموزش خلاقیت با استفاده از سنجش حافظه در خودباوری و مهارت حل مسئله کودکان پیش دبستانی شهرستان مرودشت بود. روش پژوهش آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری را تمامی کودکان 6-4 ساله شرکت کننده در مهد کودک های شهرستان مرودشت تشکیل دادند. جمعاً 40 نفر به صورت تصادفی با روش نمونه گیری چندمرحله ای انتخاب شدند و به تصادف در دو گروه 20 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. از مصاحبه نیمه سازمان یافته بالینی در خصوص ارزیابی میزان خودباوری و توانایی حل مسئله کودکان استفاده شد؛ سپس برنامه آموزش خلاقیت با استفاده از سنجش حافظه کاری به عنوان عامل آزمایشی در 9 جلسه 60 دقیقه ای به صورت سه جلسه در هفته برای گروه آزمایش اجرا شد. نتایج حاصل از تحلیل کواریانس چندمتغیره نشان داد که کودکان گروه آزمایش از خودباوری و توانایی حل مسئله بالاتری نسبت به گروه کنترل پس از اتمام دوره آموزشی برخوردار بوده اند؛ بنابراین آموزش خلاقیت با استفاده از سنجش حافظه کاری باعث افزایش خودباوری و مهارت حل مسئله در کودکان پیش دبستانی می شود.