الهام فریبرزی

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه تاب آوری با فرسودگی شغلی و جو سازمانی معلمان ابتدایی شهرستان تربت حیدریه در سال تحصیلی 1397-1396 انجام گرفته است. این تحقیق از نظر ماهیت، کمی؛ از نظر هدف، کاربردی و از نوع، همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه معلمان مقطع ابتدایی شهری و روستایی شهرستان تربت حیدریه به تعداد 900 نفر است. نمونه به روش خوشه ای یک مرحله ای انتخاب شده است و شامل 269 نفر معلم مقطع ابتدایی است. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه تاب آوری کانر-دیویدسون CD-RISC (2003)، پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش(مزلاچ، 1981) و پرسشنامه جو سازمانی هاپینوکرافت(2000) می باشد. داده ها با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون،  tمستقل، رگرسیون و ضریب چولگی به کمک نرم افزار آماری 22 SPSS تحلیل شدند. یافته های پژوهش نشان داد که بین تاب آوری با فرسودگی شغلی رابطه معناداری وجود دارد. بین تاب آوری با جو سازمانی معلمان رابطه معناداری وجود دارد و بین فرسودگی شغلی با جو سازمانی رابطه معناداری وجود دارد.  

مقدمه: در تأکید بر اهمیت ارتباط مادر و کودک، آنچه که برای سلامت روانی کودک، ضروری است، تجربه یک ارتباط گرم، صمیمی و مداوم با مادر یا جانشین دائم اوست. بسیاری از اشکال روان آزردگی ها و اختلال های شخصیت، حاصل محرومیت کودک از مراقبت مادرانه و یا عدم ثبات رابطه کودک با چهره دلبستگی است. پژوهش حاضر برای بررسی رابطه سبک دلبستگی با افکار خودکشی سربازان در یک سازمان نظامی و تعیین نقش پیش بینی کنندگی آن در این زمینه انجام شد روش: این پژوهش از نوع توصیفی همبستگی است که در سال 1394 روی 361 سرباز به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای در شهر مشهد انجام شد. ابزار مورد پژوهش شامل مقیاس افکار خودکشی بک و پرسشنامه سبک دلبستگی بزرگسال کولینز رید بود. برای تحلیل داده های آماری از ضریب پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شده است. نتایج: یافته های این پژوهش حاکی از آن است که بی ن سبک دلبست گ ی دوسوگرا با افکار خودکشی، راب طه مثبت معنادار و ب ین سبک های دلبستگی ایمن و اج تناب ی با افکار خودکشی، رابطه منفی معناداری وجود دارد. بحث: با توجه به یافته های این پژوهش، سبک دلبستگی ایمن و سبک دلبستگی اجتنابی قادرند به طور معناداری افکار خودکشی را پیش بینی کنند. هم چنین یافته های این پژوهش، تأیید کننده نقش سبک دلبستگی ایمن در کاهش افکار خودکشی است.

افزایش جمعیت سالمندان یکی از مهمترین چالش های قرن 21 به شمار می آید. از طرفی سال های اضافی عمر انسان باید در کمال آرامش و سلامت جسمی و روانی سپری شود. یکی از حوزه های مهم سلامت سالمندان، بعد روانی آن است که نیازمند توجه است. خاطره گویی گروهی نیز نوعی روان درمانی گروهی است. لذا این تحقیق با هدف بررسی اثربخشی تکنیک خاطره گویی گروهی بر کاهش افسردگی، اضطراب و بهبود کیفیت روابط در سالمندان ساکن سرای سالمندان انجام گرفت. روش تحقیق در این مطالعه بر اساس طرح نیمه تجربی ( طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل ) می باشد. جامعه آماری تمام سالمندان ساکن یک سرای سالمندان شهر مشهد می باشند که از این جامعه، 30 نفر از سالمندان انتخاب و به دو گروه تقسیم شدند. برای گروه آزمایش شش جلسه خاطره گویی گروهی به مدت 90 دقیقه انجام شد و گروه کنترل در طول دوره تحقیق، بدون هیچ مداخله ای باقی ماندند. میزان افسردگی، اضطراب و کیفیت روابط سالمندان شرکت کننده در تحقیق قبل و بعد از مداخله مورد ارزیابی قرار گرفت. پس از برگزاری جلسات خاطره گویی برای گروه آزمایش، نتایج تحقیق نشان داد که توزیع فراوانی افسردگی، اضطراب و کیفیت روابط سالمندان مورد تحقیق در این گروه بهبود یافت. نتایج حاکی از این است که خاطره گویی گروهی بر کاهش میزان افسردگی و اضطراب مؤثر بوده و همچنین باعث بهبود کیفیت روابط سالمندان می شود.