لیدا اسلامی

بیان مسئله: تغییرات جمعیتی و اقلیمی به عنوان اصلی ترین چالش های پیش روی بشر در قرن حاضر به شمار می روند. از دهه 1970، توسعه پایدار و طراحی همه شمول در پاسخ به این تغییرات مطرح شدند؛ اما با وجود این دو نظریه، مسئله ناکارآمدی فضاهای معماری همچنان موضوع بحث محافل علمی است. این در حالی است که معماری بومی، درگذشته به عنوان معماری پاسخگو به نیازهای عموم مردم مطرح بوده؛ اما در عصر کنونی این معماری به دلیل دورماندن از تحولات زمانه مورد بی توجهی قرارگرفته است. فرضیه و پرسش های تحقیق: به نظر می رسد با واکاوی در اصول طراحی همه شمول و شناخت معیارهای کلیدی توسعه پایدار و شاکله معماری بومی و احیای آن، می توان به الگوهایی از معماری دست یافت که بر همه شمولی فضاها و پایداری آنها مؤثر باشند. همچنین به نظر می رسد تقویت اصل انعطاف پذیری فضاها بیشترین تأثیر را بر همه شمولی آنها دارد. حال این پرسش کلیدی مطرح است که کدام یک از معیارهای طراحی همه شمول با توجه به نیازهای کنونی بوم گرایی قابلیت اعمال در معماری بومی پایدار را دارد و نیز کدام یک از معیارهای معماری بومی را می توان در طراحی همه شمول به کار گرفت. هدف: این مقاله با هدف شناسایی میزان همگرایی یا واگرایی مؤلفه های معماری بومی و طراحی همه شمول تدوین شده و درصدد است تا به الگویی تعاملی دست یابد که در تطابق با معیارهای طراحی همه شمول و نیازهای کنونی بوم گرایی بوده و قابلیت اعمال در معماری بومی پایدار را داشته باشد. روش تحقیق: روش تحقیقِ این مقاله روش توصیفی-تحلیلی و متکی بر فن تحلیل محتواست که با رویکرد کیفی _کمی مورد مطالعه قرارگرفته است. بدین معنا که ابتدا الگوی تعاملی معماری در تطابق با معیارهای سه مقوله معماری بومی، طراحی همه شمول و توسعه پایدار به روش کیفی تدوین شده و سپس ارتباط معیارهای کلیدی در این الگو و سهم هریک در نظام تعاملی به روش کمی تعیین شده است. در این مطالعه، حصار صفوی در منطقه 12 تهران به عنوان بستر مکانی پژوهش انتخاب شده و هم زمان نسبت به جمع آوری داده های کمی و کیفی در قالب پرسشنامه اقدام شده است. نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد در الگوی تعاملی حاصله از روش های کیفی پژوهش، شش عامل کلیدی تاب آوری، زمینه گرایی، استفاده همه شمول، راحتی، حقوق و مدیریت دخیل هستند و مطابق نتایج کمّی تاب آوری بیشترین سهم در نظام تعاملی را داراست.

سواحل به عنوان یکی از پهنه های جمعیتی فعال کشور مطرح هستند که تعاملات اجتماعی و روابط مردم، موجب شکل گیری هویت ارتباطی در آنها می شود و این ماهیت، در نتیجه ارتباطات درون مرزی و برون مرزی مردم، در سواحل جنوب و شمال کشور، تقویت می گردد. هدایت قانونمند ورود و خروج کالاها از طریق مرزهای دریایی )سواحل(، از ابعاد مختلف، سبب رونق بخشی اقتصادی، اشتغا لزایی، رشد صنعت صادرات و واردات و ایجاد صنایع خرد دیگری خواهد بود. ولی گاهی این فرصت ها در صورت بهر ه گیری نکردن شایسته، به تهدیدهایی بس عظیم تبدیل می شوند که ممکن است صدمات جبرا ن ناپذیری را برای کشور به دنبال داشته باشند. شناخت دقیق ابعاد مختلف هویت و نقش سواحل از یک سو، تأثیر عوامل اجتماعی فرهنگی بر این هویت را روشن کرده و از سوی دیگر، کنترلی بر عملکرد سواحل خواهد بود. این مقاله در ابتدا، به شرح ابعاد متنوع کارکردی سواحل مختلف پرداخته و سپس، برای روشن تر شدن موضوع، به عنوان نمونه مورد مطالعه، بر چگونگی تأثیر عوامل مختلف بر شکل گیری هویت شهر ساحلی بندرعباس متمرکز شده است و سرانجام، با عنایت به عوامل مؤثر در شکل گیری هویت سواحل، به ارائه راهکارهایی برای حفظ و احیای هویت، منجر شده است.