فاطمه نجفیان

پژوهش حاضر با هدف شناسایی جامعه شناختی تجردگرایی در ورزشکاران مرد عضو تیم های ملی طراحی و اجرا شد. در مدل نظری پژوهش از دیدگاه های مدرنیزاسیون ویلیام گود، کارکردگرایی ساختاری پارسنز، کارکردگرایی دورکیم، تئوری گزینش معقولانه هک تر، نوگرایی آنتونی گیدنز و فردگرایی دو توکویل استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش، جامعه ورزشی مجرد عضو تیم های ملی در سال ۱۳۹۶ است. با استفاده از روش انتخاب در دسترس، 156 نفر از این افراد شناسایی و به عنوان نمونه انتخاب شدند. نتایج آزمون پیرسون نشان می دهد بین متغیرهای فردگرایی ، سبک زندگی سنتی، سبک زندگی مدرن، باورهای مذهبی، بی اعتمادی اجتماعی، هراس از احساس شکست در ازدواج، تجربه ازدواج ناموفق در میان خویشاوندان و هزینه های اقتصادی-مالی با تجردگرایی رابطه معنا داری وجود دارد و متغیر عملکرد رسانه جمعی فاقد ارتباط معنا دار است. در مجموع، متغیرهای پژوهش توانایی تبیین تجردگرایی در بین ورزشکاران را داشتند.

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر نگرش به ورزش پهلوانی بر میزان اطلاعات در خصوص دوپینگ و تمایل به دوپینگ ورزشکاران تیم های ملی طراحی و اجرا گردید. پژوهش حاضر از نوع، پژوهش های توصیفی-همبستگی می باشد که به صورت میدانی انجام گردید. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی ورزشکاران تیم های ملی بودند. ابزار گردآوری اطلاعات در پژوهش حاضر شامل پرسش نامه بود. پژوهش حاضر نشان داد که نگرش به ورزش پهلوانی بر میزان تمایل به دوپینگ ورزشکاران تیم های ملی تاًثیر معناداری ندارد اما بر میزان اطلاعات ورزشکاران تیم های ملی در خصوص دوپینگ تاًثیر معناداری دارد. نتایج پژوهش همچنین مشخص نمود که بهبود اطلاعات در خصوص دوپینگ سبب کاهش تمایل به دوپینگ ورزشکاران تیم های ملی می گردد.

هدف از انجام پژوهش حاضر مقایسه عملکرد حافظه حرکتی و انگیزه پیشرفت در دانشجویان دختر و پسر با ریتم شبانه روزی متفاوت بود. نمونه آماری را ۵۰ شرکت کننده صبح فعال (۲۵ زن و ۲۵ مرد) و ۴۰ شرکت کننده عصر فعال (۱۷ زن و ۲۳ مرد) تشکیل داد. یافته ها برای متغیر عملکرد حافظه حرکتی پیشرفت نشان داد اثر تعاملی جنسیت در ریتم شبانه روزی معنادار نبود.  مقایسه میانگین ها نشان داد پسران عصرفعال دارای بهترین میانگین حافظه حرکتی و دختران صبح فعال دارای ضعیفت ترین عملکرد حافظه حرکتی بودند. برای متغیر انگیزه پیشرفت، یافته ها نشان داد اثر تعاملی جنسیت و ریتم شبانه روزی معنادار نبود اما اثر اصلی ریتم شبانه روزی معنادار بود. نتایج آزمون تعقیبی توکی نشان داد بین انگیزه پیشرفت در پسران با ریتم شبانه روزی عصرگاهی با انگیزه پیشرفت دختران با ریتم شبانه روزی صبحگاهی تفاوت معنادار وجود دارد. دانشجویان پسر با ریتم شبانه روزی عصرگاهی دارای پایین ترین نمره انگیزه پیشرفت و دانشجویان دختر با ریتم شبانه روزی صبحگاهی دارای بالاترین نمره انگیزش پیشرفت بودند.