فاطمه محمدنژاد

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین رابطه گرایش به کار تیمی و مسئولیت پذیری کارکنان آموزش و پرورش، انجام شد. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری، شامل کلیه کارکنان آموزش و پرورش نواحی 1 و 2 شهرستان ساری در سال تحصیلی 00-1399 بود که از این جامعه آماری تعداد 280 نفر با روش نمونه گیری غیرتصادفی در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه های استاندارد گرایش به کار تیمی باکر و همکاران (2010) و مسئولیت پذیری احمدی آخورمه و همکاران (1392) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیونی) از طریق نرم افزار SPSS23 در سطح اطمینان 95 درصد (05/0=) انجام شد. یافته ها نشان داد که رابطه مثبت معنی داری بین گرایش به کار تیمی و ابعاد آن یعنی ساختار گروه، رهبری، کنترل موقعیت، حمایت متقابل و برقراری ارتباط با مسئولیت پذیری کارکنان وجود دارد. به طوری که تحلیل رگرسیونی تایید کرد که این متغیرها 3/82 درصد از مسئولیت پذیری کارکنان را تبیین (پیش بینی) می کنند. در این میان، حمایت متقابل بیشترین سهم را در پیش بینی مسئولیت پذیری کارکنان دارد و بعد از آن در مراتب بعدی، کنترل موقعیت، رهبری، برقراری ارتباط و ساختار گروه قرار دارند.

هدف کلی از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر حضور ذهن بر کیفیت زندگی و شادکامی پرستاران بیماران روانی بیمارستان شهید زارع ساری بود. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، جزء پژوهش های نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس-آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری را کلیه پرستاران بیماران روانی بیمارستان شهید زارع ساری به تعداد 85 نفر تشکیل دادند، که تعداد 40 نفر (20 نفر گروه آزمایش و 20 نفر گروه کنترل) با استفاده از انتخاب تصادفی در نمونه پژوهش قرار گرفتند و به گونه تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل جایگزینی شدند. که قبل و پس از مداخله هردو گروه مورد سنجش پیش آزمون و پس آزمون قرار گرفتند. جهت جمع آوری داده ها از پرسش نامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی در 4 بعد و 26 سوال و پرسش نامه شادکامی آکسفورد با 29 سوال استفاده شد. نتایج نشان داد که؛ درمان شناختی مبتنی بر حضور ذهن بر افزایش کیفیت زندگی پرستاران بیماران روانی بیمارستان شهید زارع ساری تاثیر معناداری دارد. بنابراین نتیجه گیری می شود که درمان شناختی مبتنی بر حضور ذهن موجب بهبود کیفیت زندگی و شادکامی پرستاران بیماران روانی بیمارستان شهید زارع شده است.

پیش زمینه و هدف: اعتیاد یکی از بزرگ ترین معضل های اجتماعی است که آثار سوءی برای خانواده ها و سوء مصرف کنندگان مواد در پی دارد. هدف از این مطالعه بررسی اثر درمان با بوپرنورفین بر توانایی مهار تکانه در سوء مصرف کنندگان مواد بوده است. مواد و روش کار: این مطالعه به صورت شبه آزمایشی و به شیوه ی پیش آزمون- پس آزمون تک گروهی انجام شد. جامعه ی آماری این مطالعه کلیه ی سوء مصرف کنندگان موادی است که طی شش ماهه ی دوم سال ۱۳۹۵ به مراکز ترک اعتیاد در شهر ساری مراجعه کردند. نمونه مورد مطالعه ۳۴ سوء مصرف کننده مواد بودند که به شیوه ی نمونه گیری در دسترس انتخاب شده، قبل و ۵۰ روز پس از درمان نگه دارنده با بوپرنورفین مورد ارزیابی قرار گرفتند. از مقیاس تکانشگری بارات و آزمون برو - نه - برو برای سنجش توانایی مهار تکانه در سوء مصرف کنندگان مواد استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری t وابسته تحلیل شدند. یافته ها: نتایج آزمون تی حاکی از کاهش معنی دار نمره ی کل تکانشگری و تکانشگری شناختی در مقیاس بارات و کاهش معنی دار شاخص های بازداری در آزمون برو- نه- برو پس از درمان نگه دارنده با بوپرنورفین بوده است. بحث و نتیجه گیری: مطابق با یافته های این مطالعه درمان نگه دارنده با بوپرنورفین راهبرد مؤثری برای افزایش توانایی بازداری و مهار تکانه در سوء مصرف کنندگان مواد می باشد. در مواردی که کاهش رفتارهای تکانشی سوء مصرف کنندگان مواد در دوره ی ترک مورد هدف باشد، می توان از درمان با بوپرنورفین استفاده کرد.