محمد زلیکانی

هدف پژوهش حاضر بررسی شیوع استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی و آسیب شناسی آن در دانشجو معلمان دانشگاه فرهنگیان استان مازندران است. تحقیق از نوع کاربردی- توسعه ای است. از روش پژوهش پیمایشی استفاده شد . جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجومعلمان دانشگاه فرهنگیان استان مازندران است که در سال 1398در این دانشگاه مشغول به تحصیل بودند، تعداد افراد جامعه 2430 نفر است، با استفاده از فرمول کوکران تعداد نمونه محاسبه شده 332 نفر در نظر گرفته شد. روش نمونه گیری طبقه ای است و برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. به منظور تلخیص متغیرهای مربوط به سودمندی و آسیب های شبکه های اجتماعی مجازی از SWOT و تحلیل عاملی اکتشافی به روش واریماکس و ضریب KMO و آماره Bartlet استفاده شد. نتایج نشان داد که 5/73 درصد دانشجومعلمان دانشگاه فرهنگیان روزانه 2 تا 8 ساعت از شبکه های مجازی استفاده می کنند و همچنین، چهار اپلیکیشن واتساپ، تلگرام، اینستاگرام و شمیم بیشترین کاربرد را دارد. همچنین، کاربردهای آموزشی و نقاط قوت و نقاط ضعف و فرصت ها و تهدیدهای فضای مجازی شناسایی شد. نتایج نشان داد شبکه های اجتماعی، باوجود داشتن نقاط قوت و فرصت های فراوان در زمینه های گوناگون، در صورت عدم مدیریت صحیح ممکن است تهدیداتی در زمینه سلامت جسمانی- روانی، فرهنگی- اجتماعی و سیاسی برای دانشجومعلمان داشته باشند.

دارا بودن بالاترین کیفیت زندگی در اقشار مختلف مردم، یکی از دغدغه های همیشگی افراد بوده است که این کار تحقیقی نیز با همین هدف یعنی سنجش کیفیت زندگی و شادی فردی افرادی که به نوعی در فرایند آموزش سازمان های استان مازندران قرار دارند و همچنین مقایسه در بین ورزشکاران و غیرورزشکاران انجام گردیده است. روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی بوده که با پرسشنامه ی مرکب سنجش کیفیت زندگی و شادی فردی در بین نمونه ی 190 نفری از افراد جامعه ی آماری که شامل اساتید دانشگاه ها، فرهنگیان، دانشجویان و دانش آموزان استان مازندران اجرا شده است. از آزمون های آماری کلوموگروف اسمیرنف، تی تک متغیره و لوین برای درک یافته های تحقیق استفاده شده است. یافته ها نشان داده است که بین سطوح کیفیت زندگی(001/0>p و 13=t)، و شادی فردی(001/0>p و 27/12=t) در اقشار مختلف تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین بین میانگین کیفیت زندگی در ورزشکاران و غیرورزشکاران (253/0 sig= و31/1 F=) اختلاف معناداری وجود داشته ولی در متغیر شادی فردی (07/0 sig= و56/7 F=) این تفاوت معنادار نبوده و بین دو گروه ورزشکار و غیرورزشکار در سطح شادی فردی تفاوتی نبوده است. این نتایج نشان می دهد که در اقشار آموزشی سطوح کیفیت زندگی با یکدیگر متفاوت بوده و به نوعی می توان گفت که حالات براوردن کیفیت زندگی و شادی فردی در آن ها متغیر است. همچنین با توجه به تحقیقات پیشین، تاثیر ورزش در تمامی اقشار مشخص گردید که قابل توجیه است. این نتایج به برنامه ریزی بهتر مسئولان کمک کرده تا سطوح و فعالیت های این دو متغیر را در اقشار مختلف آموزشی در نظر گیرند.