مریم آقاخانبابایی

هدف از این پژوهش، بررسی نقش میانجی خودکارآمدی در رابطة بین محیط ادراک شده و حمایت اجتماعی با مشارکت در فعالیت بدنی دانشجویان بود. روش پژوهش توصیفی تحلیلی و مبتنی بر مدل معادلات ساختاری بود. جامعة آماری این پژوهش را دانشجویان دانشگاه علوم و تحقیقات تهران تشکیل دادند. حجم نمونه بر اساس جدول مورگان تعیین  (283= n ) و دانشجویان به صورت تصادفی طبقه ای گزینش شدند . جمع آوری داده ها از طریق پرسشنامه های اطلاعات فردی، مشارکت در فعالیت بدنی ، محیط ادراک شده، حمایت اجتماعی و خودکارآمدی به ترتیب با ضریب آلفای کرونباخ 83/0، 83/0، 80/0 و 86/0 انجام شد. روش پژوهش توصیفی و از نوع پیمایشی و مبتنی بر مدل معادلات ساختاری بود. در تجزیة داده ها از نرم افزار اس.پی.اس.اس و پی.ال.اس استفاده شد. نتایج نشان داد که رابطة مثبت و معناداری بین محیط ادراک شده، حمایت اجتماعی و خودکارآمدی با مشارکت  در فعالیت بدنی وجود دارد. الگوی پژوهش از برازش لازم برخوردار بود و خودکارآمدی نقش میانجی در رابطة بین محیط ادراک شده و حمایت اجتماعی با مشارکت در فعالیت بدنی ایفا کرد. با توجه به نتایج پژوهش، این متغیرها از جمله عواملی بودند که توانستند مشارکت دانشجویا ن را در فعالیت بدنی  افزایش دهند . بنابراین با توجه به یافته های پژوهش پیشنهاد می شود شرایط محیطی مساعد هم از نظر کمی و هم از نظر کیفی، حمایت عاطفی، حمایت ابزاری، حمایت اطلاعاتی و حمایت ارزیابی فراهم آید تا بدین طریق بتوان میزان مشارکت دانشجویان را در فعالیت های بدنی افزایش داد.

هدف این پژوهش، طراحی مدل ارتباطی نیروی کار عاطفی در مربیان تیم های ورزشی دانشگاه های تهران بود. روش پژوهش، توصیفی- همبستگی بود. تمامی مربیان تیم های رشته های مختلف ورزشی دانشگاه های دولتی شهر تهران به تعداد 289 نفر، جامعه و نمونه آماری پژوهش را تشکیل دادند. برای جمع آوری داده های موردنیاز از پرسش نامه های اطلاعات فردی، کنش سطحی، کنش عمیق، تعدیل خودکار، عواطف مثبت و عواطف منفی، خستگی عاطفی، هوش هیجانی و رضایت شغلی استفاده شد. نتایج نشان داد که الگوی پژوهش از برازش لازم برخوردار بود. عواطف مثبت، اثر معنادار و منفی بر کنش سطحی و اثر معنادار و مثبت بر کنش عمیق داشتند. عواطف منفی، اثر معنادار و مثبت بر کنش سطحی و اثر معنادار و منفی بر کنش عمیق نشان دادند. هوش هیجانی بر راهبردهای نیروی کار عاطفی (کنش سطحی، کنش عمیق و تعدیل خودکار) تأثیر داشت. همچنین، راهبردهای نیروی کار عاطفی بر خستگی عاطفی تأثیر داشت؛ بنابراین، در شرایط متفاوت عاطفی، مربیان می توانند راهبرد مناسب نیروی کار عاطفی را به کار گیرند و به این ترتیب، خستگی عاطفی کمتری در آن ها ایجاد خواهد شود و رضایت شغلی بیشتری را احساس خواهند کرد.