میترا قلی زاده

Almost in every stage of their language learning process, the learners have motivation for what they do and receive a negative or positive feedback for it. The current study was after finding the would-be effect of motivation on 58 elementary EFL learners’ pronunciation gains successive to teacher and peer oral corrective feedback. To this aim, two intact groups at elementary level of proficiency were employed as the study participants, each of which was exposed to treatment through one type of oral corrective feedback (either teacher or peer feedback type) following the initial administration of a tailor-made recognition test of pronunciation. Thus, following pretest, an adopted motivation questionnaire was assigned to participants in both groups to gauge their motivation type (intrinsic or extrinsic) in learning a foreign language. Subsequent to the treatment applied via teacher and peer corrective feedback methods, the posttest was administered to all the study participants. The oral corrective feedback was utilized to provide implicit instruction to the EFL learners regarding their pronunciation at the segmental level. The results revealed that no statistically significant difference existed between the two groups regarding their pronunciation enhancement. Thus, it was indicated throughout the research that neither learners’ motivation type nor the corrective feedback type offered by the study played a significant role in ameliorating learners’ performance on pronunciation posttest. The issue problematized in the current study may help teachers rethink the way they provide corrective feedback in their classes, and be more vigilant of and sensitive to the preferred ways of feedback provision on the part of learners in the light of motivational and attitudinal factors.       Keywords: motivation; second language pronunciation; oral corrective feedback   جستاری درباره تاثیر انگیزه یادگیرندگان بر بهبود تلفظشان در سایه دریافت بازخورد اصلاحی از معلمان و همکلاسان   یادگیرندگان زبان در هر مرحله از فرایند یادگیری از انگیزه برای آنچه انجام می دهند برخوردار بوده و بازخورد مثبت یا منفی در قبال آن دریافت می کنند. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر انگیزه زبان آموزان سطح مقدماتی بر بهبود تلفظشان بدنبال اجرای جلسات بازخورد اصلاحی شفاهی بود. بدین منظور در ابتدای کار دو گروه از زبان آموزان سطح مقدماتی انتخاب گردیده و پس از اجرای پیش آزمون تلفظ، هر کدام به یکی از دو شیوه بازخورد اصلاحی (از طریق معلم و یا همکلاسان) مورد بررسی قرار گرفتند. همچنین جهت تعیین نوع غالب انگیزش زبان آموزان (درونی یا بیرونی)، پرسشنامه انگیزش توسط محققان ارائه گردید، و در انتهای کار پس آزمون تلفظ از فراگیران به عمل آمد. گفتنی است بازخورد اصلاحی شفاهی با هدف اجرای آموزش غیر مستقیم تلفظ به زبان آموزان صورت گرفت. بر پایه نتایج حاصله، هیچ تفاوت معناداری در میزان پیشرفت زبان آموزان دو گروه در پس آزمون مشاهده نگردید. بنابراین محققان از یافته های تحقیق حاضر اینگونه استنباط نمودند که نه نوع بازخورد اصلاحی ارائه شده و نه نوع انگیزش زبان آموزان هیچکدام تاثیر عمده ای در ایجاد تفاوت معنادار بین عملکرد دو گروه در پس آزمون تلفظ نداشتند. در نهایت چنین به نظر می رسد که نتایج پژوهش حاضر می تواند به معلمان کمک کند تا در نحوه ارائه بازخورد اصلاحی در کلاس تجدید نظر نموده و نسبت به ترجیحات زبان آموزان در این خصوص با توجه به انگیزه و نگرش های آنان آگاهانه تر و دقیق تر عمل نمایند.   کلید واژگان:انگیزش، تلفظ در زبان دوم، بازخورد اصلاحی شفاهی