نرگس ساعدی

زمینه و اهداف:ا هدف کلی پژوهش حاضر، بررسی تأثیر شبیه سازی آموزشی سه بعدی مبتنی بر رایانه بر یادگیری– یادداری مفاهیم تفکر و فضا در درس هندسه دانش آموزان سال سوم متوسطه شهر تهران است. با توجه به نقشی که عینی کردن مفاهیم انتزاعی آموزشی بر میزان یادگیری دارد، نیاز به پژوهش در این زمینه از اهمیت برخورداراست.

به کمک سیستم مدیریت یادگیری، می توان به ارایه انواع محتوای تحت وب پرداخت که در سال های اخیر استقبال زیادی از آن شده است. این مطالعه، با هدف تعیین تأثیر یادگیری الکترونیکی با روش مودل، بر مهارت های ارتباطی با دو متغیر ابراز وجود و سازگاری اجتماعی دانشجویان است. روش پژوهش، از نوع شبه آزمایشی به همراه گروه کنترل و گواه بوده است. جامعه مورد نظر دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی در سال تحصیلی 96-1395 بودند. از پرسش نامه سازگاری اجتماعی بل (با پایایی 0/89) و پرسش نامه ابراز وجود گمبل و ریجی (با پایایی 0/88) به عنوان ابزار پژوهش استفاده شد. 170 پرسش نامه بین دانشجویان دانشکده روان شناسی توزیع شد و سپس، با توجه به داده های به دست آمده 50 نفر از کسانی که دارای پایین ترین میزان سازگاری اجتماعی و ابراز وجود بودند، انتخاب شدند. کل افراد انتخاب شده، به صورت تصادفی ساده، در دو گروه آزمایش و کنترل قرارگرفتند. گروه آزمایش هشت جلسه شصت دقیقه ای به کمک یادگیری الکترونیکی، آموزش مربوط به مهارت های ابراز وجود و سازگاری اجتماعی را دریافت کردند و گروه کنترل به شیوه مرسوم آموزش دیدند. داده های دو گروه به روش کوواریانس تحلیل شدند. نتایج حاکی از اختلاف معنی دار بین گروه کنترل و آزمایش بود و این اختلاف به نفع گروه آزمایش بود. بر اساس این پژوهش می توان نتیجه گیری کرد که یادگیری الکترونیکی موجب ارتقای مهارت های ارتباطی می شود.

از مزایای آموزش مجازی، اپلیکیشن های هوشمند است که در آموزش رسمی و غیر رسمی به دلیل سهولت استفاده، فضای جذاب و بازخورد فوری میزان کاربردشان زیاد است. باکمک این اپلیکیشن ها فضای ارتباط و مشارکت و یادگیری می-توان ایجاد کرد. هدف از اجرای این پژوهش، بررسی تأثیر بکارگیری اپلیکیشن های هوشمندآموزش ریاضی ، بر مهارت های حل مساله دانشجویان مقطع کارشناسی بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی و بر اساس طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانشجویان دختر سال اول دانشگاه علامه طباطبایی در سال تحصیلی 96-1395 بودند که به روش نمونه گیری دردسترس سی نفر انتخاب و بصورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. ابزار پژوهش پرسش نامه مهارت های حل مسأله هپنر و پترسون با پایایی 76/ و پرسش نامه گرایش اجتناب-حل مسأله لانگ و کسیدی با پایایی 77/ بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها حاکی از عملکرد بهتر گروه آزمایش در متغیر حل مسأله و گرایش-اجتناب بود.