پریسا پورمرادکهن

با توجه به اهمیت مقوله تعادل در حفظ حالت بدنی و اجرای مهارت های ورزشی پیچیده، هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر ژیمناستیک مغزی بر تعادل ایستا و پویای دانشجویان دختر غیر ورزشکار بود. به منظور دستیابی به این هدف، 24 دانشجوی دختر غیر ورزشکار دانشگاه خوارزمی به صورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایشی تمرینات ژیمناستیک مغزی را که به صورت اختصاصی جهت بهبود تعادل بدن طراحی شده اند را به مدت 8 جلسه 30 دقیقه ای اجرا کردند. همچنین برای گروه کنترل نیز یک سری حرکات کششی و نرمشی که بر تعادل موثر نیستند در نظر گرفته شد که به مانند گروه آزمایش، به مدت 8 جلسه 30 دقیقه ای انجام دادند. به منظور اندازه گیری تعادل ایستا و پویای شرکت کنندگان در پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب از آزمون لک لک و آزمون ستاره استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کواریانس استفاده شد. در نهایت نتایج نشان داد که با کنترل نمره پیش آزمون، بین نمرات تعادل ایستا و پویای دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنادار وجود دارد و این به آن معنا است که ژیمناستیک مغزی بر تعادل ایستا و پویا تاثیر مثبت دارد. بر اساس یافته های پژوهش می توان پیشنهاد کرد که با توجه به سهولت اجرای تمرینات ژیمناستیک مغزی، مربیان و معلمان تربیت بدنی می توانند به منظور بهبود تعادل در دانش آموزان خود از آن استفاده کنند.

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر تصویرسازی ذهنی جنبشی بر اعتماد به نفس ورزشی انجام شد. این پژوهش از نوع مطالعات نیمه تجربی بود و جامعۀ آن شامل تمامی افرادی بود که به صورت آماتور در رشتۀ بسکتبال فعالیت می کردند. روش نمونه گیری این پژوهش از نوع نمونه گیری در دسترس بود، بدین منظور 30 نفر از دانشجویان رشته تربیت بدنی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه به صورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت کرده و بر اساس پرسشنامۀ تصویرسازی تجدیدنظر شده هال و مارتین(1997)، به روش جور کردن نمرات، در دو گروه 15 نفرۀ تصویرسازی جنبشی و کنترل قرار گرفتند. به منظور سنجش اعتماد به نفس ورزشی شرکت کنندگان در پیش آزمون و پس آزمون از مقیاس اعتماد به نفس ورزشی ویلی و نایت(2002) استفاده شد. گروه آزمایشی در مرحله اکتساب 6 جلسه تمرین کردند و در هر جلسه به 30 تمرین تصویرسازی جنبشی و سی شوت سه گام بسکتبال پرداختند و این در حالی بود که گروه کنترل در هر جلسه فقط به تمرین سی شوت سه گام بسکتبال پرداختند. نتایج نشان داد که با کنترل نمره پیش آزمون، بین نمرات پس آزمون اعتماد به نفس ورزشی دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنادار وجود داشت. یافته های این پژوهش موید تاثیر تصویرسازی ذهنی جنبشی بر بهبود اعتماد به نفس ورزشی در ورزشکاران است.

عزت نفس از جوانب مهم سازگاری در تمامی مراحل زندگی است که در سازگاری عاطفی، هیجانی، اجتماعی و روانشناختی نقش دارد و این موضوع در زمان سالمندی به ویژه در سلامت روان سالمندان اهمیت بیشتری پیدا می کند. بنابراین هدف این پژوهش، بررسی تاثیر تمرینات ورزش مغزی بر عزت نفس سالمندان بود. این پژوهش از نوع مطالعات نیمه تجربی و جامعۀ آن شامل تمامی افراد سالمند ساکن در خانه های سالمندان شهر ساری بود. روش نمونه گیری پژوهش از نوع نمونه گیری در دسترس بود. به این منظور، با توجه به معیارهای ورود و خروج، 30 سالمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره قرار گرفتند. گروه آزمایشی تمرینات ورزش مغزی را که به صورت اختصاصی جهت بهبود عزت نفس طراحی شده اند را به مدت 8 جلسۀ 30 دقیقه ای اجرا کردند. به منظور سنجش عزت نفس شرکت کنندگان در پیش آزمون و پس آزمون از مقیاس عزت نفس روزنبرک استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کواریانس استفاده شد. در نهایت نتایج نشان داد که با کنترل نمره پیش آزمون، بین نمرات عزت نفس دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنادار وجود دارد. یافته های این پژوهش موید تاثیر تمرینات ورزش مغزی بر عوامل شناختی نظیر عزت نفس در سالمندان است.

هدفاز اجرای پژوهش حاضر، تعیین تأثیر وجوه حسی تصویرسازی ذهنی بر یادگیری شوت سه گام بسکتبال بود. بدین منظور،40 دانشجوی دختر (میانگین سنی: 5/2±23 سال) به صورت داوطلبانه در پژوهش شرکت نمودند وپرسش نامه تصویرسازی حرکتی تجدیدنظر شده هال و مارتین را به منظور مشخص نمودن توانایی تصویرسازی تکمیل کردند. پس از آموزشاولیه ، شرکت کنندگان 10 کوشش مربوط به پیش آزمون را انجام دادند و سپس،بر اساس نمرات پیش آزمون و به روش آرایش جور کردن نمرات در چهار گروه تصویرسازی بینایی، جنبشی، شنیداری و کنترل قرار گرفتند. مرحله اکتساب شامل شش جلسه تمرین بود و 48 ساعت پس از آزمون اکتساب، آزمون یادداری و آزمون انتقال انجام شد. یافته های حاصل از آزمون تحلیل واریانس مرکب با اندازه های تکراری درمورد عامل آزمون نشان می دهد که اثرات اصلی گروه و آزمون و نیز تعامل بین این دو متغیر معنادار می باشد. یافته های آزمون های تحلیل واریانس یک راهه و تحلیل واریانس در اندازه های تکراری به عنوان آزمون های تعقیبی اثر تعامل نیز بیانگر این هستند که عملکرد سه گروه تصویرسازی در آزمون های اکتساب، یادداری و انتقال به طور معناداری بهتر از گروه کنترل می باشد؛ در حالی که تفاوت معناداری بین سه گروه تجربی مشاهده نمی شود. علاوه براین، گروه های تجربی در آزمون های اکتساب و یادداری، پیشرفت معناداری را نسبت به پیش آزمون داشته اند. یافته های پژوهش بیان می کنند که مربیان و معلمان ورزشی با استفاده از هر یک از وجوه حسی بینایی، شنیداری و جنبشی در تصویرسازی می توانند یادگیری مهارت شوت سه گام بسکتبال را تسهیل نمایند.