حمید مرتضوی

مقدمه:کیفیت زندگی دانشگاهی به عنوان رضایت از زندگی در دوران دانشجویی، به صورت رضایتمندی از زندگی عمومی است که در دانشگاه احساس می کنند. به اندازه گیری انتظارات و خواسته های دانشجویان می پردازد و فقط مربوط به محیط کلاس درس نمی شود. بنابراین هدف از این پژوهش ارایه مدل کیفیت زندگی دانشگاهی دانشجویان است. روش ها:پژوهش حاضر به سنت پژوهش کیفی با رویکرد تحلیل محتوا انجام شد. محیط پژوهش، شامل منابع دست اول بانکهای اطلاعاتی علمی معتبر در حوزه مطالعات کیفیت زندگی دانشگاهی که مقالات خارجی در فاصله زمانی سالهای1992تا2019 و مقالات داخلی در فاصله زمانی سال های1390 تا 1398 نمایه شده. ابزار مصاحبه، اعضای هیات علمی و روش نمونه گیری هدفمنددر دسترس است،پس از دسته بندی 117سوال اولیه،روایی محتوایی آنها به دو روش کیفی (نظر 10نفر از متخصصان) و کمی(بررسی میزان توافق هر سوال با استفاده از ضریب روایی محتواییCVR) انجام شد. بعضی سوالات که روایی آنها پایین بود حذف شد.با استفاده از ضریب هولستی،پایایی پرسشنامه 90/0براورد شد. یافته ها:تجزیه و تحلیل دادها با روش تحلیل محتوی با رویکرد استقرایی نشان داد متغیرهای تسهیلات پژوهشی با دو مولفه،تسهیلات عمومی با چهار مولفه و فرصت های کارآفرینی با دو مولفه از عوامل تشکیل دهنده کیفیت زندگی دانشگاهی دانشجویان هستند. نتیجه گیری:با توجه به اهمیت نقش دانشجویان در پیشبرد اهداف جامعه و نیز اهمیت کیفیت زندگی آنان به عنوان عاملی مهم در موفقیت دانشگاهها در انجام مأموریت خود؛توجه و بکارگیری ملاکهای ارائه شده در مدل پیشنهادی برای تصمیم گیرندگان میتواند یکی از راههای بهبود کیفیت زندگی دانشگاهی دانشجویان باشد.

پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه بین هوش هیجانی و سلامت روان با فرسودگی شغلی پرستاران انجام شده است. این پژوهش به روش توصیفی – همبستگی انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه پرستاران بیمارستان های دولتی، خصوصی و تأمین اجتماعی شهر کرمان بود که بیش از پنج سال سابقه خدمت داشتند و برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی استفاده شد و نمونه آماری با تعداد 252 نفر به پرسشنامه های پایا و روا شامل سه بخش: فرسودگی شغلی، هوش هیجانی و سلامت روان پاسخ دادند و داده های مورد نیاز جمع آوری شد. پردازش و تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزار SPSS صورت گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که هوش هیجانی با فرسودگی شغلی ارتباط معنی دار و منفی و با سلامت روان ارتباط معنی دار و مثبت داشته و بین سلامت روان با فرسودگی شغلی نیز ارتباط معنی دار منفی وجود دارد. طبق نتایج بدست آمده با افزایش هوش هیجانی در میان پرستاران بیمارستان های کرمان از فرسودگی شغلی آنها کاسته می شود و افرادی که از نظر فکری و روانی سلامت می باشند، راحت تر می توانند از پس عوامل تنش زا که مخصوصاً قشر پرستاران با آن روبرو هستند، برآمده و در نتیجه کم تر با فرسودگی شغلی مواجه می شوند. همچنین افرادی که دارای هوش هیجانی بالاتری هستند از سلامت روان بیشتری برخوردارند، زیرا هوش هیجانی یک مهارت است که پیامدهای منفی استرس را به حداقل می رساند. بنابراین آموزش و یادگیری روش هایی که هوش هیجانی را بالا می برد می تواند باعث سلامت روان و کاهش فرسودگی شغلی شود.