مهناز صمدیان

مقدمه: انگیزش و خودکارآمدی اساس یادگیری هستند و از مهمت رین عوام ل تعی ین کنن ده شکس ت ی ا موفقی ت دانش آموزان در مدرسه محسوب می شوند. بنابراین پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی آموزش خود تنظیمی و حل مسئله بر خودکارآمدی و انگیزش تحصیلی دانش آموزان دختر پایه نهم انجام شد. روش: این پژوهش شبه آزمایشی و از نوع طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل همه دانش آموزان دختر پایه نهم شهرستان بناب بودند. در این راستا 45 نفر از دانش آموزان دختر پایه نهم دخترانه شهر ستان بناب به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب و به طور تصادفی در هر یک از گروه های دوگانه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند . گروه اول 8 جلسه آموزش حل مسئله و گروه دوم 8 جلسه آموزش خود تنظیمی را دریافت نمودند و گروه سوم (کنترل) نیز همزمان به برنامه های عادی کلاسی خود ادامه دادند. هرسه گروه به پرسشنامه های انگیزش تحصیلی والرند و خودکارآمدی مک ایلروی بانتینگ در مراحل پیش آزمون و پس آزمون پاس خ دادند. برای تحلیل داده ها از آزمون آماری در دو سطح آمار توصیفی و آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس) و نرم افزار SPSS.21 استفاده شد . یافته ها: یافته ها نشان داد که آموزش حل مسأله و خودتنظیمی بر خودکارآمدی و انگیزش تحصیلی دانش آموزان اثر متفاوت داشته و تاثیر روش آموزش خودتنظیمی در افزایش خودکارآمدی و انگیزش تحصیلی بیشتر از روش آموزش حل مسئله است. نتیجه گیری : با توجه به اثربخشی بیشتر آموزش خودتنظیمی بر افزایش خودکارآمدی و انگیزش تحصیلی دانش آموزان نسبت به روش حل مسئله، مشاوران و روانشناسان می توانند با انجام فنون مهارت های خودتنظیمی عملا خودکارآمدی و انگیزش تحصیلی دانش آموزان را افزایش دهند.

   هدف ازپژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش تئوری انتخاب برخودکارآمدی، جهت گیری هدف و انگیزش تحصیلی دانش آموزان دختر پایه نهم شهرستان بناب بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان مشغول به تحصیل دختر پایه نهم شهر بناب در سال تحصیلی 96-1395 بودند.نمونه شامل 30 دانش آموزبودکه به صورت نمونه گیری خوشه ای انتخاب وبه صورت تصادفی دردوگروه آزمایشی(15نفر) و کنترل(15نفر)  گمارده شدند. ابزار جمع آوری داه ها پرسشنامه های انگیزش تحصیلی والرندو همکاران،جهت گیری هدف الیوت ومک گریگور و خودکارآمدی مک ایلروری و بانتینگ بود.که تمام آزمودنی ها در مرحله پیش آزمون آن راتکمیل کردند، سپس گروه آزمایشی به مدت 8 جلسه تحت  آموزش های تئوری انتخاب قرار گرفتند و گروه دوم )کنترل) نیز همزمان به برنامه های عادی کلاسی خود ادامه دادند و در نهایت، پس آزمون از تمام گروه های گروه آزمایش وکنترل گرفته شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده های از روش تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج حاکی ازافزایش خودکارآمدی، جهت گیری هدف و انگیزش تحصیلی دانش آموزان در گروه آزمایشی در مقایسه با گروه کنترل در مرحله پس آزمون بود از آن جایی که اجرای برنامه آموزش تئوری انتخاب منجر افزایش خودکارآمدی، جهت گیری و انگیزش تحصیلی دانش آموزان می شود. از این برنامه می توان به عنوان برنامه ای مفید وموثردر مدارس برای دانش آموزان استفاده کرد.  .

این پژوهش به منظور بررسی تأثیر شیوه های مطالعه (مردر[1] و پرسیدن دو جانبه) بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان صورت پذیرفت آزمودنی های این پژوهش شامل 80 نفر از دانش آموزان دختر سال اول متوسطه شهرستان بناب در سال تحصیلی 90-1389بودند. که بوسیله روش نمونه گیری تصادفی 3 مدرسه انتخاب شد و از هر مدرسه، یک کلاس به صورت تصادفی انتخاب گردید. دو کلاس به عنوان گروه آزمایش و یک کلاس به عنوان گروه گواه انتخاب شدند ابتدا از آزمودنی های هر سه گروه پیش آزمونی اجرا شد و سپس آموزش روش های مهارت های مطالعه برروی گروه ها ی آزمایشی در مدت 8 جلسه 45 دقیقه ای اجرا گردید و در پایان پس آزمون اجرا شد در این پژوهش مهارت های مطالعه به عنوان متغیرمستقل پیشرفت تحصیلی به عنوان متغیر وابسته در نظر گرفته شد. برای آزمون فرضیه های پژوهشی از آزمون t همبسته و ANCOVA استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که بین میزان یادگیری دانش آموزان آموزش دیده به شیوه مهارت های مطالعه، با گروه کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد.