هانیه لواف

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه عملکرد خانواده و تصویر بدنی در دختران نوجوان با نقش واسطه ای کمال گرایی اجرا شد. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر تهران بود که 300 نفر دانش آموزان به روش خوشه ای چند مرحله ای در سطح مدارس انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده پرسشنامه عملکرد خانواده ( FAD )، مقیاس نگرانی درباره ی تصویر بدنی ( BIWS )، مقیاس چندبعدی کمال گرایی فراست ( FMPS )، بودند. نوع مطالعه، توصیفی از نوع همبستگی بود و افزون بر شاخص های توصیفی، برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون رگرسیون همزمان و رگرسیون سلسله مراتبی استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین مولفه عملکرد خانواده با تصویر بدنی رابطه مثبت معناداری وجود دارد و خرده مقیاس های ارتباط، نقش ها و کارکرد کلی پیش بینی کننده تصویر بدنی می باشند. هم چنین رابطه مثبت معنادار بین کمال گرایی با تصویر بدنی وجود دارد. طبق نتایج بین عملکرد خانواده با کمال گرایی نیز رابطه مستقیم و معنادار وجود دارد. در آخر، نقش واسطه ای کمال گرایی در پیش بینی تصویر بدنی در دختران نوجوان بر اساس عملکرد خانواده مورد تائید قرار گرفت. نتایج این پژوهش نشان می دهد که عملکرد خانواده از مسیر افزایش کمال گرایی در نوجوانان می تواند تصویر بدنی را تحت تاثیر قرار دهد.

هدف این پژوهش آزمون دو مدل واسطه گری نسبی و کامل مشکلات درونی سازی بین ناگویی هیجانی و مشکلات برونی سازی در دختران نوجوان بود. به این منظور 297 دانش آموز دختر در مقطع دبیرستان از مناطق تهران به روش نمونه برداری خوشه ای انتخاب و با مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو (بگبی، پارکر و تیلور، 1994) و مقیاس خودگزارش دهی مشکلات رفتاری کودک و نوجوان (آشنباخ، 1991) ارزیابی شدند. داده ها با استفاده از روش مدل یابی معادلات ساختاری تحلیل شد. نتایج نشان داد که مدل واسطه گری کامل مشکلات درونی سازی در رابطه بین ناگویی خلقی با مشکلات برونی سازی با داده ها برازش مطلوب دارد. همچنین نتایج نشان داد که رابطه ناگویی خلقی مشکلات درونی سازی و رابطه مشکلات درونی سازی و مشکلات برونی سازی مثبت معنادار بود. تفسیر این نتایج به این معناست که ناگویی هیجانی فقط در افرادی به مشکلات برونی سازی تبدیل می شود که در آنها مشکلاتی نظیر اضطراب، افسردگی، کناره گیری و شکایت های جسمانی پدید آورد.

زمینه: سبک زندگی ارتقا دهندة سلامت یک مدل چندبعدی از اعمال خودآغازگر و ادراکاتی است که به حفظ و افزایش سطح رفاه، خودشکوفایی و رضامندی فرد کمک می کند. هدف: پژوهش حاضر با هدف آزمون روان سنجی نسخة تجدید نظر شدة دوم نیمرخ سبک زندگی ارتقا دهندة سلامت (HPLP-II؛ والکر، اسچریست و چندر، 1995) در بین گروهی از دانشجویان ایرانی انجام شد. روش: در مطالعه همبستگی حاضر 324 دانشجوی کارشناسی (130 پسر و 194 دختر) به HPLP-II و مقیاس سازگاری هیجانی (EAM؛ رابیو، آگادا، هانتنگاس و هرناندز، 2007) پاسخ دادند. به منظور تعیین روایی عاملی HPLP-II از روش آماری تحلیل عاملی تأییدی و به منظور بررسی همسانی درونی HPLP-II از ضرایب آلفای کرونباخ استفاده شد. همچنین، به منظور مطالعه روایی سازة HPLP-II، ضریب همبستگی بین مقیاس های سبک زندگی ارتقا دهندة سلامت با سازگاری هیجانی گزارش شد. یافته ها: نتایج تحلیل عاملی تاییدی HPLP-II نشان داد که در نمونة دانشجویان ایرانی ساختار چندبعدی HPLP-II شامل پنج زیرمقیاس مسئولیت پذیری برای سلامت، فعالیت جسمانی، تغذیه، تعالی معنوی، روابط بین فردی و مدیریت استرس، با داده ها برازش مطلوبی داشت. نتایج مربوط به همبستگی بین عوامل چندگانة نیمرخ سبک زندگی با سازگاری هیجانی به طور تجربی از روایی سازة HPLP-II حمایت کرد. مقادیر ضرایب همسانی درونی زیرمقیاس های HPLP-II بین 56/0 تا 80/0 به دست آمد. نتیجه گیری: در مجموع، نتایج مطالعة حاضر نشان داد که HPLP-II برای سنجش مفهوم سبک زندگی ارتقادهندة سلامت در دانشجویان ایرانی ابزاری روا و پایا است.

هدف : پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین سبک های زندگی و سبک های فرزندپروری در پدران وابسته به مواد و مقایسه آن با پدران عادی صورت گرفت. روش : نمونه پژوهش شامل 173 مرد وابسته به مواد مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیاد شهر تهران و 195 فرد عادی از جمعیت عمومی بود که به روش در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه مقیاس های اساسی آدلر برای موفقیت بین فردی- نسخه بزرگسالان و سبک های فرزندپروری بامریند گردآوری شد؛ و با روش های آماری همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون خطی چندگانه و تحلیل واریانس چندمتغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها : برخی از خرده مقیاس های سبک های زندگی، به طور معنی داری سبک های فرزندپروری به تفکیک دو گروه عادی و وابسته به مواد را پیش بینی کردند. بین دو گروه از لحاظ ارتباط بین سبک های فرزندپروری پدران با جنسیت فرزندان و ساختار خانواده تفاوت معنی داری یافت نشد. نتیجه گیری : یافته ها از تأثیرگذاری سبک زندگی پدر بر سبک فرزندپروری وی حمایت می کند. بنابراین باید سبک زندگی را به عنوان یک مسئله مهم روان شناختی مورد تأکید قرار داد.