منیژه مختاری دیزجی

هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرین استقامتی بر برخی پارامترهای بیومکانیکی استخوان ران موش های صحرایی نر مسن بود. بیست سر موش صحرایی نر نژاد ویستار 20 ماهه (میانگین وزن 4/15±5/360 گرم) به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (10=n) و کنترل (10=n) تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت هشت هفته، هر هفته پنج روز و روزی 60 دقیقه با سرعت 28 متر بر دقیقه روی نوارگردان می دویدند. پس از خارج کردن استخوان ران آزمودنی ها، از آزمون فشار مکانیکی خمش سه نقطه ای برای تعیین تغییرات سختی، انرژی شکست، قدرت و درصد تغییر شکل استخوان استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد که هشت هفته تمرین استقامتی بر سختی، قدرت، انرژی شکست و درصد تغییر شکل استخوان ران موش های نر سالمند تأثیر معنا داری ندارد که دلیل این امر ممکن است ناشی از سن و جنس آزمودنی و همچنین پروتکل تمرین باشد؛ بنابراین پیشنهاد می شود مطالعات بیشتری در این زمینه انجام شود.

از کامپلیانس و ضخامت اینتیما-مدیای شریان کاروتید به عنوان شاخص هایی تعیین کننده برای تشخیص مشکلات قلبی-عروقی نام برده می شود که تحت تأثیر عواملی چون سن، فعالیت بدنی و غیره قرار می گیرند؛ بنابراین، هدف از انجام مطالعه حاضر، مقایسه ویژگی های مکانیکی خون و شریان کاروتید بسکتبالیست های حرفه ای و افراد غیرفعال بود. با استفاده از دستگاه سونوگرافی داپلر، فیلم و تصویر از شریان کاروتید سمت راست 10 مرد جوان بسکتبالیست و 10 مرد جوان غیرورزشکار تهیه شد و باهم مقایسه شدند. نتایج نشان داد که بسکتبالیست ها نسبت به گروه غیرورزشکار تعداد ضربان قلب کمتر(8/15%) و ضخامت اینتیما-مدیا در مرحله دیاستول بیشتر (8/17%) داشتند، اما سرعت جریان خون در مرحله سیستول (6/18%)، دیاستول(7/26%) و کامپلیانس (32%) در گروه غیرورزشکار بیشتر بود.با توجه به یافته های پژوهش، به نظر می رسد افزایش سفتی شریان در بسکتبالیست ها می تواند سازگاری فیزیولوژیک با افزایش فشار خون درطی تمرین و مسابقه ها باشد.