فاطمه رسولی خورشیدی

هدف از انجام پژوهش حاضر، شناخت نحوه رابطه میان متغیرهای فراشناخت، اهداف پیشرفت و راهبردهای مطالعه با پیشرفت تحصیلی دانشجویان کارشناسی دانشگاه تربیت معلم تهران بود. نمونة پژوهش حاضر شامل ٣٠٠ نفر (٢١٤ دختر و ٨٦ پسر) از دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه تربیت معلم تهران بودند که با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های اهداف پیشرفت وندوال (١٩٩٧)، پرسشنامه فراشناختی الشوت-موهر، وان دالن- کاپتجینز و میجر (٢٠٠٤) و پرسشنامه یادگیری خودتنظیمی پینتریچ و دی گروت (١٩٩٠) استفاده شد. بر اساس نتایج به دست آمده، جهت گیری یادگیری با متغیر فراشناخت و راهبرد عمقی، جهت گیری اجتنابی با متغیر فراشناخت، جهت گیری گرایشی با راهبرد عمقی و متغیر فراشناخت با راهبردهای فراشناختی، سطحی، مدیریت منابع و پیشرفت تحصیلی، رابطة مستقیم داشت. همچنین، جهت گیری های یادگیری و اجتنابی با راهبردهای فراشناختی، سطحی، مدیریت منابع و پیشرفت تحصیلی رابطة غیرمستقیم داشت. بر این اساس، تمرکز بر اهداف پیشرفت، درگیر شدن در فعالیت های فراشناختی و استفاده از راهبردهای مطالعه، پیشرفت تحصیلی را افزایش می دهد.

این پژوهش به بررسی روایی و پایایی مقیاس اشتیاق دانش آموز در مدرسه (ویگا، 2016) می پردازد. روش تحقیق، همبستگی از نوع تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی است. نمونه موردمطالعه، شامل 420 دانش آموز (230 دختر و 190 پسر) از کلیه دانش آموزان پایه دهم، یازدهم و دوازدهم شهرستان سمنان در سال تحصیلی 96- 1395 می باشد که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شده و مقیاس های اشتیاق در مدرسه (ویگا، 2016) و اشتیاق به مدرسه (وانگ، وایت و اسکلز، 2011) را تکمیل کرده اند. نتایج تحلیل عاملی اکتشافی با استفاده از روش تحلیل مؤلفه های اصلی و چرخش واریماکس پنج عامل رفتاری، پویایی، خودسامانی، عاطفی و شناختی را نشان داد. آلفای کرونباخ برای کل پرسشنامه و مؤلفه های اشتیاق رفتاری، پویایی، خودسامانی، عاطفی و شناختی به ترتیب 78/0، 78/0، 80/0، 67/0، 60/0 و 42/0 به دست آمد. تحلیل عاملی تأییدی، مدل پنج عاملی را مورد تأیید قرار داد همچنین برای روایی همگرا، از پرسشنامه اشتیاق به مدرسه وانگ، وایت و اسکلز استفاده شد و میزان همبستگی بین دو مقیاس 44/. به دست آمد. نتایج پژوهش حاکی از این است که مقیاس حاضر برای ارزیابی اشتیاق دانش آموز در مدرسه کیفیت روان سنجی دارد و می تواند در مطالعات و موقعیت های روانی- آموزشی استفاده شود و محققان می توانند از آن به عنوان ابزاری معتبر در اندازه گیری اشتیاق در مدرسه استفاده نمایند.

مقدمه: این که چه عواملی بر پیشرفت و موفقیت تحصیلی دانشجویان تأثیر می گذارد، یا سهم و مشارکت هر عامل چه اندازه است، همواره از حیطه های مورد علاقه پژوهشگران بوده است. این پژوهش با هدف بررسی مدل یابی روابط ساختاری - اضطراب امتحان و اهمال کاری تحصیلی با پیشرفت با واسطه گری نقش انگیزش پیشرفت انجام شد. روش کار : روش پژوهش توصیفی- همبستگی و به طور خاص مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری 32500 نفر از دانشجویان دانشگاه های شهر بابل بودند که تعداد 508 نفر، 253 دختر و 255 پسر، به عنوان نمونه آماری و به روش تصادفی ساده انتخاب شدند و با پرسشنامه های انگیزش پیشرفت هرمنس، اضطراب امتحان ساراسون و اهمال کاری تحصیلی سولومون و راث بلوم ارزیابی شدند. معدل کل نمرات آن ها به عنوان ملاک پیشرفت تحصیلی در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج نشان داد، بین اضطراب امتحان، اهمال کاری تحصیلی و انگیزش پیشرفت با پیشرفت تحصیلی رابطه وجود دارد و مدل پژوهش با برازش مناسب تأیید گردید. همچنین 31/0 از واریانس پیشرفت تحصیلی توسط انگیزش پیشرفت، اضطراب امتحان و اهمال کاری تحصیلی مورد تبیین قرار گرفت. نتیجه گیری: از این رو می توان نتیجه گیری کرد، با کاهش اضطراب امتحان و اهمال کاری تحصیلی می توان انگیزش پیشرفت را در دانشجویان بالا برد و پیشرفت تحصیلی آن ها را ارتقاء بخشید.

زمینه: پیشرفت تحصیلی از اولویت های اصلی مدارس است که مهمترین هدف آموزش و پرورش محسوب می شود . هدف: این پژوهش با هدف مد یابی روابط ساختاری ساختاری اضطراب امتحان و منبع کنترل با پیشرفت با واسطه گری نقش انگیزش پیشرفت انجام شد. روش: روش پژوهش توصیفی- همبستگی، به طور خاص مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه ی آماری 32500 نفر از دانشجویان دانشگاه های شهر بابل بودند که تعداد 508 نفر، 253 دختر و 255 پسر، به عنوان نمونه ی آماری و به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه های انگیزش پیشرفت هرمنس (2004)، اضطراب امتحان ساراسون (1957) و منبع کنترل راتر (1966) و معدل کل نمرات آنها به عنوان ملاک پیشرفت تحصیلی در نظر گرفته شد . یافته ها: یافته ها نشان داد، بین انگیزش پیشرفت و منبع کنترل با پیشرفت تحصیلی رابطه ی مستقیم معنادار و بین اضطراب امتحان با پیشرفت تحصیلی رابطه ی معکوس معناداری وجود دارد. مدل پژوهش دارای برازش بوده و تأیید شد و 0/27 از واریانس پیشرفت تحصیلی توسط انگیزش پیشرفت، اضطراب امتحان و منبع کنترل مورد تبیین قرار گرفت. نتیجه گیری: لذا می توان نتیجه گیری کرد، با کاهش اضطراب امتحان و افزایش منبع کنترل می توان انگیزش پیشرفت را در دانشجویان بالا برد و پیشرفت تحصیلی آنها را ارتقا بخشید.