فرشته حسنی

مقدمه: با توجه به اهمیت خلاقیت در حل مسائل زندگی و یافتن راهبردهای نو، شناسایی مولفه های موثر در افزایش خلاقیت ضروری است. بدین منظور، هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ساده و چندگانه قدرت تحمل ابهام، انعطاف پذیری شناختی و سبک های تفکر با خلاقیت شناختی و هیجانی در افراد متاهل می باشد. روش کار: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری این پژوهش، افراد متاهل بالای 18 سال ساکن شهر زنجان در سه ماهه اول سال 1400 بود. نمونه های پژوهش با توجه به تعداد متغیرها به تعداد 163 نفر تعیین و به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. اطلاعات از طریق پرسشنامه های انعطاف پذیری شناختی، سبک های تفکر (سبک قانون گذار، قضاوت گر و اجرایی)، تحمل ابهام، خلاقیت هیجانی و خلاقیت شناختی جمع آوری شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام در نرم افزار SPSS-26 انجام شد. یافته ها: نتایج بیانگر وجود رابطه خطی مثبت و معنادار بین انعطاف پذیری شناختی، سبک های تفکر و قدرت تحمل ابهام با خلاقیت شناختی و هیجانی بود (05/0P<). علاوه بر این، یافته های حاصل از رگرسیون گام به گام نشان داد که سهم انعطاف پذیری شناختی، قدرت تحمل ابهام و سبک تفکر اجرایی در پیش بینی خلاقیت شناختی 3/36 درصد و سهم انعطاف پذیری شناختی، سبک تفکر قانون گذار و قدرت تحمل ابهام در پیش بینی خلاقیت هیجانی 8/16 درصد می باشد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش، می توان نتیجه گرفت که ارائه آموزش هایی در زمینه بهبود قدرت تحمل ابهام، انعطاف پذیری شناختی و پرورش سبک های تفکر قانون گذار و اجرایی در میان افراد متاهل می تواند از طریق افزایش خلاقیت شناختی و هیجانی به بهبود شرایط زندگی و حل اختلافات و پشت سر گذاشتن موفقیت آمیز چالش ها کمک کند.

پژوهش حاضر، با هدف مقایسه اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی و بازی درمانی شناختی-رفتاری بر شناخت اجتماعی (سازگاری اجتماعی و پذیرش اجتماعی) کودکان بیش فعال انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل تمامی کودکان بیش فعال پیش دبستانی شهر تهران بود که در سال تحصیلی 1400-1399 در مراکز پیش دبستانی این شهرستان مشغول تحصیل بودند. بدین منظور، 75 کودک بیش فعال به روش نمونه گیری هدفمند از بین کودکان بیش فعال پیش دبستانی منطقه بهارستان تهران انتخاب شدند و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و یک گروه گواه (هر گروه 25 نفر) تقسیم شدند. گروه آزمایش اول آموزش مهارت های اجتماعی و گروه آزمایش دوم بازی درمانی شناختی-رفتاری مورد مداخله قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﮐﺎﻧﺮز واﻟﺪﯾﻦ، مقیاس سازگاری کودکان و پرسشنامه پذیرش اجتماعی بود. داده های به دست آمده، با استفاده از تحلیل کوواریانس نشان داد که هر دو روش آموزش مهارت های اجتماعی و بازی درمانی شناختی-رفتاری بر سازگاری اجتماعی و پذیرش اجتماعی کودکان بیش فعال اثرگذار بوده است و تأثیر درمان بازی درمانی شناختی- رفتاری در افزایش سازگاری و پذیرش کودکان، بیشتر از درمان آموزش مهارت های اجتماعی بوده است. به نظر می رسد آموزش مهارت های اجتماعی و بازی درمانی شناختی-رفتاری، هر دو در تحول شناخت اجتماعی کودکان بیش فعال مؤثر هستند و می توان از آن ها در مداخلات بالینی استفاده نمود.