کیوان میرشکاری

در این پژوهش، پیش بینی تحلیل رفتگی ورزشکار بر اساساضطراب رقابتیو تنظیمات انگیزشی در ورزشکاران مرد نخبه مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور، 102 نفر ورزشکار مرد در رشته های فوتبال، هندبال، والیبال، فوتسال، بسکتبال (بامیانگین سنی:5± 39/25 و میانگین سابقة ورزشی:4± 17/8)، پرسش نامه های انگیزش ورزشی، تحلیل رفتگی ورزشکار و اضطراب رقابتی ورزشی را تکمیل نمودند. نتایج رگرسیون چندمتغیره نشان داد، انگیزش درونی، به طور منفی و معنادار و انگیزش بیرونی و بی انگیزشی به طور مثبت و معنادار علایم تحلیل رفتگی را پیش بینی می کنند. همچنین، اضطراب شناختی و بدنی به طور مثبت و معنادار و اعتماد به خود به صورت منفی و معنادار علایم تحلیل رفتگی ورزشکار را پیش بینی می کنند. بر اساس نتایج پژوهش، چنین نتیجه گیری می شود که با افزایش انگیزش درونی، بالابردن حس اعتماد به نفس و کاهش اضطراب ناشی از رقابت و بی انگیزشی، می توان از آثار منفی اضطراب رقابتی، بی انگیزشی و تحلیل رفتگی ورزشکاران تا حدّ امکان پیشگیری کرد.

هدف از پژوهش حاضر، پیش بینی واماندگی بر اساس کمال گرایی خودمدار، و جامعه مدار در ورزشکاران مرد نخبه است. 107 مرد ورزشکار نخبه (میانگین سنی: 5± 39/25، و میانگین سابقه ورزشی: 4± 17/8 سال) که در رشته های فوتبال، هندبال، والیبال، فوتسال، و بسکتبال فعالیت می کردند، پرسش نامه های کمال گرایی چند بُعدی تهران، و واماندگی ورزشکار را تکمیل نمودند. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، و رگرسیون چند متغیره تحلیل شد. نتایج نشان داد کمال گرایی خودمدار، علایم واماندگی را به طور منفی و معنادار پیش بینی می کند؛ اما کمال گرایی جامعه مدار، کاهش احساس موفقیت، و خستگی جسمی- روانی را به طور مثبت و معنادار، و احساس بی ارزشی را به طور منفی پیش بینی می کند.