سید سعادت الله صالحی

در این پژوهش سعی بر آن بود که به تحلیل و مقایسه میزان توسعه یافتگی شهرهای کشور (شهرهایی که میزبان رویدادهای بین المللی ورزشی در کشور می باشند) بر اساس عوامل جذب گردشگران ورزشی خارجی پرداخته شود که به منظور دست یابی به این هدف، پنج شهر تهران، اصفهان، کیش، مشهد و ارومیه به عنوان نمونه مطالعاتی مورد توجه قرار گرفتند. پس از گردآوری عوامل جذب گردشگران ورزشی خارجی از منابع معتبر علمی و مصاحبه با اساتید برجسته، این عوامل در چهار گروه: 1 عوامل زیرساختی، 2 عوامل فرهنگی و اجتماعی، 3 عوامل مدیریتی و سازمانی و 4 عوامل جاذبه های طبیعی و غیر طبیعی سازماندهی گردیدند و بر اساس آن ها، پرسش نامه ای شامل 19 سوال بر اساس طیف لیکرت طراحی شد و به دو زبان انگلیسی و عربی ترجمه گشت و در اختیار 32 نفر از افراد نمونه در هر یک از شهرهای مورد مطالعه (مجموعا 160 نفر) قرار گرفت. داده های مستخرج از پرسش نامه با استفاده از روش تاکسونومی عددی مورد تحلیل قرار گرفتند که نتیجه نهایی نشان داد که شهر مشهد به لحاظ عوامل مدیریتی و سازمانی،شهر اصفهان به لحاظ جاذبه های طبیعی و غیر طبیعی و به لحاظ عوامل زیرساختی و عوامل فرهنگی و اجتماعی و همچنین مجموع عوامل و شهر کیش در وضعیت مناسب تری نسبت به سایر شهرهای مورد مطالعه قرار دارند. از دیگر نتایج مهم پژوهش حاضر عدم وجود زیرساخت های مناسب ورزشی در تمامی شهرهای مورد مطالعه می باشد که حل این مسئله می تواند مهم ترین گام در توسعه گردشگری ورزشی ایران به شمار آید.