فهیمه کلانتری

داوطلبی اهرمی کارآمد برای پیشبرد اهداف سازمان های ورزشی می باشد. پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل نگاشتی بازگشت سرمایه اجتماعی مبتنی بر نقش داوطلبین در سازمان های ورزشی و با استفاده از طرح نظام مند نظریه داده بنیاد و برمبنای رویکرد نگاشت شناختی فازی انجام شده است. جامعه مورد تحقیق کلیه صاحبنظران صنعت ورزش، مدیران و مسئولین ورزشی، اساتید دانشگاهی و خبرگان در حوزه ورزش داوطلبی بودند که نمونه های پژوهش با روش نمونه گیری گلوله برفی انتخاب و حجم نمونه مورد نیاز براساس معیار اشباع نظری تعیین شد. مصاحبه های عمیق و نیمه ساختاریافته با 13 نفر (رسیدن به اشباع نظری و کفایت) انجام و پس ازشناسایی شاخص اصلی و فرعی در بازگشت سرمایه اجتماعی بر مبنای نقش داوطلبی ورزشی برای دست یابی به اعتبار پژوهش ترکیبی از معیارهای درگیری پیوسته و طولانی مدت، مشاهده مداوم، بازبینی (کنترل) همکاران، ذهنیت پیش رونده، مشارکت شرکت کنندگان و استفاده از منابع اطلاعاتی چندگانه مورد توجه پژوهشگران قرار گرفت. به منظور بررسی پایایی پژوهش، از روش توافق دو کدگذار و کدگذاری پژوهشگر استفاده و بر اساس دانش خبرگان، روابط بین مفاهیم در قالب نقشه های شناخت فازی ترسیم شد. برای رسم نقشه های شناختی فازی و محاسبه شاخص های مربوط به آن از نرم افزارهای Excel، FCMapper و FCM EXPERT استفاده گردید. شاخص های مربوط به نقشه های شناختی بیانگر این بود که منابع انسانی، توسعه شخصی و مدیریت منابع مالی به ترتیب دارای بیشترین درجه مرکزیت می باشند؛ بدین معنی که بیشترین تاثیرگذاری را در بازگشت سرمایه اجتماعی مبتنی بر نقش داوطلبی ورزشی دارند.

هدف پژوهش حاضر مقایسه ویژگی های شخصیتی خودپایی و هیجان خواهی ورزشکاران نخبه و غیرنخبه می باشد. نمونه آماری این پژوهش را 127 نفر از زنان ورزشکار استان سمنان با دامنه سنی 30-16 سال (62 نفر ورزشکار نخبه عضو تیم های ملی و لیگ برتر و 65 نفر ورزشکار غیرنخبه عضو تیم های حاضر در لیگ دسته 2 کشور) تشکیل می دادند که به صورت داوطلبانه در تکمیل پرسش نامه همکاری کردند. پژوهش حاضر از نوع پژوهش های پس رویدادی با طرح علی ـ مقایسه ای و همچنین روش توصیفی از نوع همبستگی است. ابزار گردآوری این پژوهش شامل فرم جمع آوری اطلاعات فردی و پرسش نامه های خودپایی اشنایدر و هیجان خواهی آرنت بود. برای تلخیص اطلاعات حاصل از پرسش نامه ها از آمار توصیفی و برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار استنباطی نظیر تحلیل واریانس یک راهه، آزمون تعقیبی توکی، آزمون تی مستقل و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد؛ بین متغیر خودپایی و هیجان خواهی ورزشکاران (نخبه و غیرنخبه) تفاوت مثبت معناداری وجود دارد. اگرچه بین خودپایی و هیجان خواهی ورزشکاران نخبه تفاوت معنا داری به دست نیامد ولی در مقابل، بین خودپایی و هیجان خواهی ورزشکاران غیرنخبه همبستگی معناداری مشاهده شد. بین متغیر خودپایی ورزشکاران نخبه و غیرنخبه نیز تفاوت معنادار بود. بدین معنا که خودپایی ورزشکاران نخبه بیشتر از ورزشکاران غیرنخبه به دست آمد و در انتها بین متغیر هیجان خواهی ورزشکاران نخبه و غیرنخبه ارتباط معناداری گزارش شد و میزان هیجان خواهی ورزشکاران نخبه فراتر از ورزشکاران غیرنخبه بود.