زهرا آقایی

بحران کاهش جمعیت در کشور ایران مسئله ای مهم و قابل توجه است. این پژوهش به منظور دستیابی به راهکارهایی سیاستی برای رسیدن به رشدی متناسب در حوزه باروری انجام شده است. دراین راستا پژوهش حاضر با دو رویکرد روشی سیاست پژوهی و مطالعه تطبیقی، به مطالعه امکان های تسهیل فرزندآوری پرداخته است؛ سیاست پژوهی، فرایند انجام پژوهش درخصوص مسئله اجتماعی مهمی یا تحلیل آن، به منظور ارائه توصیه های عملی به سیاست گذاران برای حل مسئله است. بدین منظور شاخص باروری زنان در دو کشور اسلامی (ایران و ترکیه) و دو کشور اسکاندیناوی (سوئد و نروژ) تحلیل و مقایسه شده است. نتایج نشان می دهند سیاست دولت های اسکاندیناوی تا حد زیادی توانسته است زنان بیشتری را به فرزندآوری تشویق نماید. بررسی کشور ترکیه نشان دهنده بحران جمعیت در این کشور است؛ البته دولت ترکیه با اعمال سیاست های تشویقی درصدد است خانواده ها را به فرزندآوری تشویق کند. کشور ایران نیز از نظر جمعیتی به سمت پیری در حرکت است و تا کنون اقدام جدی با تأثیر قابل ملاحظه ای برای تشویق خانواده ها به فرزندآوری انجام نشده است؛ البته با تصویب قانون جوانی جمعیت امیدهایی وجود دارد. پیشنهاد می شود ضمن مرتفع نمودن مشکلات اقتصادی در این خصوص، به ایجاد امنیت شغلی بیشتر برای زنان توجه گردد. همچنین  می توان از تجربه سیاستی کشورهای اسکاندیناوی نیز استفاده نمود البته باید در نظر داشته باشیم در کنار رشد در این کشورها، آسیب هایی نیز وجود دارند که در یافتن الگوی اسلامی ایرانی باید برای آنها تدبیری اندیشیده شود.