عبدالحسین شکورنیا

مقدمه: امروزه، رشد و پرورش مهارت و گرایش به تفکر انتقادی در دانشگاه ها از مهم ترین اهداف آموزش عالی می باشد. هدف از انجام این مطالعه تعیین میزان گرایش به تفکر انتقادی دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشکده پزشکی در دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز در سال 1396 بود. روش : در یک مطالعه توصیفی-مقطعی، میزان گرایش به تفکر انتقادی 215 دانشجوی تحصیلات تکمیلی مورد بررسی قرار گرفت. پرسشنامه استاندارد سنجش میزان گرایش به تفکر انتقادی ریکتس ( Critical Thinking Disposition Inventory= CTDI ) مشتمل بر 33 سوال جهت سنجش میزان گرایش به تفکر انتقادی دانشجویان مورد استفاده قرار گرفت. داده ها با کمک نرم افزار SPSS و استفاده از آزمون های آماری t ، آنووا و ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شد. یافته ها: میانگین نمره گرایش به تفکر انتقادی دانشجویان تحصیلات تکمیلی 10/05±127/03 بود. بین میانگین نمره گرایش به تفکر انتقادی و جنس و سنوات تحصیلی دانشجویان تفاوت معنی داری مشاهده نشد(0/05< p ). نتایج آزمون ضریب همبستگی پیرسون نشان داد بین گرایش به تفکر انتقادی و سن دانشجویان رابطه مثبت معنی داری وجود دارد (0/174= r ، 0/01= p ). نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که میزان گرایش به تفکر انتقادی در دانشجویان تحصیلات تکمیلی در حد متوسط است و تعداد کمی از دانشجویان دارای گرایش قوی به تفکر انتقادی می باشند.

سابقه و هدف: نگرش مذهبی و عزّت نفس مقوله هایی هستند که در تمام جنبه های زندگی بشر تأثیر بسزایی دارند و پژوهش های بسیاری دراین باره انجام شده است. این مطالعه با هدف بررسی نگرش مذهبی و عزّت نفس در دانشجویان رشته ی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز و رابطه ی بین این دو متغیّر صورت گرفته است. روش کار: در این مطالعه ی توصیفی-تحلیلی، 197 نفر از دانشجویان سال اول و آخر رشته ی پزشکی به روش تمام شماری، انتخاب و بررسی شدند. داده ها با استفاده از پرسش نامه های استاندارد نگرش سنج مذهبی گلریز و براهنی و عزّت نفس روزنبرگ جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تی و من ویتنی انجام شد. در این پژوهش همه ی موارد اخلاقی رعایت شده است و نویسندگان مقاله هیچ گونه تضاد منافعی گزارش نکرده اند. یافته ها: میانگین سن دانشجویان سال اول 94/0±93/18 و سال آخر 28/1±59/24؛ و میانگین نمره ی نگرش مذهبی و عزّت نفس دانشجویان از حداکثر 100 و 40 به ترتیب 56/10±42/60 و 92/5 ± 51/26 بود. علاوه براین، میانگین و انحراف معیار نمرات نگرش مذهبی دانشجویان سال اول و آخر پزشکی نیز به ترتیب 01/10±39/63 و 35/10±55/57 بود که این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود (001/0>p). همچنین میانگین و انحراف معیار نمرات عزّت نفس دانشجویان سال اول و آخر پزشکی به ترتیب 14/6±58/26 و 71/5±43/26 بود که این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود (85/0=p). ضریب همبستگی پیرسون نیز نشان داد که بین نگرش مذهبی و عزّت نفس رابطه ی مثبت معنی دار (156/0 = rو 032/0 = p)؛ و بین نگرش مذهبی و سن رابطه ی منفی و معنی داری وجود داشت (293/0- = r و 001/0 = p). نتیجه گیری: نتایج نشان داد که میزان نگرش مذهبی دانشجویان پزشکی در بدو ورود به دانشگاه بسیار زیاد بود اما در پایان تحصیل کاهش یافته بود. ازاین رو، شناسایی عوامل کاهش دهنده ی نگرش مذهبی دانشجویان و اجرای برنامه های راهبردی می تواند زمینه ی تقویت باورهای دینی را فراهم کند.

اهداف: ارزش یابی استاد نقش مهمی در برنامه ریزی و بهبود کیفیت آموزش در دانشگاه ها دارد. یکی از چالش هایی که دانشگاه ها با آن مواجه اند، استفاده از روش ها و منابع مناسب برای ارزیابی عملکرد آموزشی اعضای هیات علمی است. این مطالعه با هدف تعیین میزان همبستگی بین نمرات ارزش یابی استاد توسط دانشجویان، مدیران گروه های آموزشی و روسای دانشکده ها انجام شد. روش ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، نمرات ارزش یابی 205 نفر از اعضای هیات علمی علوم پایه دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز در سال تحصیلی 91-1390 مورد بررسی قرار گرفت. نمرات ارزش یابی مربوط به تمامی اعضای هیات علمی غیربالینی دانشگاه بود که توسط سه گروه دانشجویان, مدیران گروه ها و روسای دانشکده ها به اساتید داده شده بود. برای گردآوری داده ها از سه پرسش نامه که روایی و پایایی آنها قبلاً مورد تایید قرار گرفته بود، استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 18 و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: میانگین نمرات ارزش یابی اساتید توسط دانشجویان، مدیران گروه های آموزشی و روسای دانشکده ها به ترتیب 40/0±07/4، 49/0±44/4 و 52/0±39/4 بود. بین نمرات ارزش یابی اساتید توسط مدیران گروه ها و روسای دانشکده ها رابطه معنی دار آماری وجود داشت (0575/0= r ؛ 0001/0= p )، اما در سایر موارد همبستگی معنی دار مشاهده نشد. نتیجه گیری: میزان توافق مدیران گروه ها و روسای دانشکده ها در مورد ارزش یابی استاد با همدیگر بیشتر از میزان توافق آنها با دانشجویان است.

اهداف: بررسی اعتبار ارزشیابی های دانشجویی می تواند در پذیرش نتایج این ارزشیابی ها نزد اساتید و مدیران موثر باشد. هدف این مطالعه بررسی همخوانی ارزشیابی هایی اساتید توسط دانشجویان و فارغ التحصیلان علوم پزشکی بود. روش ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی نمرات ارزشیابی 23 نفر از اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز که در سال تحصیلی 1389 در دانشکده پزشکی به آموزش و تدریس اشتغال داشتند، مورد بررسی قرار گرفت. ابزار گردآوری داده ها، پرسش نامه ارزشیابی اساتید توسط دانشجویان مشتمل بر 15 سئوال 5گزینه ای با مقیاس نمره گذاری لیکرت بود. 15 دانشجوی سال ششم پزشکی (انترن) که در شُرُف فارغ التحصیلی بودند و هیچ گونه ارتباطی با اساتید علوم پایه نداشتند به عنوان فارغ التحصیل پرسش نامه های ارزشیابی را تکمیل نمودند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 18 و آزمون های T زوجی و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: میانگین کلی نمرات ارزشیابی اساتید توسط دانشجویان و فارغ التحصیلان، اختلاف معنی داری نداشت (45/0=p) و همبستگی بین آنها مثبت و معنی دار بود. ضریب همبستگی بین نمرات ارزشیابی اساتید زن و مرد توسط دانشجویان و فارغ التحصیلان به ترتیب 581/0=r و 611/0=r بود که از نظر آماری معنی دار بود (016/0=p). نتیجه گیری: همبستگی بالایی بین نمرات ارزشیابی اساتید توسط فارغ التحصیلان و دانشجویان در حال تحصیل در دانشگاه وجود دارد که بیانگر ثبات نمرات ارزشیابی اساتید و اعتبار نتایج ارزشیابی های دانشجویی است.

اهداف: بررسی نگرش اساتید درباره ارزشیابی های دانشجویی می تواند ضمن رفع کاستی های موجود، شرایط لازم برای بهره برداری مناسب از نتایج حاصل از این ارزشیابی ها را فراهم نماید. این مطالعه با هدف مقایسه نمرات ارزشیابی اساتید با نگرش مثبت و منفی نسبت به ارزشیابی های دانشجویی در دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز انجام شد. روش ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی که در سال 90-1389 در دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز انجام شد، نمرات ارزشیابی 184 استاد به روش سرشماری مورد بررسی قرار گرفت. برای گردآوری اطلاعات از دو پرسش نامه نظرسنجی از اساتید نسبت به ارزشیابی های دانشجویی و ارزشیابی استاد توسط دانشجویان استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 15 و آزمون T مستقل و آنالیز فاکتوریل و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میانگین نمره ارزشیابی اساتید موافق نسبت به ارزشیابی های دانشجویی 35/0 ± 1 9/4 و میانگین نمره ارزشیابی اساتید مخالف 38/0 ± 87/3 بود. بین میانگین نمرات ارزشیابی اساتید و نگرش آنان نسبت به نتایج ارزشیابی های دانشجویی تفاوت معنی داری مشاهده شد (001/0=p ). نتیجه گیری: بین نگرش اساتید نسبت به ارزشیابی های دانشجویی و کسب نمره ارزشیابی از دانشجویان رابطه وجود دارد. اساتیدی که نگرش مثبت نسبت به ارزشیابی های دانشجویی دارند، نمره ارزشیابی بالاتری دریافت می کنند.