محمدرضا اسماعیل زاده طلوعی

مقدمه و هدف: با توجه به نقشی که تربیت بدنی در پرورش و آماده سازی دانش آموزان برای زندگی آینده دارد، پژوهش به تحلیل محتوای کتاب جدید التألیف راهنمای تدریس تربیت بدنی پایه ششم در سال تحصیلی (92-91) با رویکرد اهداف تربیتی می پردازد روش شناسی: روش تحلیل محتوای این پژوهش، ویلیام رومی و آنتروپی شانون با کمک محتوای کتاب معلّم(راهنمای تدریس) تربیت بدنی ششم است. نمونه برابر جامعه آماری، 136 صفحه کتاب مذکور می باشد. پس از تعیین مقوله های فعّال و بهنجارسازی داده ها، بار اطلاعاتی، ضریب و درصد اهمیت شاخص های هر سه حیطه تربیتی محاسبه شد. یافته ها: در حیطه شناختی، آشنایی با انواع بازی و رشته های ورزشی آموزشگاهی دارای بیشترین اهمیت، حفظ و نگهداری وسایل و امکانات ورزشی دارای کمترین اهمیت اند؛ در حیطه مهارتی، مهارت در آمادگی جسمانی و مهارت در مقدمات ورزش های آموزشگاهی بیشترین و آمادگی در اجرای ترکیبی حرکات پایه در بازی های کمترین اهمیت را به خود اختصاص داده اند؛ در حیطه نگرشی، گرایش به توسعه حرکات پایه و مهارت ها و رعایت اصول عاطفی واجتماعی، بالاترین و تمایل به رعایت بهداشت، دارای کمترین اهمیت هستند. از نظر روش تحلیل محتوای ویلیام رومی کتاب معلّم مذکور برای دانش آموزان ششم فعّال می باشد. نتیجه گیری: بار اطلاعاتی و ضریب اهمیت سه حیطة تربیتی از بیشترین به کمترین اهمیت در کتاب عبارتند از حیطه نگرشی، مهارتی و شناختی. بنابراین به یک نسب شاخص های هر حیطة تربیتی در کتاب مورد توجه قرار نگرفته اند.

فولیستاتین یک پروتئین کلیدی در تنظیم هیپرتروفی عضلانی (قلبی و اسکلتی) است که بیماری دیابتی نوع 1 می تواند به نقص در عملکرد آن منجر شود. بنابراین، هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر 6 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) و استقامتی بر میزان قند خون و محتوای پروتئین فولیستاتین در بافت بطن چپ قلب موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت نوع 1 است. در این تحقیق، 18 سر موش صحرایی نر 2 ماهه نر از نژاد اسپراگ داولی با میانگین وزن 20±300 گرم انتخاب شدند. پس از دیابتی شدن نوع 1 از طریق محلول استرپتوزوتوسین، به روش تصادفی به 3 گروه: 1. تمرین HIIT 2. تمرین استقامتی و 3. کنترل (هر گروه 6 سر) تقسیم شدند. گروه های تمرینی 4 روز در هفته مطابق با برنامه های تمرینی HIIT و استقامتی به مدت 6 هفته به تمرین ورزشی پرداختند. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون آنوای-یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. 6 هفته تمرین HIIT و استقامتی به کاهش معنا دار میزان قند خون (0001/0=P) و افزایش معنا دار محتوای پروتئین فولیستاتین (0001/0=P) نسبت به گروه کنترل منجر شد. تمرین HIIT و استقامتی، سطوح قند خون را کاهش داد که نشان دهنده این مطلب است، که این دو نوع تمرینی می تواند راه درمانی مناسب و غیرتهاجمی برای کنترل دیابت باشد. همچنین تمرین استقامتی و تمرین HIIT به افزایش محتوای درون سلولی پروتئین فولیستاتین منجر شد که این افزایش در گروه استقامتی بیشتر بوده است که می تواند جهت هیپرتروفی فیزیولوژیک و کاهش عوارض پاتولوژیک قلبی از جمله کاردیومیوپاتی دیابتی مفید باشد.