علی پژوهنده

هدف پژوهش حاضر، بررسی روایی عاملی و پایایی پرسشنامه دلبستگی به مدرسه است. به همین منظور به طور تصادفی 380 دانش آموز دختر و پسر از بین دبیرستان های سطح شهر مشهد، انتخاب شدند. برای بررسی پایایی پرسشنامه از ضریب آلفای کرانباخ و برای تعیین روایی عاملی آن از تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی استفاده شد. همسو با نتایج پژوهش موتون و همکاران(1996) مطالعه حاضر نشان داد که این پرسشنامه از همسانی درونی قابل قبولی برخوردار است و ضرایب آلفای کرانباخ در زیر مقیاس های آن بین 80/0 تا 83/0 است. همچنین نتایج تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی مؤید آن است که ساختار پرسشنامه برازش قابل قبولی با داده ها دارد و کلیه شاخص های نیکویی برازش، مدل را تایید می کنند. بنابراین،این پرسشنامه می تواند ابزار مناسبی برای ارزیابی دلبستگی دانش آموزان به مدرسه باشد.

هدف پژوهش حاضر، بررسی روایی عاملی و پایایی پرسشنامه دلبس تگی ب ه مدرسه است. به همین منظور به طور تصادفی 380دانشآموز دخت ر و پس ر از ب ین دبیرستانهای سطح شهر مشهد، انتخاب ش دند. ب رای بررس ی پای ایی پرسش نامه از ضریب آلفای کرانب اخ و ب رای تعی ین روای ی ع املی آن از تحلی ل ع املی اکتش افی و تأییدی استفاده شد. همسو با نتایج پژوهش موتون و همکاران ) (1996مطالعه حاضر نشان داد که این پرسشنامه از همسانی درونی قابل قبولی برخوردار است و ض رایب آلفای کرانباخ در زیر مقیاسهای آن بین 0/80ت ا 0/83اس ت. همچن ین نت ایج تحلی ل عاملی اکتشافی و تاییدی مؤید آن است که ساختار پرسشنامه برازش قاب ل قب ولی ب ا دادهها دارد و کلیه شاخصهای نیکویی برازش، مدل را تایید م یکنن د. بن ابراین، ای ن پرسشنامه میتواند ابزار مناسبی برای ارزی ابی دلبس تگی دان شآم وزان ب ه مدرس ه باشد

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش پیش دبستانی بر مهارت های روانی- حرکتی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان سال اول، دوم و سوم ابتدایی است. پژوهش حاضر، یک پژوهش پس رویدادی (علی- مقایسه ای) است که در آن، آزمون مهارت های روانی- حرکتی لینکلن- ازرتسکی و پرسشنامه ی رفتار سازشی بر روی 320 دانش آموز کلاس های اول، دوم و سوم دبستان (که 160 نفر از آنان آموزش پیش دبستانی دیده و 160 نفر فاقد آموزش پیش دبستانی بودند و از سه منطقهی شمال، جنوب و مرکز تهران به صورت نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شده بودند) اجرا گردید؛ و نتایج آن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های این پژوهش نشان داد که بین دو گروه آموزش دیده و آموزش ندیده در متغیر مهارت های روانی- حرکتی و سازگاری اجتماعی، به طور کلی تفاوت معنادار وجود نداشت. نتایج پژوهش حاضر تاییدکنندهی این نظر است که نمیتوان کودکان را به این امید که صرفاً تجربهی پیش دبستانی در تحول روانی- حرکتی و سازگاری اجتماعی آن ها تاثیر مثبت دارد، به مراکز پیش دبستانی فرستاد؛ بلکه شاید کیفیت برنامه های این مراکز، شخصیت و نحوهی ارتباط معلم، فضای مرکز، و میزان تجربهی پیش دبستانی است که در این قلمرو اهمیت دارد.