مرجان عادل قهرمان

هدف از انجام این پژوهش، بررسی مؤلفه­های خودتوصیفی بدنی مربیان زن نخبه آمادگی جسمانی کشور بود. به همین منظور پرسشنامه 70 گویه­ای خود توصیفی بدنی ساخته شده توسط مارش و همکاران (1994) در اختیار 83 مربی زن نخبه ایروبیک و آمادگی جسمانی سراسر کشور قرار گرفت. روایی ابزارهای مذکور توسط متخصصین و پایایی آن­ها نیز در یک مطالعه مقدماتی مورد ارزیابی قرار گرفته و آلفای کرونباخ برای پرسشنامه اضطراب بدنی اجتماعی 0/92 بدست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از آزمون­های کولموگروف اسمیرنف، یو من ویتنی، کروسکال­والیس، t گروه­های مستقل، تحلیل واریانس یک طرفه و همبستگی پیرسون استفاده شد. بر اساس یافته­های پژوهش، بین میانگین نمره خود توصیفی بدنی (F=3/082, p=0/021) و همچنین خرده مقیاس­های لیاقت ورزشی، قدرت، استقامت چربی بدن و عزت نفس مربیان زن نخبه ایروبیک کشور به تفکیک تعداد جلسات تمرین منظم آنان در هفته تفاوت معنی­دار وجود دارد (0/05>p). بین مربیان متأهل و مجرد در خرده مقیاس های ظاهر بدنی و چربی بدن تفاوت معنی­دار وجود داشته (0/05>p) و میانگین نمره مربیان مجرد در این دسته از مؤلفه­ها بیشتر است. به طور کلی یافته­های این پژوهش بر نقش کلیدی مؤلفه­های خود توصیفی بدنی مربیان زن نخبه ایروبیک و آمادگی جسمانی کشور تأکید می­ورزد.

سقوط در زنان باردار شایع است. کنترل پوسچر و جهت یابی مطلوب در جلوگیری از سقوط اهمیت زیادی دارد. هدف از این پژوهش، تحلیل عملکرد کنترل و جهت یابی پوسچر در دوران مختلف بارداری و پس از زایمان بود. آزمودنی ها شامل سه گروه 13 نفره زن با دامنه سنی 20 تا 28 سال به ترتیب زنان غیرباردار (I)، زنان در سه ماهه اول (II) و در ماه نهم بارداری (III) بودند. کنترل و تغییر وضعیت پوسچر آزمودنی ها با استفاده از دستگاه تعادل سنج BIODEX اندازه گیری شد. در گروه III پس از زایمان نیز اندازه گیری ها تکرار شد. تحلیل آماری با استفاده از روش MANOVA و Repeated Measure ANOVA 05/0 = α انجام گرفت. افراد غیرباردار (I) با کسب (17/8 ± 07/53 امتیاز بیشترین قابلیت جهت یابی پوسچر و زنان باردار 9 ماهه (III) با کسب 7/14 ± 8/31 امتیاز به طور معنی داری از کمترین قابلیت برخوردار بودند. در ماه نهم بارداری جهت یابی در سمت عقب، راست و چپ تفاوت معنی داری با بعد از زایمان نداشت. اما در دیگر جهت ها افت معنی داری دیده شد. بعد از زایمان امتیاز جهت یابی با 25 درصد افزایش همراه بود (001/0 = P). باتوجه به نتایج می توان گفت که تغییرات فیزیکی ناشی از بارداری با کاهش توانایی در تغییر سریع موقعیت پوسچر همراه است، اما مشخص نیست که این افت عملکرد به دلیل ضعف نیروی عضلانی است یا ناشی از اختلال عملکردی در گیرنده های حسی – عمقی. اگرچه پس از زایمان در مقایسه با قبل از زایمان، عملکرد جهت یابی بهتر بود، اما هنوز نسبت به افراد غیرباردار ضعیف تر بود. وجود برنامه توانبخشی در دوران بارداری و پس از زایمان برای بهبود عملکرد تعادلی، کنترل پوسچر توصیه می شود.

هدف این پژوهش، تعیین رابطه اضطراب بدنی اجتماعی با مراحل تغییر رفتار تمرینی در دانشجویان بوده است. به همین منظور پرسشنامه اضطراب بدنی اجتماعی هارت و همکاران (1989) و مقیاس مراحل تغییر رفتار تمرینی کاردینال (1997) به طور تصادفی در اختیار تعداد 380 دانشجوی (185 دانشجوی پسر و 195 دانشجوی دختر) رشته های غیر تربیت-بدنی دانشگاه فردوسی مشهد قرار گرفت. روایی محتوای پرسشنامه های مذکور توسط متخصصان، و ثبات درونی مقیاس اضطراب بدنی اجتماعی نیز در یک مطالعه مقدماتی با آلفای کرونباخ 83/0 تعیین شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های همبستگی اسپیرمن، یومنویتنی، کروسکال والیس و مجذور خی استفاده شد. بر اساس یافته های پژوهش، میانگین نمره اضطراب بدنی اجتماعی دانشجویان پسر 28/26 و دانشجویان دختر 63/27 می باشد. بین اضطراب بدنی اجتماعی دانشجویان با سطوح تغییرات رفتار تمرینی آنان، رابطه ای معنی دار و معکوس وجود دارد (144/0- =r ،005/0=P). بین اضطراب بدنی اجتماعی دانشجویان دختر و پسر، تفاوت معنی داری یافت نشد (05/0P>)، بین اضطراب بدنی اجتماعی دانشجویان به تفکیک مراحل تغییر رفتار تمرینی، تفاوت معنی دار وجود دارد (01/0P<). بر پایه نتایج پژوهش، میزان بالای اضطراب بدنی اجتماعی دانشجویان با سطوح پائین فعالیت بدنی مرتبط است.

هدف از انجام این پژوهش، تعیین رابطه میان خودکارامدی و مراحل تغییر رفتار تمرینی در دانشجویان است و در نظر دارد احتمال تغییر رفتار تمرینی را نیز از طریق خودکارامدی، سازه کلیدی تئوری شناختی اجتماعی باندورا پیش بینی کند. به این منظور دو مقیاس مراحل تغییر رفتار تمرینی (کاردینال، 1997) و خودکارامدی تمرین ساخته شده توسط مک الی (1993) در اختیار 560 دانشجو (294 دانشجوی پسر و 266 دانشجوی دختر) غیر رشته تربیت بدنی دانشگاه فردوسی مشهد قرار گرفت. روایی محتوایی پرسشنامه ها توسط متخصصان و ثبات درونی مقیاس خودکارامدی نیز در مطالعه مقدماتی با آلفای کرونباخ 76/0 تعیین شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون همبستگی اسپیرمن، t گروه های مستقل، تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تحلیل رگرسیون گام به گام استفاده شد. براساس یافته های پژوهش، بین خودکارامدی تمرینی دانشجویان با مراحل تغییر رفتار تمرینی آنان رابطه معنی داری وجود دارد (01/0P<). ضمن اینکه از طریق خودکارامدی می توان احتمال تغییر مرحله رفتار تمرینی دانشجویان را نیز پیش بینی کرد.