قـدرت فـکر و دعا

این نوشتار بر آن است که در مورد نیروها و آثار خارق‌العاده ی تفکر و احساسات بشری، الفاظ و اذکار، دعادرمانی، تجربه‌ها و آزمایشات فراروان شناختی (پاراسایکولوژی به بحث بنشیند.
هرچند بشر با وجود پیشرفت‌های تکنولوژی و فن‌آوری، روز به روز از متافیزیک و نیروهای معنوی و الهی فاصله گرفته و به سوی امور مادی و دنیوی گام برمی‌دارد و از خدا و تعالیم الهی و آموزه‌های دینی دور می‌‌شود، امّا آزمایشاتی که در زمینه ی دعادرمانی، اندیشه‌خوانی (تله‌پاتی، نیروها و انرژی‌های بشری و... انجام می گیرد، پرده از واقعیات غیر مادی و ظاهری برداشته و آن ها را به شگفتی و اعتراف بر تعالیم الهی و آموزه‌های اسلامی، و نیروهای معنوی وادارد.
تحقیقات و کشفیات جدید دانشمند ژاپنی، به نام دکتر ماسارو اموتو، به‌وسیله ی فیزیک کوانتومی دست‌آوردهای خارق‌العاده‌ای درباره ی نیروی فکر و اندیشه، الفاظ و کلمات، احساسات، دعا، و انواع صداها پیش روی آن ها گذاشته، که شعور ذاتی و هوشیاری اشیای پیرامون را ثابت می‌کند.
همه ی اشیا و موجودات، حتی اعضای بدن ما دارای نوعی درک و شعور می‌باشد و همواره تحت تأثیر افکار، الفاظ و احساسات ما قرار می‌گیرد؛ بنابراین شیوه ی فکر، نگرش، گفتار و احساس، انرژی مثبت را در شخص و محیط پیرامون او ایجاد می کند.
در این میان، انسان‌های مؤمن و رشدیافته با اتصال به منبع هستی‌بخش و اتکا به نیروی معنوی و الهی، از قدرت روحی فوق‌العاده‌ای برخوردارند؛ این‌گونه افراد با عمل کردن به وظایف شرعی و به فعلیت در آوردن روش‌های اخلاقی و رفتاری آموزه‌های دینی؛ همچون: مثبت‌اندیشی، امیدواری، خیرخواهی، یادخدا و ... در سیستم شخصیتی خود، نه‌تنها به معارف و حقایق بلند و عالی در جوار حضرت حق دست می‌یابند، بلکه زندگی سالم، شیرین و سعادت بخش را برای خود و اطرافیان فراهم می آورند.
قدرت فکر و دعا
یکی از روان شناسان انگلیسی در تحقیق و بررسی وضع روانی بیماران تحت عمل جراحی ملاحظه نمود، کسانی که به وسیله ی یکی از جرّاحان معروف عمل شدند، با آن که نتیجه ی کار بسیار مطلوب، عالی و بدون عارضه بود، اما همه ی آن ها از آن جرّاح رنجیده خاطر بودند. این روان شناس پس از تحقیق و بررسی پی‌برد که جراح نامبرده شخص بدگویی است و زمان بیهوشی بیماران، به آن ها ناسزا می‌گوید. او نتیجه گرفت که هنگام بیهوشی، احساس وضعیِ مخصوصی از بیمار، در برابر تلقین، سرزنش و تعریف بیدار است و قدرت تشخیص و درک دارد.
در حال حاضر آزمایشات فراروان شناختی از اثرات و نتایج خارق‌العاده ی انتقال فکر، اندیشه خوانی (تله‌پاتی، جنبش (حرکت روانی، دعا درمانی، انرژی درمانی و ... پرده برداشته است. در تحقیقی که اخیراً در نشریه ی طبّ تناسلی جهت بررسی اثر دعای میانجی ـ دعا کردن برای دیگران ـ بر بارداری آزمایشگاهی درج گردیده، عکس‌های بدون مشخصات هویتی زن‌های تحت مراقبت بارداری آزمایشگاهی ایالات متحده را هزاران کیلومتر دورتر و در قاره‌های دیگر بردند، و از افراد خواستند که برای افزایش باروری صاحبان عکس دعا کنند.
در این پژوهش برای 100 نفر (گروه آزمایش دعا شد، و برای 99 نفر (گروه کنترل دعا نشد. 47 درصد از گروهی که برایشان دعا شده بود، آبستن شدند ـ در مقیاس بارداری آزمایشگاهی، چشمگیر است؛ در حالی که نرخ بارداری درگروهی که برایشان دعا نشده بود، 2/22 درصد گردید. این نتایج حاکی است که حتی دعای افراد ناآشنا و غیر هم‌دین نیز از فاصله ی هزاران کیلومتر تا چه میزان تأثیر دارد.
دکتر پتریک بی مِسی مدیر پزشکی شبکه بیمارستانی برادران الکسین که به تازگی پژوهش‌هایی در مورد اثرات دعا درمانی برای بیماران بستری شده در بخش قلب داشته است، می‌گوید: ما اکنون در مورد چگونگی کار ذهن بسیار کم می‌دانیم، و حقیقت آن را کم‌تر درک می‌کنیم... من معتقدم که به زودی زود لازم است، سلامت، بیماری، و مراقبت پزشکی را از نو تعریف کنیم. این یک فرآیند طبیعی است، همه چیز در اثر کشفیات جدید تغییر می‌کند و ما رشد می‌یابیم. این همان تأیید حرف های کارل یونگ روان شناس مشهور است، که پس از بحث و بیان روح انسان و قوای خارق‌العاده‌اش، اعلام می‌دارد: روان شناسان هنوز همه ی ابعاد و جنبه‌های روح و روان را نشناخته‌اند و امید است که در آینده این کار صورت بگیرد؛ تا حال هرچه انجام گرفته در مورد جنبه ی بیولوژیکی روان بوده است. روان شناسی جدید باید پرده‌های ابهام را از روی روان انسان بردارد.
تحقیقات ذکر شده تنها نمونه‌ای از پژوهش‌های نهضت فراروان شناختی است،‌ که امروز نیز به دستاوردهای جدیدتری به وسیله فیزیک کوانتومی دست یافته‌اند؛ و آن ها که متافیزیک را غیرعلمی می‌دانستند،‌ از موضع خود عقب نشینی کرده و دعا درمانی را توصیه می‌کنند. با این وجود دین روح‌بخش اسلام با تعالیم و آموزه‌های غنی خود، چهارده قرن پیش دستورها و توصیه‌های زیادی در مورد دعا کردن، به زبان آوردن نام خدا در هرکار به‌خصوص هنگام ذبح حیوانات، خواندن اذان در گوش نوزاد، تلقین محتضر و میّت،‌ مقابله با چشم زخم،‌ حسن ظن داشتن و‌ مثبت اندیشی درباره ی دیگران و ... ـ آن هم با الفاظ،‌ اذکار و مضامین عالی و معنوی ـ دارد،‌ که هنوز خیلی از حکمت‌ها و اثرهای متعالی آن برای ما روشن نشده است.
مکانیسم دعا
بی شک همه ی‌ امور در دست قدرت لایتناهی خداوند و مشیت اوست. انسان با دعا و نیایش و تضرّع به درگاه الهی،‌ می‌تواند الطاف و رحمت خدا را به سوی خود جلب کند و امنیت و آسایش بطلبد؛ چرا که قرآن می‌فرماید: (... اُدْعُونِی اسْتَجِبْ لَکُمْ...؛ مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم.
ارتباط معنوی با خدا،‌ تأثیر گرفتن و خود را در مسیر فیض و رحمت واسعه ی الهی نهادن،‌ و اتصال به منبع هستی بخش و سرچشمه ی‌ امنیت و عظمت است.
ایمان به خدا و یاد او آرامش بخش دل ها است: (...ألا بِذکرِ اللهِ تَطمَئِنُّ القُلُوبُ؛ زیرا انسان مؤمن به قدرت و عظمت الهی متکی است و انوار الهی درون او رسوخ می کند. مؤمن حقیقی از هیچ چیز در دنیا نمی‌هراسد؛ چرا که یقین دارد که اگر خدا نخواهد، هیچ شر و آزاری به او نمی‌رسد. ویلیام جیمزفیلسوف و روان‌شناس آمریکایی می‌گوید: میان ما و خداوند رابطه‌ای ناگسستنی وجود دارد، اگر ما خود را تحت اشراف او درآوریم و تسلیمش شویم،‌ تمام آمال و آرزوهایمان محقق خواهد شد.
رابطه میان انسان و خدا چنان نیروی معنوی به انسان می‌بخشد که مایه ی تجدید امید،‌ تقویت اراده و آزاد شدن توانایی‌های عظیم وی می‌گردد. دعا و نیایش تأثیر بسزایی در نفس انسان دارد و اعتماد به نفس و قدرت او را افزایش می‌دهد‌ و با دفع اضطراب و نگرانی از دل او،‌ احساس امنیت و آرامش را بر وی حاکم می‌سازد. مؤمن هنگام ذکر خدا احساس می‌کند که به خدا نزدیک تر است، و روح امید در کالبدش دمیده شده است. احساس می‌کند به پناه گاه مطمئن و باقدرتی متکی است‌ و همین احساس، اعتماد به نفس، امنیت،‌ آرامش, نشاط و توانمندی را درون او مستقر می‌سازد.
(الَّذینَ ءَامَنُوا وَلَمْ یَلْبِسُوا إیمَانَهُم بِظُلمٍ أوْلَئکَ لَهُمُ الأَمْنُ وَهُمْ مُّهْتَدُونَ ؛ کسانی که ایمان آورده و ایمان خود را به شرک نیالوده اند، آنان راست ایمنی و ایشان راه یافتگانند..
الکسیس کارل فیزیولوژیست مشهور در این باره می‌گوید: دعا و نماز قوی‌ترین نیرویی است که انسان‌ها می‌توانند ایجاد کنند؛‌ نیرویی که چون قوه ی‌ جاذبه ی‌ زمین،‌ وجود حقیقی دارد. بشر از راه دعا می‌کوشد نیروی محدود خود را با متوسّل شدن به منبع نامحدودی چون خدا افزایش دهد. هنگام دعا،‌ خود را به قوّه ی محرکه ی پایان ناپذیری که تمام کاینات را به هم پیوسته است،‌ متصل می‌کنیم و از او قدرت می گیریم. آثار دعا و نیایش در فعالیت‌های مغزی انسان یک نوع شکفتگی و انبساط باطنی و گاه قهرمانی و دلاوری را تحریک می‌کند
دیل کارنگی‌ روان شناس می‌نویسد: هنگامی که کارهای سنگین قوای ما را از بین می‌برد و اندوه، هر نوع اراده‌ای را از ما سلب می‌کند، و بیشتر اوقات که درهای امید به روی ما بسته می‌شود، به سوی خدا روی می‌آوریم، ولی اصلاً چرا بگذاریم روح یأس و ناامیدی بر ما چیره شود؟! چرا همه روزه به وسیله ی خواندن نماز و دعا و به جای آوردن حمد و ثنای خداوند،‌ قوای خود را تجدید نکنیم؟.
در واقع احساس امنیت و اعتماد به نفس،‌ نیروی خارق العاده‌ای را در اختیار انسان می‌گذارد تا بتواند بر هر چیز غلبه کند، و در امنیت جسمانی نیز به سر ‌برد. توجه و تمرکز قوای دماغی و نیروهای روانی، با ارتباط و اتصال به منبع هستی بخش الهی و قوی ترین نیروی حقیقی،‌ قدرت فوق‌العاده‌ می‌گیرد و در روح و جسم آدمی اثر می‌گذارد. ویلیام جیمز می‌گوید: دعا و نماز؛ و به عبارت دیگر، اتصال با روح عالم خلقت، یا جان جانان، کاری است با اثر و نتیجه؛ نتیجه ی آن عبارت است از: ایجاد یک جریان قدرت و نیرویی که به شکل محسوس،‌ دارای آثار مادی و معنوی می‌باشد.
امروز این امر ثابت است که جسم و روح انسان در ارتباط تنگاتنگ با یکدیگرند؛‌ به گونه‌ای که با تقویت نیروهای درونی و روانی،‌ قدرت نیروهای جسمانی نیز افزایش می‌یابد، و حتی با نیروهای معنوی و روانی می‌توان در تک‌تک اعضا و بافت های بدن تغییراتی ایجاد کرد و انرژی آن ها را آزاد ساخت. کارل می‌گوید: بعضی فعالیت‌های معنوی می‌تواند با تغییرات تشریحی و عملی بافت‌ها و اعضا توأم گردد. این کیفیات عضوی در موارد مختلفی دیده می‌شود که ما بین آن ها باید حالت نیایش را نام برد.
مکانیسم اثر افکار و اذکار
سال 1867م بارون باخ ادعا کرد:‌ از بدن انسان امواجی خارج می‌شود که می‌توان آن را مشاهده کرد. پس از او کارل دوپول ثابت نمود که امواجی از بدن حیوان،‌ گیاه و جماد خارج می‌شود و از کار خود عکس‌برداری هم نمود.
گسترش پژوهش‌ در حوزه ی فیزیک کوانتومی نتایج و کشفیات شگفت‌انگیزی را آشکار می سازد. فیزیک کوانتومی قوانین انرژی در سطح ذرات بسیار ریز (هسته را تشریح می‌کند. تمامی اشیا‌ و پدیده‌ها میدان مغناطیسی خاص خود را دارند. در فیزیک کوانتومی هر فکری شکل و اثر خاص خود را دارد. به نظر می‌رسد افکار ما حتی بر روی کسانی که هیچ‌گاه آن ها را ملاقات نکرده‌ایم، اثر مثبت می گذارد.
دکتر ماسورا اموتو با کشفیات بزرگ خود در مورد تأثیر میدان‌ها و امواج انواع صداهای موسیقی، کلمات،‌ اذکار،‌ افکار و دعاها بر روی آب،‌ تحول عظیمی در دانش بشری ایجاد کرد. وی مطالعات خود را صرف انرژی حیاتی اشیاء و پدیده‌ها در فیزیک کوانتومی و میدان رزونانس امواج (Ho ـ پیرامون اشیای مختلف ـ کرد و مشاهده نمود که تمامی اشیاء و پدیده‌ها، میدان مغناطیسی خاص خود را دارند. او با تکنیک عکس‌برداری خاص خود، توانست تأثیر میدان‌ها و امواج را بر روی آب نمایش دهد.
اموتو با انجام آزمایش های متعدد و تصویربرداری از ساختمان مولکولی آن، ‌مشاهده نمود، که هرگاه آب در معرض صوت دلنشین؛ همچون دعا و نیایش و نیز ادای کلمات زیبا و مثبت قرار گیرد، کریستالی با دانه‌بندی مولکولی زاویه‌دار، زیبا و منظم مانند شکل یک گل تشکیل می شود؛ در حالی که با صدای ناهنجار، موسیقی تند و کلمات زشت و منفی حالت درهم ریخته و بسیار آشفته پیدا می کند.
نتایج تحقیقات بیانگر آن است که آب به صورت هوشیار و زنده به هر گونه احساس،‌ عاطفه و فکر ما‌ عکس‌العمل نشان می‌دهد. دعا و نفرین نیز بدون در نظر گرفتن بعد مسافت می‌تواند تأثیرگذار باشد.
شاید بتوان یکی از دلایل حرمت غنا را تأثیر ناخوشایند بر روی انسان دانست؛ زیرا ساختمان مولکولی آب و سایر عناصر موجود در بدن ـ به خصوص نورون‌های اعصاب ـ را به هم می‌ریزد. صدای آرام و دلنشین صوت قرآن و زمزمه‌های روح بخش دعا تأثیر مثبت و عمیق در انسان ایجاد می کند و ساختمان مولکولی عناصر موجود در ساخت‌ بدن (به خصوص مایعات بدن و اعصاب به هم ریخته و فرسوده، جان دوباره گرفته و به حال اعتدال بر می گردند، و انسان احساس آرامش، آسودگی خاطر، سرور و شادی می‌کند.
پیام‌های شگفت‌انگیز آب
از آن جا که شاید پرسش بررسی تأثیر صداها و کنش های محیط اطراف بر آب چه ویژگی دارد؟، برای خواننده ی این نوشتار نیز مطرح باشد، بدان می پردازیم:
آشکار است که آب بیش از هفتاد درصد وزن بدن انسان بالغ را در بر می گیرد و نیز مایه ی حیات تمام موجودات کره ی زمین است؛ از این رو کیفیت و تمامیت آن در شکل گیری و تداوم همه ی موجودات بسیار مهم است. بدن انسان شبیه اسفنجی است که از تریلیون ها حفره ی سلولی تشکیل شده و قابلیت نگه داری مایع را در خود دارد. کیفیت زندگی ما نیز به چگونگی آب موجود در آن بستگی دارد.
آب ماده ی نرم و قابل انعطافی است که شکل طبیعی آن به راحتی قابل تغییر است، البته نه تنها نمود فیزیکی آن، بلکه شکل مولکولی اش نیز دگرگون می شود. انرژی و ارتعاشات محیط، شکل مولکولی آب را تغییر می دهد. این احساس و شعور آب نه تنها توانایی انعکاس مسایل محیط اطراف را دارد، بلکه از نظر مولکولی نیز محیط را منعکس می کند.
اموتو دلیل و سند دیداری این تغییرات مولکولی در آب را به واسطه ی تکنیک عکس‌برداری خود آورده است. او قطره‌های آب را به مدت سه ساعت در منفی 25 درجه منجمد نمود و سپس آن ها را در یک میدان تاریک میکروسکوپی (از نوع Olpus قابل عکس‌برداری آزمود. عملکرد او تنوع ساختمان مولکولی آب و تأثیر محیط بر ساختار آب را به وضوح نشان داد.
اموتو تفاوت‌های بسیار خیره‌کننده‌ی ساختمان کریستال آب از چشمه‌های گوناگون کره ی زمین را نیز کشف کرد. آب جاری از کوه و چشمه‌سار طرح‌های هندسی زیبایی در الگوهای بلورین از خود نشان دادند. آب آلوده و سمی منطقه‌‌های صنعتی و مسکونی و آب راکد لوله‌ها و ذخیره شده در سدها، ساختارهای بلورین از شکل افتاده ی طبیعی و نامنظم را به نمایش گزاردند.

رودخانه ی یادو ژاپن، که از میان بسیاری از شهرهای بزرگ در کاسیا عبور می کند.
رودخانه ی شیمانتو، تمیزترین رود جاری در ژاپن
سرچشمه لوردس فرانسه
وی می گوید: دور و نزدیکی و چگونگی و کیفیت آن دعا نیز تأثیرگذار است؛ همچنان که دعاهای جمعی و هماهنگ نسبت به دعای فردی تأثیرگذارتر است. دعای با خلوص نیت اثر افزون دارد.
وی معتقد است، که پیش از آدم و حوا، آب شعور و هوشیاری خود را از خدا دریافت کرد؛ از این رو، خداوند در محیط کشت و خلقت انسان؛ همچون: آفرینش زمین و طبیعت، آب را قرار داد. آب هوشیار است و بر کلمات واکنش نشان می‌دهد.
آزمایشات مشابهی نیز از سوی نخبه ی ایرانی به نام حمیده بیطرف انجام شد. وی که طرح پژوهشی خود را شهادت آب نامید، تأثیر انواع صوت های مذهبی، صوت قرآن، دعاهای اسلامی و انواع کلمات و نوشته‌های معنوی بر بلورهای آب، قلع، و نبات را بررسی نمود و به نتایج قبلی دست یافت.
وی نیز مطرح می‌نماید که انرژی و احساس شخصی فرد هنگام نوشتن مطالب بر روی مواد تأثیر دارد و این مسأله در تعالیم دین اسلام نیز توجه شده است. شهادت موجودات عالم به اذن خدا در روز محشر حکایت از شعور ذاتی آن ها دارد که اگر چنین نبود به گواهی طلبیدن معنا نداشت؛ همچنان که آیات متعددی از قرآن کریم آن را تأیید می فرماید: (الیَومَ نَختِمُ عَلی أفْواهِهِم و تُکَلِّمُنا أیْدِیهِم و تَشهَدُ أرجُلُهم بِما کانُوا یَکسِبُون؛ «امروز بر دهان های آنان مهر می‌نهیم، و دست‌هایشان با ما سخن می‌گویند و پاهایشان بدانچه فراهم می ساختند، گواهی می‌دهند.
شعور ذاتی موجودات
بسیاری از آیات و روایات دلالت بر آن دارد که تمام موجودات دارای مراتبی از علم و شعور ذاتی است. یک دسته از آیات تمام موجودات آسمانی و زمینی را اهل تسبیح و ستایش خدا می داند و دسته ای دیگر خبر از شهادت اعضا و جوارح انسان در آخرت می دهد.
به اعتقاد برخی مفسّران و فیلسوفان بزرگ اسلامی همه ی ذرات عالم چه آن ها که عاقلند و چه آن ها که بی جان و نامعقولند؛ دارای نوعی درک و شعورند، و در عالم خود تسبیح و حمد خدا می گویند؛ گرچه ما قادر به درک آن نیستیم.
ملاصدرای شیرازی(ره) می‌گوید: هرجا وجود هست، شعور هم وجود دارد. امام خمینی(ره) نیز می‌فرماید: هر یک از موجودات دارای علم و حیات و شعور است، بلکه تمام موجودات دارای معرفت به مقام مقدس حق جلّ و علا هستند؛ چنانچه وحی به اعضا و جوارح و به بقاع ارض به کتمان و اطاعت آن ها فرمان الهی را، و تسبیح تمام موجودات، که در قرآن شریف نصّ بدان شده و احادیث شریفه مشحون به ذکر آن است، خود دلیل بر علم ادراک و حیات آن ها، بلکه دلیل بر ربط خاص بین خالق و مخلوق است که احدی از آن مطلع نیست جز ذات مقدس حق تعالی و مَنِ ارْتَضی مِن عِبادِه. و این خود یکی از معارف است که قرآن کریم و احادیث ائمه معصومین: گوشزد بنی الإنسان فرمودند، و موافق با برهان حکمای اشراق و ذوق اصحاب عرفان ومشاهدات ارباب سلوک و ریاضت است.
علامه طباطبایی(ره) در ذیل آیه ی: (تُسَبِّحُ لَهُ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَالأَرْضُ وَمَن فِیهِنَّ وَإِن مِّن شَیْءٍ إِلاَّ یُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَلَکِن لاَّ تَفْقَهُونَ تَسْبِیحَهُمْ إِنَّهُ کَانَ حَلِیمَاً غَفُورَ؛ آسمان های هفتگانه و زمین و هرکس که در آن هاست او را تسبیح می گویند؛ و هیچ چیز نیست مگر این که در حال ستایش، تسبیح او می گوید، ولی شما تسبیح آن ها را نمی یابید. به راستی که او همواره بردبار [و] آمرزنده است؛ می‌فرماید: از کلام خدای تعالی فهمیده می شود که مسأله ی علم نیز در تمامی موجودات هست، هر جا که خلقت راه یافته، علم نیز بدانجا رخنه کرده است، وهر یک از موجودات به مقدار حظّی که از وجود دارد، بهره‌ای از علم دارد.
و نیز آیه ی شریفه: (...فَقَالَ لَهَا وَلِلأَرْضِ اِئْتِیَا طَوْعَاً أَوْ کَرْهَاً قَالَتَا أَتَیْنَا طَائِعِینَ؛ ... به آن [آسمان] و زمین فرمود خواه یا ناخواه بیایید. آن دو گفتند: فرمان پذیر آمدیم.. و نظیر آن را می‌توان گواه بر این عقیده گرفت.
تسبیح و حمد عمومی موجودات جهان
آیات مختلف قرآن، از تسبیح و حمد موجودات عالم هستی در برابر خداوند متعال سخن می گوید. صراحت آیه ی یاد شده در بی استثنایی همه ی موجودات عالم هستی، تسبیح و حمد را عمومی می داند. قرآن به زمزمه و غوغای عالم هستی اشاره می کند و هر موجود را به نوعی مشغول حمد و ثنای حق معرفی می کند. غلغله‌ای خاموش در پهنه ی عالم هستی طنین افکنده که بی‌خبران توانایی شنیدن آن را ندارند، اما اندیشمندانی که قلب و جانشان به نور ایمان زنده و روشن است، این صدا را از هر سو به گوش جان می شنوند. ؛ همچنان که مولانا می گوید:
گـر تو را از غـیب چشمی باز شد بـا تـو ذرات جـهان هـمراز شد
نطق آب و نطق خاک و نطق گل هست محسوس حواس اهل دل
جــمـلـه ذرات در عـــالـم نــهان بـا تـو می‌گویند روزان و شـبان
مـا سـمیعـیم و بـصـیر و باهـشـیم بـا شـما نامـحرمان مـا خامشـیم
شهادت اعضا و جوارح انسان
شاهدان عجیبی که عضو پیکر انسانند، و شهادتشان به هیچ‌وجه قابل انکار نیست؛ چرا که در همه ی صحنه‌ها حاضر و ناظر هستند، و به فرمان الهی به سخن می آیند. آیا شهادت اعضا؛ از این رو است که خدا درک و شعور و قدرت سخن به آن ها عطا می فرماید؟، یا آثار نقش بسته ی گناهان بر اعضا در آن جا که یوم البروز و روز آشکار شدن اسرار نهانی است، برملا می‌گردد؛ همان گونه که در عرف تعبیر به نطق یا خبر می‌شود، و می‌گوییم: رنگ رخساره خبر می‌دهد از سرّ درون.
قرآن کریم می‌فرماید: (...شَهِدَ عَلَیْهِمْ سَمْعُهُمْ وَأَبْصَارُهُمْ وَجُلُودُهُمْ بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ؛ گوششان و دیدگانشان و پوستشان به آنچه می‌کرده اند، بر ضدّشان گواهی ‌دهند.
این آیه روشن می سازد که اعضای بدن آدمی در دنیا، نوعی درک و شعور وعلم دارد؛ چرا که در غیر این صورت شهادت در قیامت معنا نخواهد داشت. بنابراین آیه مورد بحث همان را می‌فرماید که آیه شریفه: (...إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ کُلُّ أُولئِکَ کَانَ عَنْهُ مَسْؤُول در مقام بیان آن است.
به هر حال آن روز، روز رسوایی بزرگ است؛ روزی است که نه‌تنها زمین و زمان، بلکه تمام وجود انسان به سخن می آید، و تمامی اسرار فاش می‌گردد و گنه کاران در وحشت عمیق فرو می روند؛ تا آن جا که با شگفتی خطاب به پوست تن خود فریاد می زنند: چرا بر ضد ما گواهی می دهید؟ (وَقَالُوا لِجُلُودِهِمْ لِمَ شَهِدتُّمْ عَلَیْنَا قَالُوا أَنطَقَنَا اللَّهُ الَّذِی أَنْطَقَ کُلَّ شَیْءٍ وَهُوَ خَلَقَکُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ؛ اعضا در پاسخ پرده از علت بر می‌دارند و می‌گویند: ما در دنیا دارای علم بودیم، علمی پنهان و ذخیره شده در باطن ما، این باعث شده که خدا ما را به زبان آورد، اگر ما علمی نمی داشتیم جهت و فایده ای نداشت که به زبان بیاییم، وقتی بدین جهت به زبان درآورد، ما چاره ای نداشتیم جز این که آنچه را می دانیم، بگوییم.... (الّذی أنطق کُلَّ شیءٍ با این جمله اعضای مجرمین خدا را می ستایند به این که او است که تمامی موجودات را به زبان می آورد. و نیز اشاره می کند به این که مسأله ی نطق اختصاص به اعضای بدن ندارد، تا تنها از آن ها بپرسند که چرا شهادت دادید، بلکه عمومی است و شامل تمام موجودات می شود و علت آن هم خدای سبحان است. (وَهُوَ خلقکم اوّل مَرَّة وَإلیه ترجعون در این جمله احتجاج می کند بر این که خدای تعالی عالم به اعمال مردم است، و چگونه نباشد و حال آن که او اعضای بدن شما را به زبان می آورد تا آنچه می دانند بگویند.
حسن ظن به خدا
در آیه ی دیگر می‌فرماید: (وَمَا کُنتُمْ تَسْتَتِرُونَ أَنْ یَشْهَدَ عَلَیْکُمْ سَمْعُکُمْ وَلاَ أَبْصَارُکُمْ وَلاَ جُلُودُکُمْ وَلَکِن ظَنَنتُمْ أَنَّ اللَّهَ لاَ یَعْلَمُ کَثِیرًا مِّمَّا تَعْمَلُونَ؛ و [شما] از این که مبادا گوش و دیدگان و پوستتان بر ضدّ شما گواهی دهند [گناهانتان را] پوشیده نمی داشتید، لکن گمان داشتید که خدا بسیاری از آنچه را که می کنید، نمی داند..
سپس می فرماید: و همین بود گمانتان که درباره ی پروردگارتان بردید؛ و شما را هلاک کرد و از زیانکاران شدید.
آیات فوق گواه بر خطرساز بودن گمان بد درباره خداوند است که گاه موجب هلاکت و عذاب ابدی انسان می گردد؛ همچنان که حسن ظن درباره پروردگار موجب نجات در دنیا و آخرت است. امام صادق(ع) می‌فرماید: برای مؤمن سزاوار آن است که از خدا آن گونه بترسد که گویی در کنار دوزخ قرار گرفته و مشرف بر آتش است، و آنچنان به او امیدوار باشد که گویی اهل بهشت است؛ چنانکه قرآن می فرماید: این گمانی است که شما به خدا پیدا کردید و سبب هلاکتان شد. و درباره حسن ظن و امیدواری به رحمتش در حدیث قدسی می‌فرماید: من بر اساس ظن بنده مؤمن خود رفتار می‌کنم، اگر حسن ظن داشته باشد، همان ظنّش را محقّق می سازم، و اگر سوء ظن داشته باشد، مثل ظن او با وی رفتار می‌کنم..
در تفسیر قمی به سند خود از امام صادق(ع) آمده است: رسول خدا(ص) فرمود: هیچ بنده‌ای نیست که به خدای عزّوجلّ حسن ظن داشته باشد؛ مگر آن که خدا را مطابق ظن خود خواهد یافت، و این همان قول خدای عزّوجلّ است که می‌فرماید: (وَ ذلِکُم ظَنُّکُمُ الَّذِی ظَنَنْتُم بِرَبِّکُم....
مثبت اندیشی و امیدواری از صفات شخصیتی و روانی انسان‌های کامل و رشدیافته است. آیات و روایات فوق نشانگر این است که انسان همواره باید حتی درباره ی خدای خویش‌ مثبت اندیش و خوش گمان باشد، و همیشه امید به رحمت و شفقت او داشته باشد؛ در این صورت است که به خواسته‌ها و آرزوهایش دست پیدا می‌کند؛ از این رو، در مناجات پر رمز و راز شعبانیه می‌خوانیم: اِلَهِی کَیفَ انْقَلِبُ مِنْ عِنْدِکَ بالخَیبَةِ مَحْروماً وَقَدْ کَانَ حُسْنُ ظَنِّی بِجُودِکَ أنْ تَقْلِبَنِی بِالنَّجاةِ مَرحُومَاً؛ معبودا! چگونه از درگاهت دست‌خالی برگردم، با آن که حسن ظن به جود و بخشایش تو دارم، که برگردانی مرا پیروزمندانه و مهربانی!»؛ إلَهِی لَمْ اُسَلِّطْ عَلَی حُسنِ ظَنِّی قُنوُطَ الآیاسِ، وَلاَ اَنـْقَطَعَ رَجائِی مِن جَمِیلِ کَرَمِکَ؛ خدایا بر حسن ظنّم به تو، یأس و ناامیدی را مسلّط مساز و دست امیدم را از دامن کرم نیکویت جدا مگردان!.
آنچه گفته شد:
الف. گرچه مؤمنین با تأسی به حضرت ختمی مرتبت و خاندان مطهرش: بی‌نیاز از تأیید این گونه مطالب از سوی علوم جدید می‌باشند، اما روشن شدن گوشه‌هایی از حقایق باطنی، بخشی از کارکرد آموزه‌های دینی به شمار می آید؛ و برهمین اساس می توان گفت:
این گونه تحقیقات نشان از عمق و غنای تعالیم و آموزه‌های چهارده قرن گذشته مورد توجه دین دارد که امروز بخشی از دستاوردهای دانشمندانی است که عمل به آن ها را سفارش و تأکید می کنند؛ همچنان که در حوزه ی دعادرمانی برای درمان بسیاری از بیماری های روحی، روانی، جسمی و ارتقای معنوی بر استفاده از آب نیسان ـ که بر آب باران برخی سوره های قرآن و دعاهای مخصوص خوانده می شود ـ تأکید شده است؛‌ هرچند علم کنونی با تمام پیشرفت خود قادر به دست یابی خواص و تأیید نتایج همه ی تعالیم الهی نمی باشد.
و آزمایشات اموتو مؤید اثرهای متفاوت زبان های مختلف است. باید توجه داشت که قرآن به زبان عربی نازل شده است و مسلمانان بایستی به همین زبان نماز بخوانند؛ همچنان که به کارگیری الفاظ و جملات دعا و مناجات نیز به عربی توصیه شده است؛ از این رو می توان برتری و اثرگذاری بیشتر این زبان را طرح نمود. برخی از آب های ویژه مانند: آب زمزم، آب رود فرات و ... هنوز مورد آزمایش قرار نگرفته است.
ب. بدبینی، بد گمانی، منفی نگری، و ناامیدی و یأس؛ خوره ی جان انسان ها است، که نه تنها موجب اختلالات روانی، چون افسردگی در فرد می‌شود، بلکه سبب ناامنی و اضطراب در دیگران شده و دوستی‌ها را به دشمنی‌ تبدیل می‌کند. این‌گونه افراد چون دارای تفکری غلط و منفی هستند، در تعاملات اجتماعی و زناشویی نیز از کلمات و الفاظ منفی، نادرست و زشت استفاده نموده و به‌ صورت ناصحیح و نابهنجار رفتار می‌کنند؛ در نتیجه اطرافیان را از خود رنجانیده و دور می‌سازند. فراخوانی اسلام، پیروانش را به مثبت اندیشی، خوش گمانی و حسن ظن درباره ی دیگران و توصیه به این که یکدیگر را با القاب و الفاظ خوب و مناسب مورد خطاب قرار دهند و هیچ گاه به دیگران دشنام ندهند؛ و آن ها را مسخره نکنند، درس بسیار نیکویی است.
آزمایشات فوق شاید گوشه‌ای از حکمت‌ حرمت تهمت و افترا، تجسّس، غیبت و ... را روشن سازد؛ و حال آن که خداوند درباره ی آن می فرماید: (یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا کَثِیرًا مِّنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَلاَ تَجَسَّسُوا وَلاَ یَغْتَب بَّعْضُکُم بَعْضًا أَیُحِبُّ أَحَدُکُمْ أَن یَأْکُلَ لَحْمَ أَخِیهِ مَیْتَاً فَکَرِهْتُمُوهُ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ الرَّحِیمٌ؛ ای کسانی که ایمان آورده اید، از بسیاری از گمان ها بپرهیزید، که پاره ای از گمان ها گناه است، و جاسوسی مکنید، و بعضی از شما غیبت بعضی نکند؛ آیا کسی از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده اش را بخورد؟ از آن کراهت دارید. [پس] از خدا بترسید، که خدا توبه پذیر مهربان است..
آری لازمه ی زندگی خوب و سعادتمند، حفظ حرمت ها و حریم زندگی دیگران است.