"سیری در پیام تاریخی امام صادق7 بخش دهم"

 از پیام آن بزرگوار که با اکثروا من التهلیل آغاز شده و با عبارت ولاقوّة لنا وانکم ال پایان یافته، محورهای زیر مورد توجه قرار دارد:
1. دعوت به گفتن فراوان ذکر تهلیل لااله الا الله و یادآوری توحید.
2. دعوت به گفتن فراوان ذکر شریف تقدیس و تسبیح و پاک دانستن خدا از هر نقص و عجز و جهل و ظلم و ...
3. دعوت به ثنا و ستایش خداوند و یاد کردن نیکی و نعمت­های او.
4. دعوت به تضرّع و زاری و اعلام نیاز در آستان الهی.
5 . دعوت به رغبت نسبت به خیرات بی­کران و ناشناخته موجود در نزد خداوند متعال.
6 . یادآوری نقش کارکردهای معنوی و مثبت زبان در جلوگیری از کاربردهای منفی زبان و گفتارهای باطل.
7. تأکید براین­که هرزه­گویی­ها و اقوال باطل )غیبت و تهمت و دروغ و مدح ظالم و عیب­جویی و ...( سبب خلود و جاودانگی در آتش می­شود، مگر آن­که انسان دست بردارد و توبه کند.
8 . تأکید بر دعا و نیایش.
9. یادآوری این­که بهترین راه دستیابی به حوایج و خواسته­ها در نزد پروردگار دعا و خواستن از او و تضرع و مسألت از اوست.
10. تأکید بر این­که باید خواستن­ها را از او بیاموزیم و به دعوت او پاسخ مثبت دهیم؛ تا به دو گوهر فلاح و نجات از عذاب الهی دست پیدا کنیم.
11. هشدار نسبت به غلبه حرص و آزمندی در مورد محرّمات الهی.
12. توجه به این­که شکستن حریم احکام الهی سبب محرومیت از بهشت است.
13. توجه به این­که نعمت­های بهشتی سه ویژگی نعمت ، لذت و کرامت پایدار و دایم و جاودانه دارد که با لذایذ دنیوی قابل مقایسه نیست.
14. تأکید بر این­که بدشانسی و بی­بهر­ه­گی است که انسان طاعت الهی را ترک کند و معصیت او را مرتکب شود و محرمات الهی را برای دست­یابی به لذایذ دنیوی کوتاه و فناپذیر انجام دهد و خود را از نعمت و لذت و کرامت بهشتیان محروم کند.
15. تأکید بر پناه بردن به خدا از این­که گرفتار دنیازدگی و حرام گرایی شود.
16. تذکر این­که هیچ کس بدون بهره­گیری از توان الهی قوه و نیرویی ندارد.
بخشی از این محورها مربوط به اندیشه و زبان انسان است و دو گونه کارکرد زبان را یادآوری می­کند.
بخشی از این رهنمودها به اصلاح خواسته­ها و تمایلات انسان مربوط می­شود.
بخشی جهان­بینی و طرز تفکر انسان را نسبت به خدا و جهان اصلاح می­کند.
و اصولاً اصلاحات اخلاقی، ریشه در اصلاحات گفتاری، اصلاحات خواسته­ها و امیال انسانی و اصلاح اندیشه­ها و طرز فکر بشر دارد و در این پیام به همه­ی این ابعاد توجه شده است.
اینک ترجمه کوتاه این فراز را با هم مرور می­کنیم:
و بسیار خدا را تهلیل و تقدیس و تسبیح کنید و او را بسیار ستایش کنید و به سوی او بنالید و از خیراتی که نزد اوست و کسی قدرش را نمی­داند و بر اعماق آن نمی­رسد، زیاد بخواهید، زبان خویش را با این )اذکار مبارکه( مشغول کنید و از گفته­های پوچی که مایه جاودانگی یاوه گویان در آتش می­شود، بازدارید، که این جاودانگی در آتش برای کسی است که توبه نکند و دست از باطل­گویی برندارد.
و بر شما باد به دعا کردن، زیرا مسلمانان برای دست­یابی به حوایج خویش نزد پروردگارشان راهی بهتر از دعا و خواستن و نالیدن در محضر او و گدایی کردن از ساحت او ندارند.
بنابراین به آن­چه شما را ترغیب فرموده، مایل باشید و بدان­چه شما را فراخوانده پاسخ مثبت دهد و قبول کنید تا به فلاح برسید و از عذاب الهی نجات پیدا کنید.
هرگز مبادا نفس شما به سوی چیزی از محرمات الهی سرکشی و آزمندی کند؛ زیرا هر کس محرمات الهی را در دنیا مرتکب شود. خداوند بین او و بهشت و نعمت­ها و لذت­ها و اکرام و احترام جاودانه و پایدار و با دوام آن مانع خواهد شد.
و بدانید که بد نصیب و خطری است که شخصی با ترک طاعت الهی و ارتکاب­ معاصی خدا خود را به خطر افکند و برای رسیدن به لذات دنیای کوتاه و لذایذ زودگذر حرام­های الهی را مرتکب شود. وای بر این گونه انسان­ها، چه­قدر بی­بهره و محروم­اند و در آخرت چه­قدر زیان­کار و بدبخت­اند در نزد پروردگارشان در روز رستاخیز.
به خداوند پناهنده شوید که هرگز در مسیر آنان نباشید و به آن­چه آنان مبتلا شدند، گرفتار نشوید و برای ما و شما هیچ توان و نیرویی جز به کمک او نیست ولاقوه لنا ولکم الاّ به.