"سیری در پیام تاریخی امام صادق7 بخش چهارم"

وقال: اکثروا من ان تدعوا الله...
بخش چهارم پیام تاریخی امام صادق7 با عبارت فوق آغاز می­شود و با جمله­ی عمیق و زیبای «لاقوة الاّ بالله,» پایان می­یابد. سرفصل­های این فراز از پیام آن بزرگوار بدین شرح است:
1. فراخوانی به دعا و نیایش فراوان.
2. توجه به محبوبیت دعای مؤمنان نزد خداوند.
3. یادآوری وعده­ی اجابت الهی.
4. تأکید بر این­که دعا, نوعی عمل صالح و موجب ارتقای مقام در بهشت است.
5 . دعوت به یاد فراوان خدا.
6 . توجه به یاد متقابل خدا نسبت به ذاکران.
7. تأکید بر تلاش در اطاعت الهی.
8 . تأکید بر دوری از محارم الهی؛ حرام­هایی که در ظاهر یا باطن قرآن تحریم شده است.
9. تأکید بر پیروی از گفتار و اعمال نبوی9.
10. هشدار نسبت به پیروی از هواهای نفسانی و نظریات شخصی که موجب گمراهی است.
11. تأکید بر این­که دنباله­روی از تمایلات و آرای شخصی مایه­ی گمراهی است.
12. تأکید بر احسان و نیکی به دیگران که سرانجام به خود انسان بر می­گردد.
13. تأکید بر مجامله و تنش زدایی در رابطه با مخالفان در حوزه اسلام.
14. هشدار نسبت به دشنام و بدگویی به دشمنان الهی وقتی پیروان آنان می­شنوند.
15. تأکید بر این­که دشنام و سبّ اولیاﺀ الله سرانجام کوچک شمردن دشنام و سبّ الهی است.
16. اعلام این­که اقدامات تحریک آمیز نسبت به دشنام و بدگویی به خدا و اولیاﺀ الله, بزرگترین ظلم است.
در پایان این فراز بار دیگر حضرت هشدار می­دهد که:
فمهلاً مهلاً فاتبعوا امرالله ولاقوة الاّ بالله
و اینک ترجمه­ی این بخش از پیام زندگی­ساز امام صادق7:
و فرمود: خدای را زیاد بخوانید؛ زیرا به راستی خداوند دوست دارد, بندگان مؤمن وی, او را بخوانند.
و به بندگان با ایمانش وعده­ی استجابت دعا داده است. خداوند با دعای مؤمنان, اعمال نیکوی آنان را در بهشت می­افزاید.
پس هرچه می­توانید, در هر لحظه از اوقات شب و روز او را یاد کنید. خداوند دستور داده که او را زیاد یاد کنید. و او بندگان مؤمن و ذاکر خویش را یاد می­کند. بدانید!
هیچ یک از بندگان مؤمن, خدا را یاد نکند مگر آن­که خدا هم او را به نیکی یاد می­کند.
از جان خویش نسبت به خداوند, در تلاش برای طاعت و فرمانبری مایه بگذارید, هیچ کس به خیرات و نعمت­های موجود نزد خدا نمی­رسد مگر با قبول اوامر و طاعت او و دوری از حرام­های الهی که در ظاهر و باطن قرآن تحریم شده است.
خداوند در کتاب خویش گفته است: _ و گفته او حق است _
)وذروا ظاهرالاثم و باطنه(
و بدانید آن­چه خداوند فرموده از آن اجتناب کنید, آن را حرام کرده است.
از آثار و گفتار رسول­الله9 و سنّت او پیروی کنید, آن را بگیرید و هوس­ها و آرای شخصی خود را دنبال نکنید که گمراه می­شوید. به راستی گمراه­ترین مردم نزد خدا, کسی است که از هوس و نظر شخصی خود بدون هدایت الهی پیروی کند.
و تا می­توانید به خویش نیکی کنید _ فان أحسنتم, أحسنتم لأنفسکم و إن أسأتم فلها _ اگر نیکویی کنید به خود نیکی کرده­اید و اگر بدی کردید, باز به خود, بدی کرده­اید.
با مردم با مجامله و خوش­زبانی برخورد کنید (و بهانه به آن­ها ندهید) و آنان را بر گردن خود سوار نکنید. تا علاوه بر نیکی به خود, خدا را اطاعت کرده باشید.
از فحش و دشنام «اعداﺀ الله», آن­جا که با خبر می­شوند, دوری کنید که ظالمانه و از روی نادانی خدا را دشنام می­دهند و شایسته است که شما بدانید: معنای این­که خدا را سب می­کنند, چیست؟ و چگونه است؟
به راستی هرکس اولیای الهی را دشنام دهد, سبّ و بدگویی به خدا را کوچک شمرده است. و کیست ظالم­تر از آن­که سبب دشنام دادن به خدا و اولیای او شود. هان! آهسته! آهسته! فرمان خدا را دنبال کنید و جز به کمک او قوه و نیرویی نیست.