A Comparative Analysis of Birds as Archetypes in the World Literature: A Jungian study of Selected Poems by Attar, Coleridge, and Agbemabiese (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
World literature investigates literary works that circulate beyond their cultures and demonstrates what like-but-unlike is. It considers a certain motif and sees how it represents its cultural aspects. . The Jungian archetype of the bird is the common thread that has been analyzed in this comparative study. Bird’s flight sheds light on metaphysical ascendance and transcendence. Moreover, the bird archetype conveys meanings associated with death, rebirth, awareness, consciousness, enlightenment, and wisdom. This article compares the archetype of birds in the poetry of Attar’s The Conference of the Birds (1177), Coleridge’s The Rime of the Ancient Mariner (1992), and Agbemabiese’s “ Sankofa” (2008). The reason for such a choice is that, although they belong to different ages and literary heritages, all three portray a journey toward an individual’s Self-perfection. These poets utilize the bird archetype to manifest how Simurgh , Albatross, and Sankofa, reveal their archetypal meanings in Persian, English, and African cultures. By a comparative method based on Jung’s archetypal “process of individuation”, the bird is a uniting archetype, that represents the “Self” in Jung’s terminology. Binding the poetry of these nations demonstrates that through a self-realization journey, the individual can achieve perfection or become one with the whole.تحلیل تطبیقی کهن الگوی پرندگان در ادبیات جهان: بررسی اشعار منتخب عطار، کالریج، و اگبی مبایس از منظر روانشناسی یونگ
ادبیات جهان در مورد آثار ادبی که فراتر از فرهنگ بومی جریان می یابند، تحقیق می کند و آنچه که همزمان مشابه و فاقد شباهت به نظر می رسد را نمایش می دهد. ادبیات جهان، یک بنمایه مشخص را مورد مطالعه قرار داده و چگونگی نمودهای فرهنگی اش را تصویر می کند. کهن الگو ی پرنده یونگ، آن وجه مشترکی است که در این بررسی تطبیقی مورد تحلیل قرار گرفته است. پروازِ پرنده، صعود و تعالی متافیزیکی را آشکار می کند. به علاوه،کهن الگوی پرنده معانی دیگری همچون مرگ، تولدِ ثانوی، بیداری، آگاهی، روشن ضمیری و معرفت را نیز دربرمی گیرد. این مقاله به بررسی و تطبیقِ کهن الگوی پرنده در اثر منظوم منطق الطیر (1971) عطار، منظومه دریانورد کهن (1992) کالریج، و شعر «سانکوفا» (2008) اگبی مِبایس می پردازد. دلیل چنین گزینشی این است که، با وجودی که این آثار به اعصار و میراث ادبی مختلفی تعلق دارند، اما هر سه سفری در جهت کمال فرد را به تصویر می کشند. این شعرا، با استفاده از کهن-الگوی پرنده، معانی کهن الگویی سیمرغ، آلباتروس و سانکوفا را به ترتیب در فرهنگ های ایرانی، انگلیسی و آفریقایی آشکار می کنند. پرنده، کهن الگوی متحد کننده ای است که از طریق روش تطبیقی و بر اساس «فرآیند فردیتِ» کهن الگویی یونگ، نمایان گر کهن الگوی "خود" (سلف)، در واژگان تخصصی یونگ است. با پیوند اشعار این ملل، کهن الگوی پرنده، به وسیله سفری خودشناسانه، مسیرکمال جویی، تعالی، و وحدت انسان با کل، را نشان می دهد.