امکان سنجی ضابطه مندی ازدواج موقت بر مبنای شاخصه های سبک زندگی اسلامی (مقاله پژوهشی حوزه)
درجه علمی: علمی-پژوهشی (حوزوی)
آرشیو
چکیده
در فقه امامیه ازدواج موقت از عقود مشروع بوده و علاوه بر مصالح و منافع، دارای احکام و آثاری ازجمله عدم لزوم رفع نیازهای مالی و عاطفی زوجه است. عدم تبیین ضابطه مند حدودوثغور جواز و درنتیجه امکان سوءاستفاده از مشروعیت مطلق آن، موجب بازتاب های منفی و درنتیجه ایصال گزارش های متعددی از طرف کشورهای مختلف اسلامی و غیراسلامی و ارجاع نامه ها توسط سازمان هایی همچون فرهنگ و ارتباطات اسلامی به دانشگاه ها جهت تعیین میزان مشروعیت ازدواج موقت شده است. ازاین رو این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی به بررسی امکان ارائه ملاک برای سنجش جواز یا عدم جواز ازدواج موقت بر مبنای شاخصه های سبک زندگی اسلامی پرداخته و با جمع آوری داده ها از طریق اسنادی، به تبیین عرصه ها و معیارهای همسو و متعارض ازدواج موقت با سبک زندگی اسلامی پرداخته است. یافته ها حاکی از آن است که ازدواج موقت نمی تواند به طور مطلق محکوم به جواز باشد؛ بلکه امکان ضابطه مندی بر اساس شاخصه های سبک زندگی اسلامی را دارد و درجایی که مؤلفه های سبک زندگی اسلامی با جواز ازدواج موقت در تغایر باشد بایسته است که جواز ازدواج موقت محدود شود. نتیجه اینکه با درنظرگرفتن شرایط، شاخصه ها و قابلیت نوسان حکمی ازدواج موقت میان وجوب تا حرمت، لازم است قوانین و به تبع آن فرهنگ جامعه اسلامی در راستای تحقق کارکرد ازدواج موقت مشمول تغییرات پیشنهادی گردد.A Feasibility Study of Codified Temporary Marriage Based on Indicators of Islamic Lifestyle
In Imamate jurisprudence, temporary marriage is a jurisprudentially legitimate agreement with its expediencies, benefits, terms and conditions, and consequences, including the fact that the male party is not required to meet the financial and emotional needs of the female party. A lack of codified explanation of the limits on permissibility of temporary marriage has led to the possibility for playing upon the agreement’s absolute jurisprudential legitimacy, which in turn has engendered some negative publicity. It is why various Islamic and non-Islamic countries and organizations such as the Organization of Islamic Culture and Communication has called for determination of the boundaries of temporary marriage. Using the analytic-descriptive method, this study tries to examine the possibility of providing criteria for giving or refusing to give permission for temporary marriage based on the indicators of Islamic lifestyle; and through collecting data with the documentary research method, it has delineated the areas where, and the criteria according to which, temporary marriage is in or out of line with Islamic lifestyle. The findings show that temporary marriage cannot be given an unlimited permission, but can be codified in accordance with indicators of Islamic lifestyle, and in cases where the indicators do not allow temporary marriage, there needs to be restrictions on the permission. As a result, given the terms and conditions, criteria, and variation of the permissibility of temporary marriage, the laws and consequently the culture of Islamic society ought to be modified to get the function of temporary marriage fulfilled.
تبلیغات
