کاربرد فضیلت گرایی اخلاقی در روش شناسی اخلاق کاربردی (مقاله پژوهشی حوزه)
درجه علمی: علمی-پژوهشی (حوزوی)
آرشیو
چکیده
بنا بر مبنا و مُدل استقراء گرایی - در روش شناسی اخلاق کاربردی و در فرایند مواجهه با چالش ها و حلِّ مسئله های اخلاقی - به جای مراجعه به نظریه ها یا اصول، بر تصمیم گیری به اقتضای شرایط خاصِّ حاکم بر هر چالش یا مسئله جزئی تأکید می شود. این مُدل که «مدل از پایین به بالا» نیز نامیده می شود، انواع گوناگونی دارد. فضیلت گرایی اخلاقی را مطابق برخی رویکردهای آن، از انواع مُدل استقراءگرایانه شمرده اند. جدای از درستی یا نادرستی این نسبت، مسئله این مقاله آن است که فضیلت گرایی اخلاقی چه کاربردی در روش شناسی اخلاق کاربردی دارد؟ در مقام پاسخ به این پرسش مهم، با بهره گیری از روش توصیفی۔تحلیلی، ضمن بازخوانی معیار و ملاک فضیلت گرایی اخلاقی و تحلیل انواع رویکردهایی که در این ملاک با مباحث روش شناسی اخلاق کاربردی تناسب دارند، این نتیجه حاصل شده است که تنها رویکرد غیرغایت انگارانه در فضیلت گرایی اخلاقی با مُدل استقراء گرایی انطباق دارد که نقد این رویکرد، ناقص و ناتمام بودن آن را نشان می دهد. کاربرد فضیلت گرایی اخلاقی در روش شناسی اخلاق کاربردی درخور توجه و دارای آورده ها و مزیّت هایی است که البته، نیازمند تکمیل و غنی سازی با منظر و دیدگاهی اسلامی اند.The Application of Virtue Ethics in the Methodology of Applied Ethics
Facing challenges and solving ethical problems, inductivism in applied ethics methodology, recognized as a model, puts emphasis on decision-making due to the specific conditions of each particular issue instead of appealing to general theories or principles. This model, also called “bottom-up model,” has various kinds. Although virtue ethics is regarded as an inductivist model by some approaches, it is not my concern here. This paper, rather, raises the question as to what role virtue ethics can play in applied ethics methodology. To answer this question, the analytic descriptive method is used, virtue ethics’ standards are given a new interpretation, and approaches of the kind appropriate to the issues of applied ethics methodology are analyzed. The result is that only the non-teleological approach in virtue ethics is compatible with the inductivist model, and this approach proves to be wrong. This approach aside, if virtue ethics is used in applied ethics methodology, it will produce great outcomes. It is more advantageous to use virtue ethics in applied ethics methodology than to use any other moral theories. In addition, the outcomes and advantages of this theory can be enriched and completed by an Islamic view.