رویکرد امام علی (ع) به اخلاق در حوزه سیاست و کارکرد آن در تولید قدرت نرم (مقاله پژوهشی حوزه)
درجه علمی: علمی-پژوهشی (حوزوی)
آرشیو
چکیده
قدرت نرم، برآیندی از چهره مثبت و لطیف قدرت است که در آن جلوه مثبتی از سیاست ها ارائه می شود؛ به طوری که مردم بدون هیچ اجبار و اِکراهی، اهداف حکومت را محقّق سازند. یکی از منابع مهم تولید قدرت نرم، رعایت اخلاق در حوزه سیاست است. در این مقاله به روش اِسنادی و با رویکرد توصیفی۔ تحلیلی به بررسی رویکرد امام علی (ع) به اخلاق در حوزه سیاست و کارکرد آن در تولید قدرت نرم، پرداخته شده است . نتیجه پژوهش، مشخص می سازد که امام علی (ع) به شدّت و سرسختانه به رعایت ارزش های اخلاقی پایبند بوده اند و رویکرد آن حضرت به اخلاق در حوزه سیاست، بر پایه چهار اصل «اصالت اخلاق و عدم استفاده ابزاری از آن»، «ثبات ارزش های اخلاقی و انعطاف ناپذیری آن حتی در حادترین شرایط سیاسی»، «کنترل و مهار قدرت توسط اخلاق» و «همبستگی و پیوستگی اخلاق و سیاست» استوار است. این رویکرد، سبب نهادینه شدن ارزش های اخلاقی در جامعه شده و مانع بروز فساد در مراکز تجمیع قدرت و سیاست خواهد بود و به همین دلیل، کارآیی و کارآمدی بالایی در تولید قدرتِ نرم دارد. شناخت رویکرد علوی به اخلاق، اشکالات نظریه قدرت نرم همچون نگاه ابزاری و سودگرایانه به اخلاق، نسبی و سلیقه ای بودن ارزش ها، و جدایی اخلاق از سیاست را بیش از پیش آشکار می سازد.Amir al-Mu’minin’s Moral Approach to Politics and its Function in Engendering Soft Power
Soft power is resultant from the positive and fine face of power, in which policies are positively manifested such that people realize a government’s goals without compulsion. One significant source of engendering soft power is observance of morality in politics. In this paper, we deploy a document-based method with a descriptive-analytic approach to consider Amir al-Mu’minin’s approach to morality in politics and its function in engendering soft power. According to this research, Amir al-Mu’minin was strictly committed to moral values, and his approach to morality rests on four principles: “moralism and non-instrumental attitude toward morality,” “constancy and inflexibility of moral values even in the most challenging political circumstances,” “control of power with morality,” and “correlation and connection between morality and politics.” This approach leads to the establishment of moral values in the society and prevents the corruption of the centers of power and politics. Therefore, it is highly efficient in engendering soft power. A rediscovery of Imam ‘Ali’s approach to morality reveals the problems of soft power theory, such as instrumental and utilitarian view of morality, values being relative and matters of taste, and the separation between morality and politics.