فضیلت گرایی پیشین و معاصر؛ یونان باستان و پینکافس (مقاله پژوهشی حوزه)
درجه علمی: علمی-پژوهشی (حوزوی)
آرشیو
چکیده
فضیلت گرایی، از باسابقه ترین نظریه های اخلاقی است که در دهه های اخیر بار دیگر توجه فیلسوفان اخلاق را به خود جلب کرده و اقبال بسیاری از اخلاق پژوهان را در پی داشته است. ادموند پینکافس - فیلسوف فضیلت گرا و در نظر برخی از احیا کنند گان فضیلت گرایی در دوره معاصر - ضمن تخطئه آنچه که او فروکاهش گرایی در حوزه اخلاق می نامد، تقریری تازه و متفاوت از فضیلت گرایی ارائه داده است. در این مقاله پس از اشاره ای گذرا به مایه ها و مبانی نظریه فضیلت گرایانه افلاطون و ارسطو - سرآمدان فضیلت گرایی در یونان باستان - به مقایسه دیدگاه های فضیلت گرایی کلاسیک با انگاره های فضیلت گرایانه پینکافس، پرداخته شده است. پوشیده نیست که افلاطون و ارسطو، رویکردی غایت گرا داشته اند و از سویی فضایل را غیر نسبی و قابل بازگشت به فضیلت واحد می انگاشتند، اما پینکافس ضمن نقد فروکاستن اخلاق به یک یا چند فضیلت یا اصل اخلاقی محدود، بر کارکردگرایی به جای غایت گرایی تاکید می کند. مقایسه در چهار بخش معناشناسی، گونه ها و اقسام فضایل، ادله فضیلت گرایی و ملاک گزینش فضایل، به همراه نیم نگاهی تحلیلی و تاریخی انجام گرفته است.Ancient and Contemporary Virtue Ethics; Ancient Greece and Pincoffs
Virtue ethics is one of the oldest moral theories which has in recent decades attracted the attention of moral philosophers and was widely received by many researchers. Edmund Pincoffs, an advocate of virtue ethics, and according to some people, the contemporary reviver of the virtue theory, has provided a new, different version of the virtue theory by rejecting what he calls reductivism in ethics. In this paper, after sketching the principles of the virtue theory as introduced by Plato and Aristotle, the traditional classical pioneers of virtue ethics in Ancient Greece, we will compare classical virtue theories with Edmund Pincoffs’ version of virtue ethics. It is widely known that Plato and Aristotle had a teleological approach, taking the virtues to be non-relative and irreducible to one single virtue, but Pincoffs criticizes the reduction of morality to one or more moral virtues or principles, and instead of teleology, he subscribes to functionalism. We will compare the two versions of virtue ethics from 4 perspectives in analytical, historical terms: semantics, types of virtues, arguments for a virtue theory, and the criterion of selecting the virtues.
تبلیغات
