تأثیر مدت زمان ریکاوری فعال بر پاسخ کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز سرمی به یک جلسه فعالیت تناوبی در آب در شناگران زن (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
مقدمه و هدف: هدف از این پژوهش تأثیر مدت زمان ریکاوری فعال بر تغییرات کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز در پاسخ به یک جلسه فعالیت تناوبی شدید در شناگران زن بود. مواد و روش ها: در این مطالعه شبه تجربی، ۱۰ شناگر زن با دامنه سنی ۲۰ تا ۲۶ سال، با طرح متقاطع در دو گروه تجربی ۱ (۱۰ نفر) و تجربی ۲ (۱۰ نفر) قرار گرفتند. آزمودنی ها مسافت های ۲۵ متر را با حداکثر سرعت شنا کردند، مدت ریکاوری فعال در گروه تجربی ۱، سه برابر مدت شنا و در گروه تجربی ۲، چهار برابر مدت شنا بود. شدت فعالیت هنگام بازیافت فعال ۵۰ تا ۶۰ درصد حداکثر ضربان قلب آزمودنی ها در نظر گرفته شد، آزمودنی ها مسافت های ۲۵ متر را تا زمان واماندگی شنا کردند. نمونه های خونی قبل از شروع جلسه تمرین و بعد از مرحله ی بازیافت جمع آوری شد. برای تحلیل داده ها از آزمون آنوا با اندازه گیری های مکرر در سطح معناداری 0.05>P استفاده شد. یافته ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد بین دو زمان بازیافت (۱ به ۳ و ۱ به ۴) از لحاظ اثرگذاری برکراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز تفاوت معنی داری وجود ندارد (P≥0.05). بحث و نتیجه گیری: بین ریکاوری سه برابر و چهار برابر بدنبال یک وهله فعالیت شنای تناوبی شدید بر تغییرات کاهشی شاخص های آسیب عضلانی (کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز) تفاوتی مشاهده نشد؛ بنابراین بنظر می رسد ورزشکاران این رشته بتوانند با توجه به شرایط مسابقات از هر دو نوع ریکاوری بهره مند شوند.The Effect of Active Recovery Time on Creatine kinase, Lactate dehydrogenase Changes in Response to One Session High Intensity Intermittent Exercise in Female Swimmers
Introduction and purpose: The aim of this study is effect of active recovery time on creatine kinase and lactate dehydrogenase changes in response to one session high intensity intermittent exercise in female swimmers. Materials and Methods: In this quasi-experimental study, 10 female swimmers with an age range of 20 to 26 years were placed in two experimental groups 1 (10 people) and experimental 2 (10 people) with a crossover design. Subjects swam 25 meters at maximum speed, the active recovery period in experimental group 1 was three times the duration of swimming and in experimental group 2, it was four times the duration of swimming. The intensity of activity during active recovery is considered to be 50-60% of the heart rate of the subjects, the subjects swam 25 meters until they stopped. Blood samples were collected before the start of the training session and after the recovery phase. ANOVA test with repeated measurements was used to analyze the data at a significance level of P<0.05. Results: The results showed that there is no significant difference between the two recovery modes (1 to 3 and 1 to 4) in terms of effects on creatine kinase (P≥0.05) and lactate dehydrogenase (p≥0.05).Discussion and Conclusion: No difference was observed between triple and quadruple recovery after a bout of intense intermittent swimming activity on the decreasing changes of muscle damage indicators (creatine kinase and lactate dehydrogenase); therefore, it seems that athletes in this field can benefit from both types of recovery according to the conditions of the competition.
تبلیغات
