بررسی تطبیقی آرای تفسیری آیت الله جوادی و علامه طباطبایی در چگونگی ارتباط معنایی و محتوایی فواصل آیات (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
قرآن کلام حکیم است و اجزای کلام حکیم هدفمند و در ارتباط با یکدیگر هستند. جزء پایانی آیات که فاصله نامیده می شود، در قرآن ویژه و منحصر به فرد است و نمی توان گسست معنایی آن را با قبل تصور کرد. از همین رو یکی از موضوعات اساسی در بحث تناسب، پیوند معنایی و محتوایی فاصله با آیه است. اما سؤال اساسی این است که این پیوند چگونه است؟ چه گونه هایی از ارتباط معنایی را می توان برای فاصله در نظر گرفت؟ مفسران چگونه به این ارتباط نگریسته اند؟ در این مقاله که به شیوه کتابخانه ای و روش توصیفی- تحلیلی نوشته شده، به بررسی تطبیقی رویکرد دو مفسر بزرگ معاصر یعنی علامه طباطبایی و آیت الله جوادی آملی در مواجهه با فاصله و نحوه ارتباط معنایی آن با محتوای آیات پرداخته شده است. در این بررسی 29 گونه پیوند معنایی فاصله با محتوای آیه شناسایی و به دو دسته کلی موضوعی و انسانی دسته بندی گردید. از این تعداد، 14 گونه مشترک بین هر دو مفسر است که می توان به مواردی مانند: احتجاج و برهان، بیان قانون کلی، تأکید، تأیید، تثبیت، تتمیم، تعلیل، تفریع، تفسیر و توضیح محتوای آیه اشاره کرد. دو گونه را فقط به صورت اختصاصی علامه طباطبایی در تفسیر المیزان و 13 گونه را نیز آیت الله جوادی آملی به صورت اختصاصی در تسنیم به آن پرداخته اند.A comparative study of the interpretive views of Ayatollah Javadi and Allameh Tabatabai on how the semantic and content relationship of verse distances
Quran is the word of the wise and the parts of the word of the wise are purposeful and related to each other. The final part of the verses, which is called Distance, is special and unique in the Qur'an, and its semantic break with the previous one cannot be imagined. Therefore, one of the basic issues in the discussion of proportionality is the semantic and content connection between distance and verse. But the basic question is how is this connection? What types of semantic connection can be considered for distance? How have commentators looked at this connection? In this article, which is written in a library style and a descriptive analytical method, a comparative study of the approach of two great contemporary commentators, namely Allameh Tabatabai and Ayatollah Javadi Amoli, in dealing with the final part and its semantic connection with the content of the verses, is discussed. In this study, 29 types of semantic links between the distance and the content of the verse were identified and classified into two general categories, thematic and human. Out of this number, 14 types are common between both commentators, which can be mentioned such as: protest and proof, statement of the general law, emphasis, confirmation, consolidation, completion, extension, deduction, interpretation and explanation of the content of the verse. Allameh Tabatabaei in Tafsir al-Mizan, and 13 types in Tasnim, Ayatollah Javadi Amoli, have addressed two types exclusively.
تبلیغات
