تحلیل قاعده امامت از منظر امام خامنه ای با تطبیق بر کتاب الحجه الکافی (مقاله پژوهشی حوزه)
درجه علمی: علمی-پژوهشی (حوزوی)
آرشیو
چکیده
«امامت» از اثرگذارترین مباحث فقه اکبر در حکمرانی جامعه اسلامی و مفید در پیشگیری از انحرافات امت و رهایی از زندگی و مرگ جاهلی است. تحلیل مسأله امامت، فارغ از معنای تکوینی خود، در معنای تشریعی و سرپرستی جامعه، قاعده ای قرآنی و روایی است که در گزارش کلینی از «کتاب الحجه» انعکاس یافته و فقدان آن، موجب غفلت از فروعات ارزشمندی از جمله مردم سالاری دینی، انتصابی بودن جایگاه امام، وجوب هجرت از سلطه طاغوت و وجوب تبعیت فکری و عاطفی و رفتاری امت با امام حق است. پژوهش پیش رو با روش توصیفی و تحلیلی، ابتدا روابط نظام مند سخنان رهبری در تفسیر آیه اکمال دین و گزاره های مرتبط با آن حول موضوع امامت را کشف نموده و سپس با تحلیل ساختار فقه الحدیثی گزارشات کلینی، از کتاب الحجه الکافی، تلاش کرده تا شبکه ارتباطیِ مورد نظر شارع در اتمام نعمت بر امت اسلام را کشف کند و نشان دهد امام، حقیقتِ حجتِ الهی بر زمین بوده و وقتی محور کنشگری آحاد جامعه اسلامی گردد، تحقق توحیدمحوری و عدالت در جامعه، پیوند سعادت دنیوی و اخروی، وحدت و همدلی، نجات از جاهلیت مدرن و ارتقای انگیزه درونی امت در اثر نظارت امام و... بخشی از ثمرات آن خواهد بود. نوشته حاضر این فرض را مطرح کرده که تلقی مقام معظم رهبری به عنوان امام جامعه اسلامی امروز، قابل تطبیق بر بخشی از گزارشی است که مرحوم کلینی در دوره غیبت صغری از قاعده امامت و لوازم آن داشته و می توان مدیریت جامعه کنونی را به صورت جاری و در حال تحول، ادامه امامت اهل بیت (ع) دانست.Analysis of the Principle of Imamate from the Perspective of Ayatollah Khamenei with a Comparative Study of al-Kafi’s Book of “Al-Hujjah”
“Imamate” is one of the most influential topics in the major jurisprudential discussions regarding the governance of the Islamic society, and it serves as a beneficial measure in preventing deviations within the Ummah and liberating it from the ignorance of pre-Islamic life and death. The analysis of the issue of imamate, apart from its conceptual meaning, in terms of legislative and guardianship roles within the community, is a Quranic and narrational principle reflected in the report of Kulayni from “Al-Hujjah,” and its absence leads to negligence of valuable branches, including religious democary, the appointment nature of the Imam’s position, the obligation to migrate from the tyranny of oppressive rule, and the obligation of intellectual, emotional, and behavioral obedience of the Ummah to the rightful Imam. The present research, utilizing descriptive and analytical methods, initially reveals the systematic relationship of the Leader’s statements in interpreting the verse of completing the religion and related statements around the topic of imamate. Then, by analyzing the structure of the comprehending-hadith reports from Kulayni’s book, “Al-Hujjah of al-Kafi,” it attempts to discover the intended network of the Shari’a concerning the culmination of blessings upon the Islamic Ummah and demonstrate that the Imam is the reality of divine authority on Earth. When it becomes the focal point of action for the members of the Islamic Ummah, the realization of monotheistic unity and justice in society, the connection between worldly and hereafter felicity, unity and solidarity, salvation from modern ignorance, and the elevation of the community’s internal motivation through the Imam’s supervision will be part of the fruits of it. This paper posits that perspective of the esteemed position of leadership (Ayatollah Khamenei) as the Imam of the Islamic Ummah today is comparable to a portion of the reports that Late Kulayni had during the minor occultation period regarding the principle of imamate and its requirements, and the current management of the society can be considered as a continuation of the imamate of the Ahl al-Bayt.
تبلیغات
