بررسی دلالت تفسیری و فقهی آیه زنا بر حرمت نکاح با زانی و زانیه.
آرشیو
چکیده
یکی از ادله مهمی که فقهای امامیه در حکم به حرمت ابدی در بحث نکاح با زانی و زانیه خلیه و ذات البعل - ناکح زانی باشد یا غیر ان،-به ان استناد می کنند،آیه 3 سوره نور (آیه زنا) است. در این که آیا آیه مذکوردر این مساله بر حرمت دلالت میکند یا خیر؟ فقها و مفسرین دو دسته اند. برخی از آنها با استناد به ظاهر و سیاق آیه معتقدند: با این که ظاهر آیه خبری است ولی در مقام بیان حکم تشریعی بوده و دلالت بر حرمت ازدواج با زانی و زانیه می نماید . در مقابل بسیاری از مفسرین و فقها با تکیه برسیاق ، واژگان ایه و ادله روایی بر این باورند که ایه در مقام بیان حکم تشریعی نبوده ، بلکه فقط مبین یک واقعیت عینی است که همواره آلودگان دنبال آلودگان رفته و پاکان تن به آلودگان نمی دهند. با بررسی و تحقیق درادله نظرصحیح آن است که آیه در مقام بیان حکم اخلاقی و طبعی است و دلالتی برتشریع و حکم حرمت در مساله مذکور ندارد..Examining the Interpretive and Jurisprudential Signification of "the Verse of Adultery" on the Prohibition of Marrying an Adulterer or Adulteress
Verse 3 of Surah Noor (the verse of adultery) is one of the important documents that is used by twelver jurists for the eternal prohibition, in the topicof marrying an adulterer. Jurists and interpreters have two positions as towhether the above verse indicates prohibition in this topic or it's just for declaration. According to the structure and context of the verse, some believe:Although the context of the verse is a declaration, it shows a religious lawand signifies the prohibition of marrying an adulterer. The others believe thatthe verse only expresses the objective fact that the guilty seeks the sinful andthe good seeks the pure; according to the context of words of the verse andhadith arguments. Examining the arguments proves that the verse declares amoral and natural rule and does not signify the religious law of prohibition
تبلیغات
