قواعد حسن نیت و رفتار منصفانه در قراردادها؛ در فقه و حقوق ایران با مطالعه تطبیقی حقوق اتحادیه اروپایی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
زمینه و هدف : اصل حسن نیت و رفتار منصفانه، یکی از اصول مهم اخلاقی و حقوقی است. هدف مقاله حاضر بررسی قواعد حسن نیت و رفتار منصفانه در قراردادها در فقه و حقوق ایران و حقوق اتحادیه اروپایی است. مواد و روش ها : مقاله حاضر توصیفی-تحلیلی است. مواد و داده ها کیفی است و در گردآوری مطالب و داده ها از روش فیش برداری استفاده شده است. ملاحظات اخلاقی : در این مقاله، اصالت متون، صداقت و امانت داری رعایت شده است. یافته ها : در حقوق اتحادیه اروپایی، اصل حسن نیت و رفتار منصفانه به صراحت بیان شده است. در نظام حقوقی ایران، اصطلاح حسن نیت در قانون مدنی به کار نرفته است، اما در قوانینی مانند قانون مسئولیت مدنی مصوب 1339 و قانون تجارت الکترونیکی 1382 و قانون تجارت ایران، این اصطلاح به صورت ضمنی به کار رفته است. در فقه شیعه دلایلی وجود دارد که بر ضرورت رعایت صداقت و درستی در قراردادها از جمله قراردادهای تجاری تأکید دارد. نتیجه گیری : در حقوق اتحادیه اروپایی حسن نیت و رفتار منصفانه در قراردادها به صراحت مورد تایید قرار گرفته است. قلمرو و کارکرد حسن نیت در حقوق ایران در دوره های پیش قراردادی نمود بیشتری داشته است و بر اساس اراده بین طرفین معامله و قصد و نیت در جهت ایجاد تعهدات قراردادی شکل می گیرد. به طوری که موضوع قلمرو کارکردی حسن نیت در حقوق ایران مربوط به قصد است.Rules of good faith and fair behavior in contracts; In Iranian jurisprudence and law with a comparative study of European Union law
backgroud and Aims : The principle of good faith and fair behavior is one of the important moral and legal principles. The purpose of this article is to examine the rules of good faith and fair behavior in contracts in Iranian jurisprudence and law and European Union law. Materials and methods : This article is descriptive and analytical. The materials and data are also qualitative and data collection has been used. Ethical considerations : In this article, the originality of the texts, honesty and trustworthiness are observed. Results : In the laws of the European Union, the principle of good faith and fair treatment is clearly stated. In Iran's legal system, the term "good faith" is not used in the civil law, but in laws such as the civil liability law approved in 1339 and the e-commerce law of 1382 and Iran's trade law, this term is implicitly used. In Shia jurisprudence, there are reasons that emphasize the necessity of honesty and correctness in contracts, including commercial contracts. Conclusion: In European Union law, good faith and fair dealing in contracts are explicitly recognized. The scope and function of good faith in Iran's law has been more prominent in the pre-contract periods and it is formed based on the will between the parties to the transaction and the intent to create contractual obligations. So that the issue of the functional domain of goodwill in Iranian law is related to intention
تبلیغات
