Turban Helmets, from the Il-khanid Period to the Safavid Era
آرشیو
چکیده
The Turban helmet is a type of war helmet during the 14th to 16th centuries AD in Middle East countries. This type of helmet has become known by Western scholars by this name because of the special decorations that made it look like a turban as well as the visibility of the helmet from under the warriors’ turban. Based on the numerous documents remaining, one can say that the use of Turban helmets was popular in Middle East territories’ armies during the Middle Ages. Despite being widely used and in style for more than two centuries and among many west Asian countries, among all the remaining samples of this type of middle eastern helmet, only two distinct styles, the Turkoman and the Ottoman styles, have been examined and introduced. This can be due to a large number of remaining samples of these two being kept for years in the armouries of the Ottoman Empire. Apart from these two known styles, few studies have been done so far on investigating other possible types of turban helmets. The purpose of this research is to study the turban helmets that were popular among the armies of the Il-khanid, Jalayirid, Muzaffarid, Timurid, Turkoman, and Safavid that ruled respectively in the cultural Iran region, by relying on the remaining documents from the 14th to the 16th centuries, such as the collection of helmets and illustrated manuscripts. The results of this research reveal that the changes that occurred in the making of turban helmets during the 14th to the 16th centuries have led to the representation of four different types of helmets: Mongolian style, Timurid style, Turkoman style, and Qizilbash style.کلاهخودهای دستاری از دورۀ ایلخانان تا عهد صفوی
کلاه خود دستاری، گونه ای از کلاه خودهای جنگی دوران اسلامی است که به دلیل تزئینات ویژه ای که آن را شبیه به دستار می کرده و همچنین نمایان بودن کلاه خود از زیر عمامه جنگجویان به این نام معروف شده است. براساس مستندات متعددی که تاکنون باقی مانده می توان گفت که استفاده از کلاه خودهای دستاری به صورت تقریبی از اوایل قرن چهاردهم تا اواخر قرن شانزدهم میلادی در گستره وسیعی از سرزمین های اسلامی رواج داشته که از این میان می توان به دولت های ایلخانی، آل جلایر، آل اینجو، آل مظفر، تیموریان، ترکمانان و صفویان نیز اشاره کرد که در طول قرون فوق در ایران حکومت می کردند. باوجود این گستره وسیع و مدت طولانی که این سبک از کلاه خود موردتوجه و استفاده قرار داشته، تاکنون تنها دو سبک ترکمانی و عثمانی، به دلیل وجود نمونه های متعدد باقی مانده، به صورت کامل مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته و سایر نمونه ها و مستندات برجای مانده از سده های فوق، یا موردتوجه نبوده و یا به طورکلی فارغ از دایره کلاه خودهای دستاری مورد ارزیابی و دسته بندی قرار گرفته اند. این پژوهش قصد دارد تا با اتکاء به مستندات باقی مانده، ازجمله مجموعه کلاه خودها و همچنین نگاره های مصور شده در طول قرون فوق به مطالعه و بررسی کلاه خودهای دستاری بپردازد. هدف از انجام این پژوهش مطالعه ساختار هندسی کلاه خودهای دستاری در طول سده های ذکر شده است تا به کمک آن بتوان به شناسایی ساختار شکلی و تفاوت های سبکی در طراحی و ساخت این کلاه خودها پی برد. نتایج این پژوهش گویای آن است که تحولات در ساخت کلاه خودهای دستاری در طول سده های چهارده تا شانزده میلادی در ایران منجر به ارائه چهار سبک مختلف در طراحی و ساخت کلاه خودهای دستاری شده که به ترتیب عبارتند از: سبک مغولی، سبک تیموری، سبک ترکمانی و سبک قزلباشی.
کلاهخود دستاری،ایلخانان،تیموریان،ترکمانان،صفویان،