آسیب شناسی فردی مصرف کاربران حوزوی در شبکه های اجتماعی (مقاله پژوهشی حوزه)
درجه علمی: علمی-پژوهشی (حوزوی)
آرشیو
چکیده
طلاب به عنوان گروه های مرجع در جامعه به شمار می روند؛ لذا انتظار می رود بیش از دیگران مراقب گفتار، رفتار و کردار خود در شبکه های اجتماعی باشند. آن ها موظف هستند در کنشگری خود، استانداردهای رفتاری را در عمل به کاربران نشان دهند تا الگوی زیست مجازی برای آنان در کنشگری رسانه ای باشد. از طرفی، بروز آسیب های اخلاقی از سوی کاربران حوزوی، نه تنها موجب کاسته شدن شخصیت و جایگاه صنفی آن ها می شود، بلکه گاهی موجب آسیب دیدن باورهای دینی افراد و بدبینی آن ها به همه دین داران می شود. در این تحقیق، به بررسی آسیب های کنشگری کاربران حوزوی در شبکه های اجتماعی در بُعد فردی پرداخته می شود. روش پژوهش حاضر کیفی بوده و با ابزار مصاحبه عمیق، به تحلیل مسئله پرداخته است. در این مقاله، با 16 متخصص و کارشناس رسانه و سبک زندگی که خود آنان نیز کاربر حوزوی هستند، مصاحبه عمیق به صورت هدفمند انجام شد. آسیب هایی همچون غفلت از رسالت دینی، اظهارنظر غیرتخصصی ازجمله یافته های مصاحبه در کنشگری کاربران حوزوی است. ارائه مصادیق و نمونه خوانی کنشگری در رسانه اجتماعی توسط کاربران حوزوی، از نوآوری های تحقیق حاضر است.Individual Pathology of Social Networking of Islamic Seminarian Users
Islamic seminarian students are regarded as a reference group, and therefore expected to be more careful about their talk, behavior, and deeds in social networks. They are obligated to show, in practice, behavioral standards to the users so as to be their role models of virtual life in media action. Furthermore, incidence of immoralities on the part of Islamic seminarian users leads not only to the degradation of their character and class status, but also, at times, to damaging religious beliefs of individuals and negative attitudes towards all religious people. This research conducts a pathological examination from the individual aspect of the action of Islamic seminarian users of social networks. The research method is qualitative and the problem has been analyzed by using in-depth, purposive interviews with 16 experts on media and lifestyle, themselves Islamic seminarian users. Neglect of religious mission and making lay remarks were among the downsides of the Islamic seminarian users’ action that were pointed out in the interviews. Providing examples of and ‘proofreading’ media action are among the innovations of the present study.