بررسی تطبیقی چیستی «تأویل» از دیدگاه آیت الله جوادی وآملی وآیت الله معرفت (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
واژه «تأویل» در قرآن به معانی مختلف به کار رفته است. اکثر مفسران ذیل آیه هفت سوره آل عمران به معنا شناسی آن پرداخته اند. این مقاله، با هدف بررسی تطبیقی دیدگاه علامه جوادی و آیت الله معرفت درباره چیستی «تأویل» به روش توصیفی- تحلیلی سامان یافته و به این نتیجه رسیده است که: هر دو مفسر تأویل را به «ارجاع و بازگشت» معنا کرده اند. منتها محل ارجاع هر کدام متفاوت است. بنابراین، هر یک از ایشان، معنای متفاوتی از چیستی تأویل در قرآن ارائه داده اند. با وجود این که در اکثر نوشته هایشان هر دو معتقدند همه آیات قرآن دارای تأویل هستند، اما آیت الله معرفت، تأویل را مقابل تفسیر و معنایی، خلاف ظاهر آیه می داند، اما علامه جوادی تأویل را حقیقت عینی خارجی می داند. به نظر ایشان، تأویل آیات قرآن، رسیدن از راه مثال به ممثل است.A natural examination of what is "Tawil" from the point of view of Ayatollah Javadi Amoli and Ayatollah Marafet
The term "Tawil" has been used in the Qur'an with different meanings, and most of the commentators have studied its semantics under the seventh verse of Al-Imran. This article is organized with the aim of comparative analysis of Allameh Javadi and Ayatollah Marafet about the meaning of "Tawil" in a descriptive-analytical method and has concluded that: both commentators have defined Tawil as "referring and returning", but the place Reference each. Each one is different and each of them has presented a different meaning of what t'awil is in the Qur'an. Although in most of their writings, both of them believe that all Quranic verses have interpretation, Ayatollah considers the knowledge of interpretation as opposed to interpretation and the meaning that is contrary to the appearance of the verse, but Allameh Javadi considers interpretation as an external objective truth; According to him, the interpretation of the Qur'anic verses is to reach the representation through examples.
تبلیغات
