ساخت و اعتباریابی مقیاس استیگمای عموم کووید-19 در جمعیت ایرانی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
مقدمه: ابزارهای اندازه گیری انگ زنی اجتماعی برای بیماری های واگیردار و تهدیدکننده سلامتی مانند ایدز ساخته شده است. در زمینه اندازه گیری انگ زنی اجتماعی عموم کووید-19 ابزار مشخص اندازه گیری وجود ندارد. هدف پژوهش حاضر ساخت و اعتباریابی انگ زنی اجتماعی عموم کووید-19 بر روی جمعیت ایرانی بود . روش: پژوهش حاضر کمی از نوع هنجاریابی بود. تعداد 322 نفر از افراد بالای 18 سال ساکن در شهر اصفهان که تمایل به شرکت در پژوهش داشتند، از طریق فراخوان اینترنتی در پژوهش شرکت کردند. برای ساخت مقیاس، ابتدا با 40 نفر از افراد (20 نفر بدون سابقه ابتلا به کرونا و 20 نفر با سابقه ابتلا به کرونا)، مصاحبه های عمیقی انجام شد. بر اساس تحلیل محتوای مصاحبه ها و نظریه فلان و لینک (2013) پرسشنامه اولیه با 20 گویه طرح ریزی شد. برای بررسی روایی از روایی صوری، شاخص روایی محتوا و روایی سازه استفاده شد. برای بررسی پایایی از ضریب همسانی درونی آلفای کرونباخ استفاده شد. یافته ها: فرم نهایی پرسشنامه با 12 گویه و 3 عامل تصورات قالبی، احساس های منفی و رفتارهای اجتنابی از روایی صوری، شاخص روایی محتوا و روایی سازه مناسب برخوردار است. ضریب آلفای کرونباخ بالای 0.7 نشان دهنده ی پایا بودن این پرسشنامه است . نتیجه گیری: پرسشنامه انگ زنی اجتماعی عموم کووید-19 از اعتبار و روایی مناسبی برخوردار است و می توان از آن به عنوان یک ابزار علمی و معتبر در سنجش انگ زنی اجتماعی کرونا استفاده نمود.Development and Validation of the Public Covid-19 Stigma Scale in the Iranian Population
Objective: Stigma measuring instruments have been developed for infectious and health-threatening diseases such as AIDS. There are no specific measuring instruments for measuring public stigma related to Covid-19. Method: The present study was a quantitative normalization study. A total of 322 people who were over 18 years old, living in Isfahan city and satisfied with the cooperation, participated in the study through Internet calling. To develop the scale, in-depth interviews were conducted with 40 participants (20 without and 20 with a history of corona-virus artery disease). Based on the content analysis of the interviews and the theory of Phelan and Link (2013), the initial questionnaire was designed with 20 items. Face validity, content validity index, and construct validity were used for assessing validity. Cronbach's alpha internal consistency coefficient was used to evaluate the reliability. Findings: The final form of the questionnaire with 12 items and three factors, including stereotypes, negative feelings, and avoidance behaviors, has the appropriate face validity, content validity index, and structure validity. Cronbach's alpha coefficient above 0.7 indicates the reliability of this questionnaire. Conclusion: The public stigma Covid-19 questionnaire has good validity and reliability and can be used as a scientific and valid tool in measuring coronavirus stigma.