اثربخشی آموزش شناختی- رفتاری مبتنی بر آموزش رو در روی بر سبک های فرزندپروری به مادران دارای کودک مبتلا به اختلال بی اعتنایی مقابله ای در شهر اصفهان

چکیده

هدف: پژوهش حاضر با هدف، بررسی اثربخشی آموزش شناختی-رفتاری مبتنی بر آموزش رو در روی بر سبک های فرزندپروری به مادران دارای کودک مبتلا به اختلال بی اعتنایی مقابله ای در شهر اصفهان بود روش : در این مطالعه ی کارآزمایی 50 نفر از مادران دارای کودکان 10-3 ساله ی مبتلا به اختلال بی اعتنایی مقابله ای در اصفهان در سال 1397 وارد مطالعه و به طور تصادفی ساده به دو گروه تقسیم شدند. به گروه اول آموزش رو در رو ارایه شد. گروه دوم، گروه شاهد (در نوبت درمان) بودند. ارزیابی با آزمون کانرز و ارزیابی فرزندپروری بامریند، قبل و بعد از زمان مداخله سنجیده شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS و تجزیه و تحلیل آزمون های آنووا، کروسکال- والیس، آزمون تی زوجی و من ویتنی تحلیل شدند. یافته ها: آموزش رو در روی بر بهبود مشکلات سلوک (P=0/03)، یادگیری (P=0/04)، بیش فعالی (P=0/007)، رفتار تکانه ای (P=0/008) و اضطراب (P=0/02) کودکان موثر بود، ولی در مشکلات جسمی- روانی (P=0/7) تفاوت معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: آموزش والدین کودکان دچار مشکلات سلوک، یادگیری، بیش فعالی، رفتار تکانه ای و اضطراب با شیوه ی آموزش رو در روی والدین در بهبود مشکلات کودکان موثر بود.