اثربخشی ذهن آگاهی بر سازگاری روانی اجتماعی با بیماری، روابط خانوادگی و بهزیستی ذهنی زنان مبتلا به ام اس (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
پژوهش حاضر با هدف مطالعه تاثیر ذهن آگاهی بر سازگاری روانی اجتماعی با بیماری،روابط خانوادگی و بهزیستی ذهنی زنان مبتلا به ام اس صورت گرفت. در این تحقیق از طرح نیمه آزمایشی با پیش آزمون –پس آزمون و گروه گواه استفاده شد.جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان مبتلا به ام اس مراجعه کننده به انجمن ام اس تهران بود که از طریق فراخوان همکاری در این پژوهش از آنان دعوت به عمل آمده و از بین علاقمندان به وسیله نمونه گیری در دسترس 30 نفر زن مبتلا در دامنه سنی20 تا 50 سال انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و گواه قرار گرفتند.برای اندازه گیری متغیرها از پرسشنامه سازگاری روانی اجتماعی با بیماری،پرسشنامه سنجش عملکرد خانواده جهت بررسی روابط خانوادگی و پرسشنامه بهزیستی ذهنی استفاده شد.گروه آزمایش طی 8 جلسه تحت مداخله ذهن آگاهی قرار گرفتنداین در حالی است که گروه گواه هیچ درمانی دریافت نکردند.بررسی آماری از طریق تحلیل کوواریانس انجام گرفت .نتایج تحلیل کوواریانس نشان دادکه این مداخله بر سه متغیر نامبرده در گروه آزمایش موثر بوده استThe effectiveness of mindfulness on psychosocial adjustment to illness, family relationships And mental well-being of women with MS
The aim of this study was to investigate the effect of mindfulness on psychosocial adjustment to illness, family relationships and mental well-being of women with MS. In this study, a quasi-experimental design with pre-test-post-test and control group was used. The statistical population of this study included all women with MS referred to the Tehran MS Association who were invited to participate in this study. 30 women with an age range of 20 to 50 years were selected by random sampling and randomly divided into two groups of 15 experiments and witnesses. To measure the variables from the Psychosocial Adjustment Questionnaire, Family performance questionnaire was used to assess family relationships and mental well-being questionnaire. The experimental group underwent mindfulness intervention during 8 sessions, while the control group did not receive any treatment. Statistical analysis was performed through analysis of covariance. This intervention was effective on the three variables in the experimental group