تحلیل قابلیت دسترسی نظام سکونت و فعالیت به شبکه حمل ونقل با رویکرد عدالت فضایی؛ مورد مطالعاتی منطقه کلان شهری تهران (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
با اتمام هزاره ی دوم میلادی مناطق کلان شهری با جذب جمعیت و فعالیت با دگرگونی های بنیادینی روبه رو شده اند؛ از مهم ترین پیامدهای این فرآیند، می توان به بی عدالتی در توزیع فرصت های شغلی و عدم دسترسی گروه های جمعیتی و سکونتگاه های حاشیه ای به آن ها اشاره کرد. پژوهش حاضر درصدد بهبود قابلیت دسترسی به شبکه ی حمل ونقل برای گروه های جمعیتی با بیشترین نیاز در منطقه کلان شهری تهران می باشد. این پژوهش از راهبرد استقرایی و روش تحقیق کمی برای پاسخ گویی به پرسش های پژوهش استفاده می کند. داده های جمع آوری شده از مرکز آمار و سازمان راهداری و حمل ونقل جاده ای ایران با استفاده از سیستم مختصات تحرک بالقوه و قابلیت دسترسی به اشتغال با روش های تجمعی و گرانشی و، عدم کارایی قابلیت دسترسی با استفاده از شاخص انصاف قابلیت دسترسی در نرم افزارهای Arc GIS و Excel تحلیل شده اند. یافته ها حاکی از آنند که قابلیت دسترسی به اشتغال در منطقه کلان شهری تهران، با فاصله از نوار مرکزی کاهش می یابد و بسیاری از پهنه های شمالی و شمال غربی با عدم کارایی قابلیت دسترسی مواجه هستند. درصد افراد زیر-آستانه های بسندگی به ترتیب با کاهش آستانه ی بسندگی از 50% تا 10% از حدود 48% به حدود 2% و سهم پهنه های زیر-آستانه از 3.5% به حدود 1% کاهش می یابد. سهم جمعیت زیر-آستانه از کل جمعیت برای آستانه های مذکور در در آستانه ی 50% حدود 13% و در آستانه ی 10%به 0.5% می رسد؛ این گروه های جمعیتی به صورت بالقوه مستحق بهبود در قابلیت دسترسیِ شان هستند. اما در نهایت با جمع بندی روش ها در آستانه های بسندگی پنج گانه، سکونتگاه های آسارا، طالقان، لواسان بزرگ، نساء، برغان، جوستان، پایین طالقان و میان طالقان با جمعیتی بالغ بر 47678 نفر در اولویت بهبود قابلیت دسترسی قرار دارند.Analysis of Accessibility of Settlement and Activity System to Transport Network with Spatial Equity Approach: Case Study Tehran Metropolitan Region (TMR)
Abstract By the end of the second millennium, metropolitan Regions have been struggling with population and activity with radical transformations; one of the most important consequences of this process is the injustice in the distribution of job opportunities. The present study seeks to improve the accessibility of the transportation network for the population with the most needs in the Tehran metropolitan region. This research uses inductive strategy and quantitative research methodology to answer research questions. The data collected from the Statistical Centre of Iran and Road Maintenance & Transportation Organization of Iran has been analyzed using the coordinate system of potential mobility and accessibility to employment with cumulative and gravity methods, and inefficiencies accessibility through the fairness accessibility index in Arc GIS and Excel software. Findings indicate that access to employment in the region is reduced by a distance from the central bar, and many of the northern and northwestern areas are inaccessible. The percentage of sub-threshold populations, respectively, decreases from 50% to 10% by 48% to 2%, and the share of sub-threshold areas from 3.5% to 1%. The share of the population below the threshold of the total population for the thresholds is about 50% at around 13% and reaches 0.5% on the threshold of 10%; These population groups are potentially eligible for improvement in their accessibility. Finally, by conclusion on the methods: Asara, Taleqan, Lavasan, Nesa, Barghan, Joestan, Paein Taleqan and Miyan Taleqan settlements with a population of 47678 are in the priority of improving accessibility. . .