پیش زمینه و هدف: اضطراب اجتماعی اختلالی شایع و رنج آور است که ویژگی کلیدی آن ترس از ارزیابی و شرمندگی در موقعیت های اجتماعی و عملکرد است. مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش میانجی نشخوار فکری در رابطه بین کانون توجه متمرکز بر خود و شدت نشانه های اختلال اضطراب اجتماعی انجام گرفت. مواد و روش کار: طرح پژوهش حاضر به روش توصیفی و جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه تبریز در سال 1398 بود که به شیوه نمونه گیری در دسترس تعداد 296 نفر انتخاب شدند. پرسشنامه های اضطراب اجتماعی کانور و همکاران (2000)، کانون توجه چامبلس و گلاس (1997) و نشخوار فکری هوکسما و مارو (1991) به عنوان ابزار پژوهش مورد استفاده قرار گرفت. داده ها با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار)، آزمون ضریب همبستگی پیرسون و معادلات ساختاری مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: توجه معطوف به خود و نشخوار فکری با نشانه های اختلال اضطراب اجتماعی رابطه مستقیم و معناداری نشان داد. مدل سازی معادلات ساختاری (SEM) نشان داد که نشخوار فکری می تواند رابطه بین توجه معطوف به خود و نشانه های اختلال اضطراب اجتماعی را میانجی گری کنند. بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که نشخوار فکری می تواند بر رابطه توجه معطوف به خود و نشانه های اضطراب اجتماعی اثر داشته و بر شدت آن ها بیفزاید، بنابراین این یافته ها را می توان در امر مداخله بکار گرفت.
