بررسی نقش خودکارآمدی در پذیرش دورکاری کارمندان

چکیده

در دنیایی که به شدت پیوسته و دارای ارتباطات قوی بین کشورهاست، اثرات طغیان ویروس کرونا (کووید 19) باعث کند شدن فعالیت های سازمان ها شده است. سازمان ها باید در این عرصه هرچه سریع تر خود را انعطاف داده و با شرایط غیرمنتظره پیش رو وفق دهند؛ که یکی از راه حل های آن خودکارآمدی کارکنان در شرایط دورکاری می باشد؛ بنابراین هدف از این تحقیق، بررسی نقش خودکارآمدی در پذیرش دورکاری کارمندان است. روش تحقیق در این مطالعه توصیفی و پیمایشی بوده و نمونه جامعه آماری با انجام نمونه گیری تصادفی و انتخاب 170 نفر از کارمندان فعال در ادارات کل غرب استان مازندران صورت گرفت. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه استاندارد بود. روایی پرسشنامه ها از طریق تحلیل عاملی تائیدی و پایایی آن ها نیز با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ مورد تائید قرار گرفت. روش تجزیه وتحلیل داده ها، با استفاده از آمار توصیفی (میانگین، انحراف استاندارد و واریانس) و آمار استنباطی (معادلات ساختاری) به کمک نرم افزارهای SPSS و PLS بود. یافته تحقیق نشان داد که خودکارآمدی کارکنان بر پذیرش دورکاری نقش معناداری دارد؛ باورهای خودکارآمدی فردی و جمعی، انتظار پیامدهای فردی و جمعی در پذیرش دورکاری کارکنان نقش معناداری داشتند نتایج نشان داد امروزه سازمان ها خودکارآمدی را به عنوان ابزار مهمی برای افزایش بهره وری و زنجیره ارزش سازمان می دانند. خودکارآمدی می تواند در بهبود عملکرد فردی و هم عملکرد سازمانی مؤثر باشد و بنابراین این امر برای متخصصان توسعه منابع انسانی بسیار مهم و ضروری است.