هدف از پژوهش حاضر، تدوین مدل تأثیرات آینده نگاری سازمانی بر سیاست گذاری در صنعت ورزش ایران می باشد. به روش پژوهش حاضر، توصیفی و از نوع پیمایشی بود و از لحاظ هدف از نوع تحقیقات کاربردی است. جامعه آماری تحقیق شامل مدیران و متخصصان مربوط به موضوع تحقیق است. در مرحله اول برای تدوین چارچوب که نیازمند کشف و تفسیر است، از تکنیک اسنادی استفاده شد و در مراتب بعدی برای طراحی دقیق تر و تکمیل جزییات مدل و روابط عوامل مؤثر، از مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شده است. در تجزیه وتحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی همچون توزیع فراوانی با رویکرد حداقل مربعات جزئی (PLS) استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد آینده نگاری سازمانی بر ساختار و نظام ورزش با ضریب 559/0 تاثیرگذار است. آینده نگاری سازمانی بر مشارکت ورزشی با ضریب 460/0 دارای تأثیر معنی داری است. آینده نگاری سازمانی بر تأمین مالی با ضریب 454/0 دارای تأثیر معنی داری است. ساختار و نظام ورزش بر فرایند سیاست گذاری ورزشی با ضریب 287/0 دارای تأثیر معنی داری است. مشارکت ورزشی بر فرایند سیاست گذری ورزشی با ضریب 555/0 دارای تأثیر معنی داری است. تأمین مالی بر فرایند سیاست گذری ورزشی با ضریب 013/0 دارای تأثیر معنی داری نیست. مقدار GOF برای مدل تحقیق دارای ضریب مطلوب و قابل قبول (326/0) می باشند که نشان می دهد مدل از برازش کلی مناسبی برخوردار است.
