این پژوهش باهدف مقایسه ی اثربخشی آموزش غنی سازی ازدواج (رویکرد تایم و اولسون) و برنامه ارتقاء کیفیت زندگی بر افزایش رضایت زناشویی زنان متأهل انجام گرفت . پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه است . جامعه ی پژوهش شامل کلیه ی زنان متأهل متقاضی شرکت در دوره ی آموزشی برنامه ی غنی سازی ازدواج و ارتقاء کیفیت زتدگی در تابستان 1393 بودند . نمونه ،شامل 53 زن متآهل بود که از بین داوطلبین شرکت در پژوهش به صورت در دسترس انتخاب و در3 گروه آزمایش و 1 گروه کنترل جایگزین شدند . گروه آزمایش به مدت 10، 7، 8، جلسه آموزشی به شیوه ی رویکرد تایم، اولسون، ارتقاء کیفیت زندگی قرار گرفتند . ابزار اندازه گیری، پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ بود. روش آماری تحلیل کواریانس MANCOVA بود. تفاوت معناداری بین نمرات رضایت زناشویی گروه گواه در مرحله ی پس آزمون وجود داشت (p<.05) . نتایج نشان داد که رویکرد اولسون و کیفیت زندگی درمانی، نمرات گروه آزمایش را در پس آزمون در ابعاد رضایت زناشویی، حل تعارض، دوستان و بستگان، ارتباطات، مساوات طلبی؛ افزایش داده است p<.05) ) و تفاوت معناداری بین میانگین نمرات گروه گواه در مرحله ی پس آزمون در ابعاد تحریف آرمانی؛ اوقات فراغت؛ جهت گیری مذهبی، رابطه ی جنسی، شیوه ی فرزند پروری، مشاهده نشد p>.05) ). یافته ها شاهدی بر مفید بودن روان درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی و رویکرد اولسون در مداخلات خانواده است .
