اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر سازش یافتگی اجتماعی و راهبردهای مقابله ای بیماران مولتیپل اسکلروزیس (MS) شهر تهران

چکیده

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر سازش یافتگی اجتماعی و راهبردهای مقابله ای بیماران MS شهر تهران انجام شد. روش: با توجه به موضوع و اهداف پژوهش روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه بیماران مبتلا به بیماری ام اس مراجعه کننده به درمانگاه های مرکز تحقیقات بیماری های مغز و اعصاب وابسته به مجتمع بیمارستانی امام خمینی (ره) در شهر تهران در سال 1398-1399 می باشد. نمونه 40 نفر از بیماران ام اس زن شهر تهران که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و سپس به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (20 نفر) و کنترل (20 نفر) جایگزین می شوند. ابزار پژوهش نیز پرسشنامه راهبردهای مقابله ای بلینکزوموس (1981) و پرسشنامه رفتار سازشی لامبرت (1974). پروتکل درمان شناختی-رفتاری بسته آموزشی شناختی رفتاری حاتمی نیز شامل برنامه 10 جلسه ای بود که در مدت دو ماه در اختیار گروه آزمایش قرار گرفت. روش تجزیه و تحلیل داده ها نیز تحلیل کوراریانس بود که با استفاده از نرم افزار spss انجام گرفت. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که درمان شناختی-رفتاری بر سازش یافتگی اجتماعی بیماران MS شهر تهران موثر است(001/0 p<). و درمان شناختی-رفتاری بر راهبردهای مقابله ای بیماران MS شهر تهران موثر است (001/0 p<). نتیجه گیری: می توان توان نتجه گرفت با مداخله مداوم برنامه درمان شناختی-رفتاری می توان موجب بهبود وضعیت سازش یافتگی اجتماعی و راهبردهای مقابله ای بیماران MS شد.